Garður - 01.10.1945, Blaðsíða 63

HEIMFERÐ ÚR SKÓLA FYRIR FIMMTÍU ÁRUM 61
föður sínum að baki, sem ætíð hressti skólapilta vel, eins og um getur
í kvæði Þorsteins Erlingssonar.
Daginn eftir var ekki farið af stað fyrr en eftir hád'egi, því að hest-
arnir þurftu að hvíla sig vel og lengi og við urðum að borða mikið, því
að Arnarvatnsheiði er löng. Svo þurfti ég nú góða stund til að fara í
stígvélin, þau voru þröng um mjóalegginn. Ég fann ráð, sem varð að
nokkru liði: Það var að bera svolítið af grænsápu aftan á hælinn á
sokknum, en samt tók þessi athöfn langan tíma og fyrir kom, að hinir
voru búnir með allt það bezta af matnum, þegar ég hafði tíma til að
setjast að borði, en jafnan rættist vel úr þessu.
Okkur sóttist seint upp með Strútnum. Hitasólskin eins og vera
bar fyrstu dagana í júlí, hestarnir latir og líklega með strengjum eftir
Kaldadalsferðina daginn áður, og við sjálfir einnig stirðir og sárir, því
að við höfðum ekki komið á hestbak í níu mánuði. Svo var vegurinn
grýttur og eiginlega lá okkur ekkert á, við mundum aldrei ná háttum
norður í Vatnsdal hvort eð var. Hún átti því áreiðanlega ekki við um
okkur garnla, snjalla vísan, sem við vorum þó að syngja hástöfum,
hún er svona:
Lyngs við bing á grænni grund,
glingra og syng við stútinn,
þvinga ég slyngan hófahund,
hringinn í kring um Strútinn.
Fyrst og frcmst höfðum við nú enga flöskuna og svo voru hestarnir
ekki slyngir, en við sungum vísuna samt og áfram mjökiiðumst við
upp hjá Surtshelli og Stefánshelli, en við litum ekki við Surtshelli, við
höfðum skoðað hann svo oft áður, en um Stefánshelli vissum við ekki
neitt þá. Okkur varð ætíð þungt í sinni, er við fórum um Vopnalág,
blóðugt að hugsa til þess, að þessir hraustu og myndarlegu menn, Iíell-
ismennirnir, skyldu vera sviknir og drepnir þarna, þeir hafa þó verið
karlar í krapinu, Fjögramaki og Valnastakkur og Eiríkur, sem fór hel-
særður á handahlaupi alla leið upp á Eiríksjökul. En ekki tjáði
að tala eða hugsa um þetta, það varð ekki aftur tekið. Við hristum
af okkur þunglyndið með því að syngja aðra vísu, aðallega stóðum við