Bergmál - 01.03.1947, Side 10

Peter Chegney:
Saga um ungan mann,
sem nærri því var dotinn ofan
í hamingjupottinn,
en á scinustu stundu . . .
Eg áffi aS vita betur
Það er að vísu lítil huggun, að
ég hefði átt að vita betur, en í þetta
sinn er það ég, sem fæ að kenna á
afleiðingunum. Málaflutningsmað-
urinn minn segir, að ef ég verði
heppinn sleppi ég ef til vill með
fjögur ár. Og það kallar hann
heppni!
Kátbroslegt er, að ég hef alclrei
verið tekinn fyrir neitt af því, sem
ég hef gert og ná er ég hremmdur
fyrir það, sem ég hef ekki gert.
Það var yndislegt júnísíðdegi. Bíll-
inn brunaði eftir veginum, splunku-
nýr bíll, sem ég var báinn að fá
mér. Eg hafði tvö hundruð sterlings-
pund í vasanum og átti þrjátíu og sex
þásund í bankanum.
Ég ákvað að dvelja í nokkra daga
í Eatsbourne, ók til veitingahássins
og fór inn á drykkjukrána. Þar
pantaði ég whisky. Meðan ég drakk
whiskyið hniippti einhver í mig.
Það var Gringall. Hann var í saka-
málalögreglunni og hafði ég oft
valdið honum vonbrigðum.
„Góðan daginn Steve“, sagði hann.
„Hvernig gengur?"
„Agætlega Gringall, viltu
whisky ?“
Hann horfði á mig augnablik.
„Því ekki það“, svaraði hann loks.
„Veiztu hvað, Steve, mér finnst,
'að þá ættir að fara að hætta“.
Ég brosti: „Því þá það?“
„Þér er ýarið að fara aftur, þá
hefur gert mestu a^arsköft".
Ég leit óttasleginn á hann.
„Getur það verið! Þér getur ekki
verið alvara. Hvenær og hvar?“
„Það skal ég segja þér. Fyrir hálf-
um mánuði snuðaðirðu ameríska
milljónamæringinn Marvin um 36
þásund pund. Þá notaðir eitt af
elztu brögðum heimsins til þess að
narra flónið. Tækni þín var svo
árelt að það brakaði í henni".
„Getur þetta verið?“ sagði ég,
mér leið ekki sem bezt.
„Þá skalt ekki vera taugaóstyrkur
Steve!" sagði hann. „Ég verð að
játa, að þessi Marvin olli mér mikl-
um vonbrigðum. Við höfðum allt