Fróðskaparrit - 01.01.1954, Blaðsíða 126

132
Firvaldar í Foroyum
7) uttan blettir ella rípur. Kortini eru okkara hvítu dýr
ongantíð skyggjandi hvít (sum si'lki) eins og á meginlandi-
num.
Kvenndýrið hevur naikað isomu útsjónd sum á megin-
landinum: okkurgulir ella brúnliga guilir framveingir við
reydligum rípum ella Mettum (»hepialus-teikning«) ogreyd-
liga gráir afturveingir (mynd 12—13). 2 eyðkenni kunnu
alitíð sikiija kalldýr frá kvenndýri: kalldýrið hevur stóran
hárskúv á aftastu isikinnabeinum og ongantíð reydligan iit
á afturveingjunum.
Yvirhovur eru kvenndýrini eitt isinduir storri; annars er
stoddin isera broytilig hjá báðum kynjum við veingjalongd
1,9—3,4 cm.
Eggini svort, sera smá: vorpin posit mortem kundu telj-
ast út við 200 egg undan einum dýri.
Tá ið Bretar kalla firvaldin »the Ghost«, man »huldan«
vera eitt 'Sera hóskandi navn hjá oikkum.
Huldan flýgur 11. juni—22. juli, og sveimingin er kl.
23—24.
28. juni 1953 var isveiming av nógvum huldum at síggja
í Bunnisgjógv norðuri á Eiði. Tá henda sveiming byrjaði,
varð knappliga ein gangur av ternum ovarlaga í gjónni.
Ferð eftir iferð stoyittu tær sær niður eftir huldunum. Norðuri
á Eiði siga menn frá, at tað er vanligt, at ternan stoytur sær
eftir fiirvaldum á hesi ársins tíð. Yit viilja nú kanna eftir,
um hetta fyribrigdi kann hava nakran týdning fyri útsjónd
kalldýranna.
Wolff12 skrivar um Hepialus humuli: »Besides the
ordinairy (typical) form, which as a whole is predominant
in ithe Faroes, a form leading up to thuleus Croteh (beth-
landica Staud.) appears.« Og Annandale skrivaði á sinni:
»1 took 11 males and 4 females!------Of the males 4 were
sitlvery whke, the remainder approximating to the female
more or less tílosely in coloration«.
Tað er kunnugt manna millum í Foroyum, at av hesum