Mímir - 01.03.1968, Síða 54

ert gera íslendingum, en útlendingar sjá ekki,
t. d. á bls. 210, þar sem efst á síðunni er orðið
ósk/mögur og þýðing þess. Síðan heldur spalt-
inn áfram, en láðst hefur að setja nýjan forlið,
og næst kemur aðeins -skorinn. Norðmenn lesa
vitanlega úr þessu ósk/skorinn í stað ó/skor-
inn. Ekki hefur þessi villa heldur verið leiðrétt í
lokaþætti bókarinnar, Tillegg og rettingar, sem
fyllir þó hvorki meira né minna en átta þétt-
prentaðar síður, og er þar raunverulega skelfi-
legur botnlangi. Þarna ægir saman leiðrétting-
um á sauðmeinlausum eða alvarlegum prent-
villum og þýðingarvillum og hins vegar við-
bótum. I fyrsta lagi er þetta alltof mikið af svo
góðu. Orðabók er gersamlega óprenthæf með
slíkum grúa af villum, og á hinn bóginn var
einboðið að hafa botnlangann í tvennu lagi,
annars vegar leiðréttingar, hins vegar viðætur.
Auk þessa koma svo fyrir í viðaukanum villur
eins og gallabuxa!, gallin er sá, að... — og
síðasta uppsláttarorð bókarinnar, viðbragðs/
stoð er þýtt með startgrop, sem mun þýða við-
bragðshola.
Hér hefur verið dæmt hart og óvægilega,
þótt mér sé Ijóst, að sumt má afsaka með því
einu, að hér sé um algert frumverk að ræða.
En svona hlutir mega ekki endurtaka sig. Það
er ekki nóg að kunna dálítið af orðum og hafa
máltilfinningu eða eitthvað þess háttar til að
geta samið orðabók. Og ég verð að viðurkenna,
að mér svíður sárt að vita fimmtán ára strit
þess mæta manns, Þorsteins Víglundssonar,
liggja í svo firnavondri bók. En til þess eru
vítin að varast þau. Má ég frábiðja okkur fleiri
slík.
Reykjavík, sjöunda dag
nóvembermánaðar 1967.
Heimir Pálsson
dralon
garn
draion gorn hleyþur ekki
draion garn lœlur ekki lit
draion garn er hlýtt sem
ull og mjúkt sem
ull, en margfalt
sterkara.
GEFJUN
54