Stjörnur - 01.04.1951, Blaðsíða 36

☆ ■ö«ft'írif'írír'ír'ö'-ir'slf-ír-írír<r*-ir-£r-£r-öirír'íir'&-ír'f?*'í?'&'ír's!í*
Karen greip báðar hendur Lízettu til kveðju og þrýsti þær vin-
gjarnlega.
— Þakka þér fyrir, Lízetta, sagði hún.
Hún horfði á eftir Lízettu, er hún læddist um krókastigu hraun-
ásanna og hvarf.
Þegar Antoníó kom heim um kvöldið og faðmaði Karenu að sér,
fylltist hún hryllingi og átti bágt með að verjast því, að hann tæki
eftir geðshræringu hennar. En henni tókst það samt.
Framhald í næsta hefti.
36 STJÖRNUR