Skýrsla um starfsemi Mæðrastyrksnefndar - 15.09.1934, Blaðsíða 14
-12 -
nc lieldur verið til ufrit af þeim. Loks iiefði 2 konum
verið .greidd vangreidd meðlög, í öðru tilfellinu skv„ úr-
f , skurði, sem veriö hefði þrjú ár í ferðalagi.
Fradrattur af Nefndin hefði orðiö þess vör, að fyrir hefði komiö
meðlögura vegna að fyrri sveiiarstyrkur veittur moöurinni sjálfri hcfði
styrkvoitingar verið dreginn frá meölagi því, sem dvalarsveit greiddi
til moðurinnar,vegna barnsföður, fyrirfram fyrir missiri í einu. Væri
þar skertur réttur barnsföður og barnsins og virtist
gengiö óþarflega. hart að alslausri móður um endurgreiðslu
sveitarstyrks.
hiðurfærsla á Kefndin hefði orðið þess vor nokkrum sinnum aö fá-
framfssrslu- tækrastjórn heföi neitað greiðslu meðgjafar með munaðar-
aldrinum. lausu barni lengur en til 14 ára. Væri þo framfærslu-
skylda til 16 ára og meðalmeðlag miðað við það og þá auð-
vitað líka meðgjöf barna þeirra, sem bærinn ætti að sjá
um.
Undirboð á
meðgjöfum,
sveitaflutn-
ingur barna.
Eina vörnin
fegn fátækra-
lutningi.
Styrkur veitt-
ur sextugum
mönnum og
eldri. Svcita-
flutningur
gamalmenna.
Ellistyrkur.
Dæmi væru þess að börn væru umsvifalaust flutt af
heimilum, þar^sem vel færi um þau, af því aö hægt væri að
finna þeim ódýrari verustaði, stundum langt í burtu, þar
sem^móðirin gæti ekki haft samband við barnið. Sveita-
stjórnir teldu sig hafa heimild til þess að flytja börn
á þenna hátt, án samþykkis og j^afnvel án vitundar móður-
innar, þó lögin veittu henni skýlausan rétt til þess aö
ráða verustað barns sins, eins og foreldri skilgetins
barns.
Yfirleitt virtust sveitastjórnir ekki telja það skyld-
u sína að upplýsa konur, (eða annað styrkþurfa fólk) um
réttindi þeirra. Eini möguleiki konu, til þess að forð-
ast sveitaflutning með heimili sitt, væri ákvæði laganna
um það, að ekki megi taka frá henni börnin án samþykkis
hennar, og gæti þetta orðið til þess að framfærslusveit
geti ekki boðið henni heimili fyrir sig og þau, og þá
orðið að samningum að konan fari hvergi. En kunnugt væri
Mæðrastyrksnefnd um það að fátækrafulltrúar nefndu ekki
þetta atriði og vissi til að konum hefði margsinnis verið
ógnað með. fátækraflutningi og boðið þaö eitt að börnunum
skyldi skift niður. Ein kona hefði þó bjargast á þessu
hálmstrái laganna.
Eins heföi nefndin orðið þess vör að gamalt fórk hefði
verið hundhlt af lögreglunni og flutt sveitarflutningi,
þrátt fyrir það ákvæði laganna, sem samþykt hefðiverið
áriö 1927, um það aö styrkur þegin af sveit^eftir 60 ára
aldur skyldi ekki teljast fátækrastyrkur, né hafa neinar
verkanir þess styrkjar. Pyrst í fyrravetur, eftir að lög
þessi hefðu verið í gildi ca. 6 ár og ýmsir hefðu verið
fluttir og hreldir, sem átt hefðu þenna rétt, heföi komið
stjórnarráðsúrskurður um það, að styrkur veittur fólki
yfir sextugt væri ekki fátækrastyrkur og flutningur þess
ólöglegur. Ennfremur virtist slxkt fólk'ge'tá att’rett a
ellistyrk, þó styrkur væri veittur þvi af sveit eftir
sextugt„ Væri álit lögfræðinga að svo væri og ætti sú
leiöretting að fást, því gömlu fólki væri rnikil raun að
því að missa ellistyrkinn og teldi það réttinda- og æru-
skerðing. 2) , , ,
Ræðukona kvaðst nú hafa drepið a ymsa þa annmarka,
sem mæðrastyrksnefndin hefði rekið sig á fjrrir starfsemi
sína. ÞÓ væri margt eftir, sem ekki væri tími til að
rekja að sinni. Þo gæti hún ekki stilt sig um að minnast