Búreisingur - 15.07.1902, Qupperneq 14

Jó. 2,’2—4,54.
114
satt. Konan sigir við hann: Harri, eg síggi, at tú ert ein
20. profetur. Fedrar okkara tilbóðu á hesum fjallinum her; og
tit siga. at i Jerusálem er staðurin, hvar menn eiga at tilbiðja.
21. Jesus sigir við hana: trúgv mær, kvinna, at tann stund kemur,
táið tað hvórki er á hesum fjallinum her ella í Jerusálem. at
22. tit skuiu tilbiðja faðirin. Tit tilbiðja tað, ið tit ikkikenna; vit
tilbiðja tað, ið vit kenna, tí sálarhjálpin kemur frá Juđunum.
23. Men tann stund kemur, ja, er nú, táið teir, ið tilbiðja uppá
sannan máta, munu tilbiðja faðirin í anda og sanleika; tí
faðirin søkir júst slíkar, ið tilbiðja hann uppá henda mátan.
24. Gud er andi, og teir, ið tilbiðja hann, skulu tilbiðja í anda
25. og sanleika. Konan sigir við hann: Eg veit, at tað kemur
ein Messias (tað sigir: Kristus o: salvaður); táið hin sami
26. kemur, skal hann kungera okkum alt. Jesus sigir við hana:
Tað eri eg, hann sum við teg talar.
27. Og i sama bili komu lærisveinar hans, og teir undraðust
á. at hann talaði við eina kvinnu; tó segði eingin: hvat spyrt
tú um, ella hvat talar tú við hana?
28. Konan setti nú eftir vatnker sítt og fór av stað inn í
29. bygđina, og hon sigir við bygdarfólkið: Komið higar og síggið
ein mann, sum hevur sagt mær alt tað, ið eg havi gjórt; mann
30. hesin sami ikki er Kristus? Tey fóru úr bygdini og komu
gangandi til hansara.
31. Tess ámillum bóðu hans lærisveinar hann og sogdu:
32. Rabbi, et! Men hann segði við teir: Eg havi føði at eta, sum
33. tit ikki kenna. Lærisveinarnir sogdu tá stnámillum: Har
34. mann tó ikki vera nakar, íð hevur borið honum at eta? Jesus
sigir vió teir: Mín matur er at gera hans vilja, ið meg sendi,
35. og at fullkoma hans gerning. Siga tit ikki: enn eru fýra
mánaðir, og so kemur akurskurðurin? Hygg, eg sigitykkum:
Havið upp eygu tykkara og síggið akrarnar, at teir eru
36. hvítir til skurðar. Skurðarmaðurin fær eisini longu løn og
samlar ávóxtir til ævigt lív, til tess at bæði sámaðurin og
37. skurðarmaðurin í felag skulu gleðast. Tí her er tað orðtakið
38. tað sanna: »ein sáar, ein annar sker«. £g havi sent tykkum
út at skera, hvat tit ikki hava starvast við; aðrir hava átt
starvið, og tit eru gingnir inn í starv teirra.
39. Men úr teirri somu bygdini vóru nógvir av Sámáritán-
arunum, sum trúðu uppá hann fyri orði kvinnunnar, táið hon
40. vitnaði: hann hevur sagt mær alt, ið eg havi gjórt. Táið nú