Bergmál - 01.03.1947, Blaðsíða 28

Bergmál
Marz
Það er vitað, að Canaris og Papen áttu þátt í því að Kurt von Schleicher
ráðherra var settur frá embætti, til þess að losa embættið fyrir Hitler.
Frávikning hans kom til af því að Canaris gat látið stela þýðingarmikl-
um skjölum af einkaskrifborði Schleichers.
% Schleicher hafði leynilega undirbúið framkvæmd á þeirri hugmynd
sinni, að endurskipuleggja landsvæði í Austur-Prússlandi, er voru órækt-
uð og að mestu ónotuð eign auðmanna. Ætlaði hann að skipta þessum
lendum niður í lítil bóndabýli. Þessi ráðstöfun hefði vitanlega dregið
nokkuð úr hinu hættulega atvinnuleysisástandi í Þýzkalandi. En
Schleicher vissi að ekki var ennþá tímabært að koma af stað slíkum stór-
felldum breytingum, vegna þess, að afturhaldsöflin í landinu voru ennþá
of sterk. Schleicher var því ekki áfjáður í að láta lögin um þetta fara
strax í gegnum þingið, þó þjóðarbúskapurinn krefðist þess hins vegar.
Þegar Canaris hafði tekizt að stela leynilegum skjölum varðandi þetta
mál, fór hann með þau beint til Hitlers. Ljósmynd af skjölunum var
síðan send Hindenburg ríkiskannslara, ásamt úrslitakostum frá Hitler.
Hitler ásakaði Hindenburg fyrir að hafa Bolsivikka í stjórn sinni. Hann
ógnaði honum með hótunum um að koma af stað gagnráðstöfunum
hjá iðjuhöldum og landeigendum. Hindenburg sem í eðli sínu var orð-
inn góðlátur og hægur, varð ótta gripinn og vildi ekki að neinn hávaði
yrði, en umfram allt vildi hann þó koma vinum sínum, prússnesku land-
eigendum til hjálpar.
Endalokin urðu þau, að Schleicher var settur át úr ráðuneytinu. Þjóð-
verjar fengu þá Hitler fyrir ráðherra, heimurinn fékk innan stundar
nýja heimsstyrjöld og Walter Wilhelm Canaris, þjófurinn snjalli, fékk
háa stöðu að launum. Hann hélt stöðugt áfram að hækka í tign.
Það var ekki um að villast.
Hann var tilfinninganæmur unglingur, sem um tíma hafði liðið
allar kvalir elskhugans. . '
— Hvað er að þér? spurði faðir hans.
— Ég get varla sagt þér það, andvarpaði sonurinn. — Ég er loks
búinn að biðja hennar og hún sagði nei.
— Blessaður vertu, sagði faðirinn glaðlega, — þetta verður allt í
lagi. „Nei“ konunnar er oft sama og „Já“.
— Máske þú hafir rétt fyrir þér, stundi sonurinn, — en þessi kona
sagði ekki „Nei“. Hún sagði „Snautaðu".