Freyja - 01.03.1903, Blaðsíða 4

íí6'
Ifegund af þrældómi er einö víðbjóðslegr eins niðurl'ægjandT ög' hjtfnff-
band þeirrar konu, sem hvorfei efskar ne-vírðir eiginirearm sinn,.og eng-
inn þrældómur hefir jafw niðuriáígjand'i' og sp-iikvndA áhtrif & framþróum
maimanna.'
Sptfrningín’ hjfi m'ófmælbndþm erþvf ekM mn það iivorC h jónaband-
ið sé óuppleysanlegt, hekfur Pyrir' lvvatf margar og ifvaða orsateir eigu
að uppíeysa það’.
Að endingö ska'I ðg gj'ðra eftirfylgjandi fillognrs
ETns ðg J*olin Milton sagði, ætla ðg að engmn> sem giffír sig detti 1«
Aug að' eyðíieggjk með því velferð sínar freniur er> þeiiw sem ganga í Ui'-
5iag með öðrtfm eðai sverja í5ðrmn« ótiMewöðtr bolfusfti efðíi ctettur f hug
að skaða með því sjálfa sig. En eins ®g fóikið vtrjjr ikkri stjórw, þannig
úna merm og konur ílT® hjónæband’i-
Sd það rðtt af einni þjóð sem fýíter eða fotið bx-fír efnh’rerju kúgun-
arvaldi að hrjóta af sér þrækfómshlekkina, Iwí skykB þnð'þíi veratrangt'
eða ófcý'filegt af tv'eim persómimað nppieysagjörðan sæmnírrg, sem ekkii
liefir orðið og aJdrei gefur orðið' þeím eif neios góðfe, en se ®g seibnlegai
eyðiíegguF' sáfarfríð'þeirra beggja?
Það ætfi ekfti einrmgfe að vera Jeyfil'egt heftíur s.fálfsógð sk.fPda að>
rjúfa eða típpfeysa) þanrj ssimning, sáttraála eða lagabantf serr? gjöi t ftefir
Verið mífli fveggja eða ffeiri,, s-vo' frateiarJega sera sá sanniingur, síttmálú
eða lagiband ekki miðar til að efia bagsæicf, velferð og h'araingjn blut-
aðeiganda á þann Mtt að aiftr séu ánseg.ðir..
Þó hjónabaírd'ið sé kallað guðfeg stofnun og því tif sdnrKmar séu
ýms sc%ufeg dæ’mi fram dregin fnnan ftimra þekktu vebandia náttúrunn-
ar, þá þekkist bið sanna, réttstofnaða hjónabanci eínnngis af ávöxturra
þess, seirl þ& ertt góðir og fagrir af þvf aðþeir eru þá sprottnir af góðurra
rótum. Það er með öllu óþarft að hamra svo mjQg á þessari etdgðmlu
setningu, aðí „það sem guð hefir samtengt má maðarinn efeki sundur
skilja," því engínn maður getur aðskilið það sem guð hefir sameinað,
iié sameinað það sem guð hefir sundurskiíið.
Áf ólftMff þeim svívlrðíngura sera mennírnír hafa leyft sér að kalla
gúðfegar fyrirskipanir er ekkert fyrirlitlegi-a enþað, að iikamlegt ósam-
fæmi sé' líin eina fuflnaígjandi orsðk tif ft.jónaskiInaðar, meðan siðferðis-
legt og s&Iarfegt ósamrteiffi er atts ekki tekið ti) greina á hvað hára
stigi sem það svo væri,
Misluftkaö hjóriaband er æfinlega stór óhamingja, okkí tefinlega—
jnásfte alcirei gfæpsamlegt. En þegar þjóðfélag og stjórn, íög og sið-
venjffr kúga hlutaðefgandi persónur til að búa samarybáðmri til andlegs
og siðferðíslegs tjóns.eftir að þær hafasjálfar fnndíð til þarfarinnar
aðskilja, þá tekur það sör það vald sem því hefir aldreí verið í hend-
ur fengið og jafnvel guð sjálfur hefir sér aldrei tekið.