Bergmál - 01.03.1947, Qupperneq 11

1947
BergmÁl
reiðubúið. Ég var farinn að hlakka
til að koma til þín, klappa þér á
öxlina og bjóða þér inn í hlýjuna.
A síðustu stundu snuðaði hann okk-
ur. Hann vildi ekki halda málinu
áfram“.
Hjartað hafði barizt all ótt í brjósti
mér, nú fór það að slá hægar.
„Það hefur komið í ljós, að þessi
Marvin er nýtrúlofaður laglegri
amerískri stúlku“, sagði Gringall,
„hún er hér um bil helmingi yngri
en hann. Honum flaug í hug, að ef
hann kærði þig og hún læsi um
það í blöðunum, myndi hún hlæja
sig hálfsturlaða að því, að hann
léti gabba sig með svona gömlu
bragði. Hann ákvað að láta þessi
36 þúsund pund róa. Þú ert sann-
arlega heppinn aulabárður Steve“.
Ég bað um eitt whiskyglas í
viðbót, mér fannst ekki veita af því.
Við sjálfan mig sagði ég: „Nú hættir
þú gamli minn“.
Við'Gringall sagði ég: „Lífið er
kátbroslegt. En þetta hefur enga
þýðingu, ég er í raun og veru bú-
inn að ákveða að hætta hvort sem
er“.
Hann brosti ögrandi brosi: „Jæja
þá, hvað hefurðu hugsað þér að
taka þér fyrir hendur?“
„Það skal ég segja þér. Ég verð
hér í Eastbourne í nokkra daga. Svo
ek ég stað úr stað og leita mér að
litlu og laglegu húsi. Það tek ég á
leigu í hálft ár, leik golf og hugsa
um framtíðarmöguleikana. Ég er að
hugsa um að byrja á bílasölu, ég
hef mikinn áhuga fyrir bílum“.
„Þessu trúi ég ekki Steve, þú hefur
lifað á hrekkjabrögðum í 15 ár og
sloppið furðu vel. Þú getur ekki
fremur hætt brögðunum en ég lög-
reglustörfunum. Þú heldur klækj-
unum áfram og næst þegar þú gerir
axarskaft hef ég hendur í hári þínu.
Það er eins víst og tvisvar tveir eru
fjórir.
9