Kristilegt skólablað - 01.09.1957, Síða 25

Tischendorf vildi þó bjarga þvi, sem bjargað
varð, og fékk munkana til þess að gefa sér það,
sem. eftir var i körfunni. En það reyndist vera
hlutar úr Gamla testamentinu. Mikinn hluta
handritsins áttu þeir enn óskemmdan i fórum
sinum, en ekki kom til mála, að Tischendorf
fengi það, þvi að nú var munkana farið að gruna,
að skinnbcekur þeirra vœru liklega merkar og
verðmœtar, úr jrui að gesturinn sýndi þeirn svo
mikinn áhuga.
Þetta var samt happafengur, þótt mikið yrði
eftir, og hélt hinn ungi visindamaður glaður
heim á leið. Kom hann blöðunum fyrir i bóka-
safni i Leipzig, en lét þó ekki upþskátt. hvar
hann hefði fengið þau. Hugðist hann fara aftur
til Sínai siðar meir og freista þess að fá að sjá
allt handritið.
Nokkur ár liða. Enn er Tischendorf kominn
i Katrínarklaustrið. En munkarnir vilja ekkert
segja né sýna. Hann heldur á brott vonsvikinn.
Fimm árum seinna gerir hann aðra tilraun.
Munkarnir hafa sjálfsagt hrist höfuðið, þegar
þeir drógu þennan þráláta fræðimann upp til
sin i þriðja sinn. En nú er hann betur búinn
en áður: Hann dregur upp úr vasa sínum með-
mœlabréf frá engum öðrum en Alexander II.
Rússakeisara. Dyrum bókasafnsins er þegar lokið
upp. Tischendorf gengur inn og tekur að rann-
saka bœkur og skjöl á nýjan leik. En niðurstað-
an verður hin sama. Handritið er hvergi sjáan-
legt. -
Myrkrið er skollið á. Það er siðasta kvöld
gestsins i klaustrinu að þessu sinni. Ábótinn
kallar á hann inn i klefa sinn. Þeir setjast niður
og rabba saman. Tischendorf sýnir gestgjafa sin-
um útgáfu af Gamla testamentinu á grisku, sem
hann hafði sjálfur gefið út nokkrum árum áður.
Abólinn segir honum þá, að hann eigi nú líka
verðmœtt handrit af þessari þýðingu. Dregur
hann síðan ofan af hillu i klefa sinum einhvern
fyrirferðamikinn hlut, vafinn í léreftsdúk. Hann
flettir klœðinu utan af — og þarna liggur á borð-
inu hanclritið eftirsótta! Gleði Tischendorfs
verður ekki með orðum lýst. Þegar betur er að
gáð, reynist þetta ekki einungis vera gríska
Gamla testamentið, heldur einnig allt Nýja
testamentið og tvö önnur helgirit, sem þekkt
voru í fornöld, svonefnd Barnabasarbréf og
Hirðir Hermasar.
Munkarnir eru þó ekki á þvi að láta handritið
af hendi frekar en í fyrra skiptið. Tischendorf
fœr þó að taka það með sér inn í klefa sinn til
þess að hyggja að þvi nánar. Þar fellur hann á
kné og þakkar Guði af hrœrðum huga fyrir, að
hann hefur fengið heitustu ósk sina uppfyllta.
Tischendorf bjóst við því, að bókin yrði tekin
af honum daginn eftir. Sat hann þvi uppi alla
nóttina og afritaði Barnabasarbréfið, því að það
var ekki til á grísku, heldur aðeins í þýðingum.
Og það fer sem hann grunar: Hann fær ekki að
taka handritið. En i Kairó er klaustur, sem tengt
er Katrinarklaustrinu. Þangað fœst handritið
flutt, og þar lœtur Tischendorf taka nákvcemt
afrit af þvi öllu.
En hann hefur mikinn hug á að gefa út þetta
merka handrit og styðjast þá við sjálft frumritið.
Fékk hann þvi munkana til þess að gefa dýrgrip-
inn yfirmanni grísku kirkjunnar, en það var
Rússakeisari. Keisarinn þakkaði vel fyrir sig og
endurgalt munkunum rikulega.
Fundur handritsins vakti fádœma athygli inn-
an kristninnar, enda talinn hinn merkasti i sögu
tungumálarannsókna. Katrinarklaustrið varð að
sjálfsögðu viðfrœgt. lllgjarnir og öfundsjúkir
menn breiddu út alls konar rógsögur um hinn
fundvisa frœðimann. Var þvi til dæmis haldið
fram, að hann hefði hreinlega stolið handritinu
úr klaustrinu. Vísindamaður einn, sem haldið
hefur uppi vörnum fyrir Tischendorf, biður þá
menn, sem þessu vilja trúa, að reyna að stinga
i vasa sinn þrjúhundruð fjörutiu og sex skinn-
blöðum, sem eru að stærð 38xk3 sentimetrar —
og láta þó ekki á ne.inu bera. —
Handritið er úr PERGAMENTI eins og fyrr
segir, en það er dýraskinn, sem verkað er á sér-
stakan hátt, svo að gott sé að skrifa á það. Taldi
Tischendorf það vera antilópuskinn. Það er allt
skrifað með upphafstöfum, og ber það vott um
að það sé fornt, encla telja fræðimenn það vera
um 1600 ára gamalt. Orðin eru öll skrifuð í belg
og biðu, eins og þá tiðkaðist, þ.e. ekkert bil milli
orða og lítið um greinarmerki. Ef Nýja testa-
mentið vœri skrifað þannig á islenzku, mundi til
clæmis upphaf Postulasögunnar lita út á þessa
leið:
FYRRIFRASOCUNASAMDIE UPPHAFIALLTTILÞESSDAG
GÞEOFILUSUMALLTSEMJE SERIíANNVARUPPNUMINN
SUSGjORÐIOGKENNDIFRA EFTIRAÐHANNHAFÐIFYRI
KRISTILEGT SKÓLABLAÐ 21