Gerpir - 01.07.1947, Blaðsíða 8

byggingaframkvæmdum sínum, að slíks
eru fá dæmi. Auk hins mikla musteris
sem hann var sjö ár að reisa, byggði
hann sér mikla konungshöll, og lauk
því verki á 13 árum. En auk þeirra reisti
hann fjölda annara stórbygginga. Þeg-
ar þess ennfremur er gætt, að Salomon
hafði um sig mikla hirð, og gæðingar
hans hafa vafalaust einnig reist sér
skrautlegar hallir að því ógleymdu, að
allur sá skari verkamanna og iðnaðar-
manna er starfaðiaðbyggingunum,þurfti
einnig þak yfir höfuðið, verður ljóst hve
feikilega mikið þjóðin hefir orðið að
leggja að sér til þess, að breyta Jerú-
salem úr ómerkilegu smáþorpi í svo
glæsilega höfuðborg, að hún bar frægð
og hróður skapara síns Salomons um
víða veröld. — 1 þá daga voru hagkerfi
þjóða svo frumstæð að engin leið var, að
framkvæma stórfelldar verklegar fram-
kvæmdir án þess, að leggja vinnuskyldu
á þegnana. Salomon fór því að dæmi
annara fornkonunga og lagði vinnu-
skyldu á landslýðinn, og gekk svo hart
fram í því að undrun sætir. Vinnukvöð
þessi kom að sjálfsögðu þyngst niður á
hinum sigruðu og undirokuðu ættflokk-
um í landinu, og urðu allir verkfærir
menn sem tilheyrðu þeim, að inna vinnu-
kvöð af hendi, en þeir voru 153 þúsund
og sex hundruð að tölu. En þetta nægði
ekki og var því einnig lögð vinnukvöð á
sjálfa yfirþjóðina, hinar 12 ættkvísliir,
og urðu þeir kvaðarmenn 30 þúsund að
tölu. — Allur þessi skari 180 þúsund
manna starfaði árum og jafnvel ára-
tugum saman að stórbyggingum Salo-
mons í Jerúsalem. Hann einbeitti öllu
starfsþreki þjóðar sinnar að þessu eina
marki, að gera Jerúsalem að glæsilegri
umgerð um hásæti sitt. Allt sem eitt-
hvað heitir og er í landinu streymir nú
til Jerúsalem, höfuðborgar Júdaættkvísl-
ar. Hún verður nú fjölmennust og áhrifa-
mest allra ættkvíslanna. Hinum ætt-
kvíslunum hrakar og borgir þeirra níð-
ast niður og jafnvægið á milli ættkvísl-
anna, sem áður var styrkur þjóðarinnar,
raskast. Það fer að bera á andúð gegn
Júdaættkvísl og konunginum. Salomon
hefir um sig f jölmenna og glæsilega hirð.
Öhófið er gífurlegt. Salomon á sjö hundr-
uð eiginkonur og þrjú hundruð hjákonur
og má af því marka hve húshald hans er
umfangsmikið og eyðslan stórkostleg.
Otlendir ferðalangar streyma til Jerú-
salem til þess að sjá alla dýrðina og við-
höfnina. Þeir víðfrægja Salomon kon-
ung og þær glæsilegu hallir, sem hann
hefir látið reisa. Slíkir ferðamenn eru
eins á öllum tímum. Þeir falla í stafi yfir
skrautbyggingum og miklum mannvirkj-
um og dázt að þeim þjóðhöfðingjum,
sem framkvæma slíka hluti; en þeir
spyrja lítt um kjör þess fólks, sem hefir
eytt ævi sinni og starfsþreki til þess, að
reisa hin athyglisverðu mannvirki. —
En það verður að unna Salomoni sann-
mælis. Hann eyðir miklu, en hann aflar
líka mikils. Verzlunarfyrirtæki það, sem
hann rekur í félagi við Hiram konung
færir honum mikinn auð. Samt er vinnu-
skyldan aðaltekjulind hans. Án hennar
hefði honum verið ókleift, að byggja
upp hina glæsilegu höfuðborg sína. En
vinnuskyldan verður líka að lokum ríki
hans að falli. Hún er geisiþung kvöð á
ættkvíslunum að maður nú ekki tali
um hina undirokuðu ættflokka. Óánægja
og uppreisnarhugur magnast á meðal
þegnanna. Jóseps ættkvísl er fjölmenn-
ust ættkvíslanna; frá henni kemur
forustumaður andstöðuhreyfingarinnar.
Hann heitir Jeróbóam Nebatsson og er
auðséð að hann hefir verið mikilhæfur
6