Bergmál - 01.03.1947, Blaðsíða 12

Bergmál
Marz
Ég lauk drykknum og sagði:
„Nei, það gerir þú ekki. Ég sagði
þér, að ég hætti. Eftir eitt ár verð
ég orðinn herragarðseigandi, og þú
tekur djúpt ofan, þegar þú mætir
mér“.
Hann setti upp hattinn og fór. En
um leið og hann fór sagði hann:
„Ég skal koma þér inn í hlýjuna
Steve, áður en viðskiptum okkar. lýk-
ur.
Ég hafði dvalið í þrjá daga á
gistihúsinu Splendide. A fimmtu-
daginn, þegar ég var að snæða ár-
bít kom hún inn í borðsalinn. Hún
var ein þeirra kvenna, sem fá karl-
menn til að grípa andann á lofti.
Hún var há, en ekki of há . . .
grönn og ósegjanlega tignarleg í
framkomu. Hárið var ljósgult, aug-
un blá, augnahárin löng, svipurinn
var fjarlægur og alvarlegur, en jafn-
framt gæddur seiðmögnuðu aðdrátt-
arafli.
Einni klukkustund fyrir árbít
hafði ég séð hana koma í lystivagni,
ég var í anddyrinu, er hún kom.
Hún skrifaði nafn sitt í gestabók-
ina og um leið og hún greip penn-
ann leit hún á mig. Hún lagði frá
sér pennann og leit út á hafið gegn-
um opnar dyrnar, svo greip hún
hann á ný og skrifaði nafnið sitt i
bókina. Hún brosti hrífandi en fjar-
lægu brosi, svo hvarf hún inn í lyft-
una.
Þegar hún var farin fór ég og
gáði í bókina. Hún hét Miss Paula
Falloway og kom frá Haddenham.
Þegar málmbumban tilkynnti að
hádegisverður væri tilbúinn gekk ég
inn í borðsalinn. Borðsalurinn á
Splendide er stór geimur, og þegar
ég kom voru ‘fáir setztir til borðs.
Allir horfðu á hana, svo ég gat leyft
mér að horfa líka. Hún var komin í
dökkan kjól og útlit hennar var dá-
samlegt. Hún skyggndist um í saln-
um og kom auga á mig. An augna-
bliks umhugsunar kom hún beint
að borðinu til mín og settist. Hún
sagði:
„Kæri Godfrey . . . eftir svona
mörg ár“.
Hvað finnst ykkur, ég hét God-
frey, hún kallaði mig kæra, og eftir
svona mörg ár.
„Mér þykir það leitt, en yður hlýt-
ur að skjátlast", sagði ég. „Ég heiti
ekki Godfrey og því miður er ég
ekki yðar“.
Hún tók fram í fyrir mér og
rétti fram höndina. Trúlofunar-
hringurinn, sem hún hafði á baug-
fingri var a. m. k. þúsund punda
virði. „Kæri, þú heitir Godfrey",
sagði hún blíðlega. Það er bara leið-
inlegt, að þú manst það ekki. Ég
gæti ekki villst á þér, það er alveg
fráleitt. I öll þessi fimm ár hef ég
vitað, að ég myndi finna þig. Ég
kom hingað frá Haddanham, að-
10