Búreisingur - 15.07.1902, Síða 13

Jq. 2,12—4,54.
JI3
sett, at Gud er sannur. Ti tann, íð Gud útsendi, hann talar 34.
Guds orð; ti andin gevur ikki eftir máli. Faðirin elskar 35.
sonin, og alt hevur hann givið honum í hendi. Tann ið trýr 36.
á sonin hevur ævigt lív; tann ið ikki er syninum lýðin skal
ikki síggja livið, men vreiði Guds blívur veranđi yvir hann.
1? - ... -n:
d. Tesus í Sámária.
■ (’■ -f
Táið Jesus nú frætti,1 at Farisearnir hovdu hoyrt: Jesus 4. kapitui.
ger fleiri lærisveinar og đoypir fleiri enn Jóannes hóast tað 2.
ikki var Jesus sjálvur, íð doypti, men iærisveinar hans — so 3.
rýmdi hann úr Judea og fór burtur aftur til Gálilea. Men hann 4.
mátti ferðast ígjognum Sámária. Hann kemur nú til eina 5.
bygd í Sámária, ið rópast Sykar, nær ti akurlendi, sum Jákup
hevði givið syni sínum Jósef. Men har var Jákups keldu- 6.
brunnur. Møddur av gonguni satjesus nú so búgvin víð keld-
una; tað var um hin sætta tíman. Kona úr Sámária kemur 7.
at oysa upp vatn. Jesus sigir við hana: gev mær at đrekka.
Tí lærisveinar hans vóru farnir av stað inn i by gdina at keypa 8.
mat. Tann sámáritánska kvinnan sigir við hann: Hvussuleiðis 9.
kanst tú, ið ert ein Judi, biðja meg, ið eri ein sámáritánsk
kona um drykk? Jesus svaraði og segði við hana: Um tú 10.
kendi Guđs gávu, og hvor hann er, ið sigir við teg: gev
mær at drekka!, so hevði tú biðið hann, og hann hevði givið
tær livandi vatn. Konan sigir við hann: Harri, tú hevur jú 11.
einki ílát, og brunnurin er djúpur; hvaðan hevur tú hitt liv-
andi vatnið? Tú ert tá ikki meiri enn faðir okkara Jákup, 12.
sum gav okkum brunnin? Og sjálvur drakk hann úr honum,
og born hansara og smali hansara. Jesus svaraði cg segði 13.
við hana: hvor tann, ið drekkur av hesum vatninum, verður
tystur uppaftur; men hann ið drekkur av tí vatni, sum eg 14.
vil geva honum, hann verður aldrin tystur í ævini. men tað
vatnið, sum eg skal geva honum, verður i honum ein kelda
av vatni, ið flýtur framm til ævigt lív. Konan sigir við hann: 15.
Harri, gev mær hetta sarna vatnið, at eg ikki skal kenna mær
tosta ella koma higar at oysa upp vatn. Hann sigir viðhana: 16.
far, og rópa mann tín, og kom higar. Konan svaraði og 17.
segði: mann eigi eg ikki. Jesus sigir við hana: tað segði. tú
satt: mann eigi eg ikki. Tí fimm menn hevur tú átt, og 18.
hann, ið tú nú hevur, er ikki maður tín. Hetta hevurtúmælt