Kristilegt skólablað - 01.09.1957, Side 10

^JrXirm'uifycit htijjaí
í Vatnaskógi.
Það er vorilmur í lofti. Páskahátíðin 1953 er
að halda innreið sína. Það er farið að rjúka úr
skálanum í Vatnaskógi. Undirbúningur er í full-
um gangi. Kristilegt skólamót er í aðsigi. —
Við erum þrír saman. Ferðinni er heitið í
Vatnaskóg til móts við félaga okkar, sem þangað
eru komnir á undan. St. Þ. gegnir hlutverki
skömmtunarstjóra. Hann kennir í brjósti um
alla minni máttar. Við fáum gríðarmikla rjóma-
tertu í nesti, ásamt fleira góðgæti, sem of langt
yrði upp að telja.
Allt er klappað og klárt. Við hristum af okk-
ur borgarrykið. Áætlunarbíllinn brunar af stað
og ber okkur fyrirhafnarlítið í áttina til fyrir-
heitna landsins. Kökurnar eru aftur í. Við stökk-
um léttstígir út, þegar þar að kemur og tökum
okkar hafurtask. Hugurinn ber okkur hálfa leið,
og fyrr en varir er skálinn í augsýn. Heimamenn
eru alls hugar fegnir komu okkar, því að ekki
er til matarbiti í kotinu. Þeir vita sem sé, að
við erum með ýmislegt gott í pokahorninu. Það
er byrjað að undirbúa veizluna af fullum krafti.
Allir eru í sólskinskapi. Við finnum strax góða
bragðið af tertunni, og vatnið er byrjað að koma
fram í munninn á okkur. Nú er aðeins eftir að
taka npp kræsingarnar. En þá springur sprengj-
an. Hvar eru kökurnar? Allt í einu rennur nýtt
Ijós upp fyrir Bakkabræðrum. Hrollvekjandi at-
burðir hafa gerzt.
Kökurnar eru komnar veg allrar veraldar. Þær
eru ennþá í bílskottinu.
En við reyndumst vandanum vaxnir. Við tök-
um undir með Jakob ærlega, þeim góða manni og
segjum: „Það er komið sem komið er, þýðir ekki
að gráta“. Við gerum húsrannsókn og öflum mat-
fanga. Við búum til matseðil. Hann er ekki lang-
ur, en eftir því góður. Samning hans er mikið
vandaverk, en snilligáfa okkar leysir vandann.
Við urðum allir á eitt sáttir. Þaulvanur mat-
sveinn af „Brytanum“, bezta og dýrasta veitinga-
stað höfuðborgarinnar, byrjar í gríð og erg að
undirbúa máltíðina. Innan skamms leikur in-
dælis matarilmurinn lausum hala í eldhúsinu.
Við göngum til sætis og veljum á milli réttanna.
Þeir eru að vísu ekki nema tveir, keimlíkir Ltvor
öðrum. Annar er heitur, liinn er kaldur. Þeir
innihalda báðir mikið af C-fjörefnum, svo að
nú má búast við því, að fjör fari að færast í
mannskapinn. Annar rétturinn er lieitar kartöfl-
ur, hinn kaldar kartöflur. Þið farið víst nærri
um það, að við gerðum matnum góð skil, og
til þess að bæta meltinguna, skáluðum við í blá-
vatni. —
Karlinn í tunglinu er í góðu skapi þetta kvöld.
Hann Irellir geislaflóði sínu yfir lög og láð. Ofan-
vert við skálann er stór snjóskafl. Hann hefur
munað sinn fífil fegri en er nú orðinn elliær.
Skaflinn er tilvalinn til íþróttaiðkana. Einhver
stingur upp á því að æfa þar langstökk. Við
Bakkabræður, allsendis græskulausir, veitum
undarlegum ákafa í röddinni enga eftirtekt. —
Langstökkið byrjar. — Svona hertu þig, segir
einhver. Ég læt ekki segja mér það tvisvar, eii
tek á því, sem til er. Einn tveir og þrír. Ég svíf í
loftinu. Þvílíkt stökk. Hamingjan góða, hvað er
þetta? Er allt að farast? Er lrolt undir? — Ég á
snarræði mínu líf mitt að launa. Karlinn í tungl-
inu lrlær að mér, allir lrlæja að mér. Svona er
lífið. Það er ekki gaman að lenda lrjá vondu
fólki. -
Það er konrið fram yfir miðnætti. Enginn
Irugsar um það. Allir eru að grafa, grafa, grafa.
Við eigum von á gestum næsta dag. Holurnar
þurfa að vera djúpar og víðar. Umfram allt
ósýnilegar. — Nýr dagur rennur upp. Hópur
æskufólki er á leið yfir lrálsinn.
Skyldum við fá nokkuð fyrir snúð okkar? Við
bíðum og vonum. Ekkert markvert gerist. Allir
sneiða hjá lrættunum af furðulegri leikni. Biðum
6 KRISTILEGT SKOLABLAÐ