Stjörnur - 01.04.1951, Blaðsíða 2

★
★ Gömul kærasta oe
★ brennivín.
★
ÉG ER tuttugu og fjögurra Ara og
trúlofaður stúlku A líkum aldri. — Þeg-
ar við sáumst fyrst var ég undir áhrif-
um áfengis og satt að segja kom ég ekki
frani við hana á sem prúðmannlegastan
hátt. F.n þegar af mér rann, notaði ég
fyrsta takifa-ri til jtess að l>iðjast af-
sökunar og með jtví hófst hin eiginlega
kynning okkar. Við liöfum ekki enn oþin-
berað, og til [>css eru jxvr ástæður, sem
nú skal greina.
Enda ]>ótt ég hafi fengið fyrirgefn-
ingu, vegna umræddrar ókurteisi minn-
ar, er hún alltaf öðru hvoru að rifja upp
og tala um, hvernig ég hafi verið á mig
kominn, þegar hún sá mig fyrst, og hvað
ég hafi sagt og gert. Ennfremur hefur hún
grafið upp fleiri slíkar hneykslissögur af
mér, og í þriðja lagi minnist hún óf oft
á stúlku, sem ég var hálftrúlofaður löngu
áður en við kynntuinst, stúlku, sem hrást
vonurn mínum og átti sinn þátt í því,
að ég lagðist í óreglu um tíma. —. Nú
er þetta allt búið að vera fyrir mér Mér
er gjörsamlega santa um þessa gömlu
kærustu og vin hefur ekki lengur neitt
aðdráttarafl á mig. — En konuefnið rnitt
segir: „Ætli þú sért nú ekki alltaf hrifn-
astur af henni“, eða „Ætli þú byrjir nú
ekki að drekka, þegar við erum gift?“
Þetta er það eina, sem ég hef út á
unnustu mína að setja. Er hér ekki um
vantraust á mig að ræða frá hennar
hálfu? Verður það ekki einnig, jjegar
við erum gift? spyr ég. — * Ahi.
„Guðrún ófrátekin“.
SVÖR: — Þú elskar ekki þennan aðdá-
anda þinn og getur ekki hugsað þér að
giftast honúm, sem er 15 árum eldri,
enda þótt hann hafi marga og góða
kosti, sem jrú metur mikils. Þér jiykir
gaman að fara út með honum, ef ekki
va:ri sá annmarki á, að allir ungir menn
halda að þú sért frátekin. Þú spyrð:
Getur viðhorf initt breyzt? — Er ég að láta
ánetjast?
Þessum spurningum er báðum h:rgt að
svara játandi. Það er auðheyrt á bréf-
inu, að þú ert ekki nógu lirifin af mann-
iniim til [>ess að farsælt niyhdi vera að
|>ú giftist lionuin, ef J>ú elskaðir hann
myndi aldiirsmunurinn engu máli skipta.
Hann er enn á bezta aldri, aðeins 39 ára,
og hjónaband ykkar gæti af þeim sök-
um orðið gott 'og hamingjiiríkt, og auð-
vitað óvíst að annar maður, ]>ótt yngri
væri, myndi reynast þér betri förunaut-
ur.
En hvað áttu j>á að gera? Ég bvsl ekki
við að þú viljir ýfirgefa höfuðsaðinn, en
auðvitað væri það bezt fyrir ]>ig að
liverfa á brolt um stund og skipta uui
starf og umhverfi. Þá gæfist þér betra
tóm til að skoða huga þinn og sann-
prófa hvort ekki leynist nú, j>rátt fvrir
allt, einhver ástarvottur til þessa vinar
í brjósti þínti.
En um fram allt, ættir þú að hverfa
úr Jjjónustu bróður Ilins ástfangna, og ef
til vill væri réttast fyrir ]>ig að nota
fyrsta tækifæri til að segja „vininum",
að þú teldir ykkur báðurn fyrir beztu
að hann hætti að bjóða þér út með sér
— ef til vill geturðn sagt — fyrst um
sinn, ef þú villt ekki særa hann og svipta
liann allri von. Þá er alltaf liægt að
endurnýja kunningsskapinn, ef þér snýst
hugur.
Svo skaltu skeiúmta j>ér með vinstúlk-
um þínum og sjá til hvort þér tekst ekki
að komast í hin þráðu ástarævintýri með
jalnaldra piltum, og láta svo hjartað
ráða — en láttu það þó ekki leiða [>ig
út í ógöngur. Til hamingju, Guðrún.
Stirnir.
2 STJÖRNUR