Bergmál - 01.03.1947, Qupperneq 17

1947
BergmÁl
Hún var ekki með lestinni og ekki-
á pallinum. Hvar var hún?
Ég ákvað þá að 'halda áfram til
Haddenham, kynna mig fyrir for-
eldrum hennr og skýra þeim frá
málavöxtum. Hún hlaut að koma í
leitirnar, ung stúlka getur ekki horf-
ið fyrir fullt og allt á Achford-
járnhrutarstöðinni og það um há-
bjaftan daginn. Ég talaði við stöðvar-
stjórann og hann tjáði mér, að engin
lest færi beint til Haddenham og
ég ætti því ekki annars úrkosta en
fara með lestinni til Lundúna
og þaðan beint til Haddenham. Þetta
gerði ég.
Ég held að þetta sé mesta hörm-
ungaferðalag, sem ég hef farið. Pála
og flutningurinn horfinn, ég var
dauðhræddur um hana, mér fannst
leiðin aldrei ætla að taka enda.
Klukkan var orðin 19 áður en við
komum inn á Charing Cross. Mér
hafði flogið í hug, að ef til vill
biði hún mín við útgöngudyrnar.
Þar var enginn. Ég skilaði farmiða
mínum og var að fara af stöðinni
þegar allt í einu var tekið í hand-
legginn á mér. Ég sneri mér við og
sá Dringall hlæjandi út að eyrum.
„Jæja Steve, ég var búinn að segja
þér, að ég skyldi krækja í þig og
nú er ég búinn að því. Þú varst far-
inn að gera skyssur, eins og ég
sagðiV
„Hvað áttu við Gringall?“ sagði
ég, „ég veit ekki um hvað þú ert
að tala“.
„Nei, auðvitað ekki“, sagði hann
glettnislega og rétti mér Evening
News. Ég leit í blaðið og las.
Gimsteinaþjófnaður. Ovenjulega
djarflegur gimsteinaþjófnaður var
síðdegis í dag framinn á Clint Place
í nánd við Sastbourne. Skömmu
eftir að Miss Paula Galloway og
unnustl hennar Ferring kapteinn
voru farin í bíl sínum, kom maður,
sem var nauðalíkur Ferring og sagð-
ist vera að sækja tösku Miss Gallo-
way, sem hún hefði gleymt. Fjöl-
skyldan var ekki heima en brytinn
afhentr töskuna, í henni voru gim-
steinar sem eru 20.000 punda virði.
Hinn falski Ferring kapteinn ók
síðan á brott í leigubíl. Snemma
dags hafði stúlka, sem verður að
teljast óvenjulega falleg talað við,
einn garðyrkjumannanna og frétt
hjá honum, að Miss Galloway og
Ferring kapteinn myndu leggja af
stað síðedgis sama dag. Það er eng-
inn efi á því að þessi kona var í
ráðum með þjónustustúlku, sem fór
frá Claist Place um morguninn og
hefur getað gefið þjónunum vís-
bendingu um, að Miss Galloway
myndi senda eftir töskunni sinni
næsta dag. Að þjófnaðurinn var
vandlega undirbúinn má marka af
því, að föt falska kapteinsins voru