Mímir - 01.06.1967, Síða 13

verða fegnir mjök
... Bls. 132.
... heim til Helga-
fells. Allir menn
urðu honum fegnir.
Bls. 217.
2. ... ok þótti mönn-
um þat mikit 0rendi
ór öðrum sveitum,
at undrask, hversu
hann var ágætliga
skapaðr ... Bls. 38.
3. Kjartan var ok svá
kátr at boðinu, at
hann skemmti þar
hverjum manni í
tali sínu ok sagði
frá ferðum sínum
... Bls. 138.
4. ... ok væntir mik,
þá er þú ert inum
fyrsta gipt, at þat sé
þér ekki girndaráð.
Bls. 89.
5. Þorgerðr bað hann
heilan njóta handa
... Bls. 168.
6. Óláfr Höskuldsson
sat í búi sínu í mikl-
um sóma... Bls. 83.
7. ... en þó mun fyrir
hitt ganga... BIs.
84.
Fyrir þat mun þér
ganga... Bls. 191.
8. „Bkki mun ek því
leyna," segir Kjart-
an, „brenna konung-
inn inni." „Ekki
kalla ek þetta lítil-
mannligt," segir
Bolli, „en eigi mun
þetta framgengt
verða..." Bls. 119-
2. ... ok fóru menn ú,
ór hverri búð at
undrask þá. Bls. 85.
3. ... hann var við alla
menn léttr ok kátr
ok sagði öllum
slíkt, er vildu. Bls.
85.
4. Veit ek, at svá mun
vera, at ykkr er báð-
um girndarráð ...
Bls. 86-87.
5. Njót þú heill
handa... Bls. 104.
Njóttú heill handa
... Bls. 340.
6. Sitr Gunnarr nú
heima í sœmð sinni.
Bls. 146.
7. Fyrir hitt mun nú
þó ganga... Bls.
152.
8. „Fara at jarli ok
drepa hann," segja
þeir. „Ekki mun
þess auðit verða,"
segir Kári, „en ekki
skortir ykkr áhuga
..." Bls. 222.
9. ... at hann ríði hér
hjá garði... Bls.
150.
10. ... munu vér verða
at ganga nær. Bls.
220.
11. ... sagði hana slíkt
hafa at gört, sem
hon átti. Bls. 98.
9. ... er oflátinn reið
um garð. Bls. 249.
10. ... nær munu vit
gangask, áðr lýkr.
Bls. 290.
11. ... gerði hann þat
at, sem hann átti.
Bls. 444.
Þessum ellefu dæmum er eitt sameiginlegt
öllum: Þau eru stutt. Sýnist jafnvel óhætt að
fullyrða, að þau séu of stutt og líkingin milli
hverra tveggja dæma of lítil, til að unnt sé að
fullyrða nokkuð um tilurð þeirra. Lítum til
dæmis á sögnina að „undrask," sem kemur fyrir
í 2. dæmi í afbrigðilegri merkingu, þ. e. „dást
að." Víst væri hugsanlegt, að höfundur Laxdælu
hefði fyrstur manna notað sögnina í þessari
merkingu, en enginn síðan, fyrr en höfundur
Njálu. Því aðeins, að unnt væri að sanna þetta,
virðast slík dæmi hafa nokkurt sönnunargildi.
Um hvert þessara dæma verður hér ekki
fjallað sérstaklega, en iátið nægja að vitna til
þeirrar rýni, sem fram kemur hjá Andersson
um þessa hluti, þótt hann kunni að vera full
harðleikinn á köflum.34
Nú skulu tekin til athugunar þrjú dæmi, þar
sem um lengri kafla er að ræða en hér á undan.
A þessum stöðum er fremur unnt að tala um
efnistengsl en orða, en þó eru orðalíkingar all-
miklar, a. m. k. í einu dæmanna. Þessi þrjú
dæmi eru: 1. Samtal Kjartans og Bolla í 49.
kap. Laxdælu, sbr. samtal Höskulds og Marðar
í 109 kap. Njálu. 2. Lýsing Bolla Boilasonar í
63. kap. Laxdælu, sbr. lýsingu Gunnars Há-
mundarsonar í 19. kap. Njáiu. 3. Frásögn Lax-
dælu, 67. kap., af vígi Þorgils Höllusonar, sbr.
frásögn af vígi Kols Þorsteinssonar í 158. kap.
Njálu.33
Um samtöl Kjartans og Bolla og Höskulds og
Marðar segir E. O. S., að þar sé orðalíking lítil.
Þetta er hárrétt, en þó sýnist mér meira um þetta
líkingaratriði vert en mörg önnur. Til glöggv-
13