Stjörnur - 01.04.1951, Blaðsíða 4

Stjörnur - 01.04.1951, Blaðsíða 4
I gamni og alvöru, vísur eftir ★ K.ÁTNN ★ 1930 var gefin út bók er nefndist Vest- an um haf, og flutti sýnishorn af ljóðtun og sögum Vestur-íslendinga. Þar var auð- vitað Káinn, en svo illa hafði tekizt til við prentun, að svaftur blettur var á nef- inu á mynd hans í bókinni. Þá kastaði liann fram þessari stöku: Þið senduð mér bókina bundna í skinni, með blettinn á ncfinu — geymdan þar inni. Ég hafði' ekki mikil af höfðingjum kynni, en heiðraði landið með fjarveru minni. Sigurður Nordal var á ferð í Vestur- heimi 1931. Langaði hann til að ná fundi Káins, cr hann hafði mikið dálæti á, og varð það úr, að þeir mæltu sér mót í Winnipeg. Þurfti Káinn að fara til móts- ins langan veg. Gert var ráð fyrir að hann myndi þurfa að sitja í veizlum með pró- fessornum og kvartaði Káinn undan því, að hann væri ekki skrýddur brúðkaups- klæðum, fjósamaðurinn frá Dakota. Ekki Iét hann þetta þó hefta för sína, en orti í tilefni þessa: Ef ég fer, þá fer ég ber, ég ferðast cins og Gandhi. Þekktur er ég, heima og hér, holdi klæddur andi. Þetta var á þeim árum, sem offram- leiðsla í Bandaríkjunum var sem fræg- ust. Og. cr menn spurðu Káinn eftir nýj- um vísum, svaraði hann, að hann færi eft- ir boði yfirvaldanna um að minnka fram- Ieiðsluna, enda væri sín framleiðsla orð- in svo að segja engin. Út af því hafði hann gert þessa vísu: Skálda minnstur fyrst ég fann. frekar þó sé skrítið, eina kúnst, sem enginn kann, að yrkja nógu lítið. Káinn er fæddur á Akureyri, en fór ungur utan. Til vinar síns Tryggva Aðal- steins scndi hann bók sína Kviðlinga og ritaði á þá þessa vísu: Mér.er eins og öðrum fleiri, ættjörð týnd og gleymd, samt er gamla Akureyri enn í huga geymd. Fjalla-Eyvindur Jóhanns Sigurjónssonar hefur verið leikinn víðsvegar um íslend- ingabyggðir Ameríku. Einhverju sinni horfði Káinn á slíka sýningu. Þá varð honum liugsað heim til íslands og kast- aði fram þessari vísu: Orór hvarflar andi minn upp til reginfjalla. Takið mig í útlegð inn, Eyvindur og Halla. Um heimþrá sína hann svona: Kæra foklin kennd við snjó, hvað ég fegin yrði, mætti holdið hvíla í ró hcima í Eyjafirði. 4 STJÖRNUR
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56

x

Stjörnur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Stjörnur
https://timarit.is/publication/1910

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.