Skemmtisögur - 01.07.1949, Blaðsíða 15

Irena gekk til Sonju, grönn og vel klædd.
ÞUSUND LOFORÐ
Smásaga eftir KATHARINE HAVILLAND-TAYLOR.
Það skyldi oldrei neinn
örvænta, er boðskapurinn
í þessari fögru smósögu,
um baróttu ungrar konu
fyrir hamingju sinni og
barna sinna — en sigur-
launin eru maðurinn, sem
hún elskar!
IRENE Almind var, þrátt fyrir æsku sína,
sérfræðingur í matreiðslu og kennslukona í
stórum, viðurkenndum húsmæðraskóla. Það
voru þó nokkrir ungir menn, sem óskuðu
þess, að hún léti sér nægja eitt eldhús —
sem sé þeirra eigið — en Irene unni starfi
sínu og hló aðeins að tilhugsuninni um að
hætta því.
Dag nokkurn hringdi Sonja vinstúlka
hennar og bað hana að undirbúa með sér
SKEMMTISÖGUR
miðdegisverðarboð, því, eins og hún sagði:
„Það kemur fjöldi fólks, og mér gengur ekk-
ert með undirbúninginn."
Grönn, vel búin — líka falleg, ef maður
virti hana fyrir sér — kom Irene til Sonju,
sem enn sat í slopp og barmaði sér yfir ryk-
sugunni, sem var „fallin í dvala."
Irene tók til óspilltra málanna, og eftir
nokkra stund var allt komið í röð og reglu
og matborðið hið girnilegasta.
13