Skýrsla um starfsemi Mæðrastyrksnefndar - 15.09.1934, Blaðsíða 12

-10 -
Meðlags-
grelðslur♦
Stöðvun vegna
áfry.juiiar fað-
ernismals til
Hæstáréttar.
Meðlagsgreið-
sla til moður
óskilgetins
barns, sem
gifst hefir
öðrum r/ianni.
Samanburður
við frásk.
konur.
Meölagsgreið-
slur átlendV7-
ingaö
dvalarsveit greiddi umsvifalaust meðlög, ef faðirinn
vanrækti að greiða þau á gjalddaga.
Ræðukona benti á það, að þó bæjarstjórn keföi metiö
meir undirréttardóm sem áfrýjað var, heldur en úrskurð
dómsmálaráðherra, þegar sá skilningur laganna var henni í
liag, þá hefði skrifsto.fur bæjarins neitað að greiða með-
lag skv. dómi sem áfrýjað Hafði veriö til Hæstaréttar,
vegna þess að árslit málsins kynnu að verða önnur. Átti
þá stálkan allslaus að bíða dómsins, eða sjálf að komast
á sveitina á meðan. Síöan^hafði málaflutningsmaður annar-
ar stálku, sem líkt stóð á fyrir, fengið því framgengt að
meðlagið var greitt þenna biðtíma. ákvæði vantaði í lögin
um endurgreiðslu tLLfööur, sem sýknaður væri með hæstaréttar-
dómi, væri réttlátt að ríkissjóður endurgreiddi slíkt,
eins og ætti sjer stað i Svíþjóð.
Þá hefði giftum konum verið neitað um greiðslu á með-
lagi með óskilgetnu barni, sem þsr hefðu átt áður en þær
gif'tust. Login ætluðust til að dvalarsveit greiddi slíkt
meðlag fyrir hönd föður, því stjápinn tæki að sór fram—
færsluskylduna meö konu sinni, en tæki ekki framfærsluna
af föður barnsins, og félli hán ekki á móðurina, svo
framarlega sem ekki væri ákveðið rneð nýjum árskurði að
ástæður þessara foreldra væru svo gjörbreyttar að fram-
færsluskyldunni skyldi létta af föðurnum, Nefndin hefoi
fengið fyrirspurnir um þetta ffá 3 konum. 2 hinar fyrri
hefðu enga. leiðréttingu fengið, en þriðja konan hefði
fengið kröfu sína viðurkenda, enda héfði þá legið fyrir
st j órnarráðsárskurður um málið. Sinkennilegt væri að
bora þetta saman við þann lagaskilning, sem kæmi fram í
því, að neita fráskildum konum meðlag skv. skilnaðar-
leyfisbréfi, ef þær væru þannig settar ao fátækrastjórn
áliti að þær gætu bjargast án sveitarstyrks. Komið hefði
fyrir í vetur að hjón skildu, sem verið höfðu 7 ár skilin
að borði og sæng, og heföi konan ein séð fyrir barni
þeirra, en maðurinn skuldaö henni umsamið meðlag í ca 6
ár. Hefði konan gengið inn á lögskilnað að því tilskildu,
að maðufinn gæfi með barni þeirra í tvö ár, en skuldin
félli niður. Sn þegar hán ætlaði að fá greitt meðlag
þetta hjá dvalarsveit, þar sem maðurinn stóð ekki í skil-
um á gjalddaga, þá hefði henni verið gerð heimsókn af
fátækrafulltráum og henni síðan neitað um meðlagið, sem
samið hafði vcrið um mánuði áður, þegar skilnaðurinn var
gerður. Ilefði dvalarsveitin neitað greiðslu með þeirn um-
mælum að konan þyrfti ekki sveitarstyrk. Hefði konan þé
tekin að reqkjast og orðin slitin. Atvinna hennar hefði
veriö hreingerningarvinna.
Erfitt væri um innheimtur meðlaga frá átlendingum,
t. d. Dönum, vegna þess að dómsmálaráðuneytið danska
teldi aö slíka árskurði bæri að gera hér, en stjórnarráð
íslands teldi að árskurðina bær1! ao gera í Danmörku.
Virtust slík rnál geta staðið í stappi xnánuðum og árum
saman, án þess að skorið væri ár um þetta. Stjérnarráðs-
árskurður væri til um það, að stálka ætti rétt á ^reiðslu
frá dvalarsveit sinni, skv. löglegum árskurði bé ovíst
væri urn endurgreiðslu frá fööurnum eða sveit hans, (vegna
þess að það væri grundvallarhugsun^la^anna að framfærslu-
skylda föður ætti aldrei að falla á moðurina heldur tæki
þjóðfélagið þann bagga af henni. Dvalarsveit væri því