Bergmál - 01.03.1947, Síða 19

Hér er sagt frá manninum með jám-
hjartað, sem stjórnaði njósnum Þjóðverja í stríðinu,
og ást hans og Mata Hari í fyrra stríði.
Aðmíráll í felum
Að morgni hins sögulega dags, 1. september 1939, gekk smávaxinn,
en vel klæddur maður niður Whilhelmstrasse í Berlín. Utlit hans gaf
ekki til kynna, að þar væri heimssöguleg persóna á ferð. Heimsstyrjöldin
síðari hafði aðeins staðið í nokkrar klukkustundir, því í dögun þann
dag, höfðu þýzkar hersveitir þust yfir landamæri Póllands. Lögregla
Berlínarborgar hafði lokað Wilhelmstrasse fyrir allri umferð. Það var ekki
óskað eftir neinum mótmælafundum, eða mannsöfnuði fyrir framan
stjórnarbyggingarnar. En litli maðurinn gekk hindrunarlaust og óáreittur
gegnum raðir lögreglumannanna og hélt í áttina til hinnar skrautlegu
kanslarahallar þriðja ríkisins. Skraut hennar og tign gaf ekki Babels-
turninum eftir.
Hann gekk inn í bygginguna og fór fram hjá einkaverði Hitlers í
dyrunum. En vörður sá var hátt settur liðsforingi með fjölda heiðurs-
merkja og borða á dökkbláa einkennisbúningnum. Liðsforinginn stillti
sér upp um leið og hann fór fram hjá, rak höndina að byssunni og
hrópaði „Hæl Hitler, aðmíráll“.
Smávaxni maðurinn í borgaralegu fötunum var auðvitað enginn
venjulegur borgari. Hann hafði einmitt nýlega hlotið aðmírálstign og
var nú kominn til að þakka Hitler upphefðina. Hann rataði leiðsagnar-
laust um hina geysimiklu byggingu og kunni að opna leynidyr og ganga
völundarhússins. Gull og silfurskreyttar súlur trufluðu hann ekki, né
heldur maramaragó'lfin og safn, stórra stríðsmálverka. Hann veitti ekki
neinu þessu athygli. Hann hafði komið hér áður og séð oft áður allt
sem hér var að sjá.
Hinn óeinkennisbúni maður, sem liðsforinginn hafði ávarpað, sem
— 17 —