Gerpir - 01.07.1947, Blaðsíða 5

I fótspor Salómons
Hverja hlutdeild eigum vér í Davíö?
Engan erfðahlut eigum vér í Isaísyni.
Far heim til þín Israéll
Gæt þíns eigin húss DavíÖ!
I. konungabók 12.—16.
Þessi voru ályktarorð hinna 10 ætt-
kvísla Israels er þær sögðu Rehabeam
konungi upp hollustu, hristu af sér ok
það er Salomon faðir hans hafði á þær
lagt, og stofnuðu nýtt sjálfstætt ríki und-
ir forustu Jeróbóams Nebatssonar, sem
gerðist konungur þeirra. En því hef ég
valið þau sem einkunnarorð þeirra
hugleiðinga, sem hér fara á et'tir, að
saga þessarar þjóðar, Israelsþjóðarinn-
stuðning góðra manna til þess, að blað-
ið fái sem bezt náð tilgangi sinum.
Það er mesta nauðsynjamál Austfirð-
inga, að standa fast saman um velferð-
armál Austurlands. Það er höfuðtak-
mark Fjórðungsþings Austfirðinga að
sameina sjónarmið Austfirðinga, efla þá
til sóknar og varnar í öllum vélferðar-
málum fjórðungsins. Með útgáfu rits
þessa fæst tæki til þess að vinna þessari
hugsjón brautargengi.
Ritnefndin væntir þess að lokum, að
blað þetta verði aufúsgestur til gagns
og skemmtunar á hverju einasta aust-
firzku heimili.
Seyðisfirði, Uf. júlí 19lfi.
F. h. ritnefndar.
Hjálmar Vilhjálmsson.
ar, sem einu sinni átti heima í landinu
við botn Miðjarðarhafsins, landinu, sem
síðar fékk nafnið „landið helga“, er sér-
staklega lærdómsrík. Og þó það kunni
að þykja ótrúlegt, þá er það samt at-
hyglisverður boðskapur, sem saga þess-
arar fornu menningarþjóðar, sem uppi
var fyrir 3000 árum síðan, hefir að
flytja þeirri fámennu þjóð, sem nú á
dögum á heima hér á landi. Því er sem
sé þannig varið, að sú stjórnmála- og
félagsþróun sem olli því að ísraelslýður
klofnaði í tvö ríki, sem síðar voru eydd
af erlendum sigurvegurum, er í ýmsum
atriðum furðulega lík þeirri þjóðfélags-
þróun, sem verið hefir í fullum gangi hér
á landi síðustu áratugina. Til þess að
greiða fyrir skilningi á þessu er nauðsyn-
legt að rifja upp í höfuðdráttum sögu
þessarar þjóðar. En í því efni ætti að
nægja að stikla á stóru, sökum þess, að
sagan um hana og örlög hennar er þátt-
ur í þeirri trúarlegu fræðslu sem flestir
þeir, sem kristnir teljast og komnir eru
til vits og ára, hafa hlotið.
En sú saga er án allra málalenginga
á þessa leið:
Ættfaðirinn Jakob flutti ásamt son-
um sínum og skylduliði þeirra til Egipta-
lands, þar sem sonur hans Jósep hafði
komizt til mikilla valda og mannvirð-
inga. Þar dvöldu afkomendur Jakobs
í nokkrar aldir. En er þeim þótti hin
allsráðandi og mjög stjórnandi hönd
Faraós Egiptalandskonungs leggjast
þungt á sig, flýðu þeir burt frá Egipta-
landi undir forustu Mósesar leiðtoga
3