Freyja - 01.03.1903, Blaðsíða 11

Freyja - 01.03.1903, Blaðsíða 11
125 „Eg býst við því,“ sagði Ilelen yfirkomin af sorg af þeirri tilhugs- un að verða svo íljótt að sjá íí bak þeirri einu manneskju sem elskaði iliana fram í dauðann, hún kraup þá niður við líkbörurnar og grötákaft. Eeid beið þar til grátur hennar sefaðist nokkuð og sagði svo: ,,A jarð- •arförin að fara frarn héðan eða frá kyrkjuuni?" „Héðan. Eg gæti ekki farið til kyrkjunnar til að láta fólkið stara á mig, sem þá myndi álíta missi minn guðlega hefnd tyrir syndir mín- ar“. „Fólk gæti ekki álitið slíkt, þar sem dauðinn er öllum sameiginleg- ur“. ,,Að vísu, en sjái kristið, sanntráað fólk ástvinum sínum á bak er það vottur um ástrfki guðs, en komi hið sama fyrir syndarann þá er það vottur um hegningu frá hinum sama guði, seiu þá á að vera óafiátan- 'dega reiður“. „Ég hefði haldið að hann hefði þá ástæ.ðu til að vera reiður við sumt uf' þessu fólki sem kallast kristið ef manngœzka en ekki staða væri mæl- ikvarðinn. En hvaða prest viijið þér hafa?“ „Engan prest, að minnsta engan frá Lakeside. Fyrst þeir sem þykj - ast vera þjónar hans er sagði: „svo fordæmi ég þig ekki heldur,“ hafa þótzt of góðir til áð sjá mig í öll þessi sorga og reynzlu ár, skulu þeir ekki koma hingað nú“. „í Gleneove er prestur—vinur minn og skólabróðir, sem ög skal senda eftir ef þér viljið. Hann er góðnr maður og kristinn í anda og sannleika". „Þér meigið hafahvaða prest sem yður sýnistséhannekkifráLake- side“. Þegar lieid hafði komist að þessari niðurstöðn fór hanntil bæjarins, og fékk svörtu Súsönnu til að fara til Helenar og vera hjá lienni fram yfir jarðarförina. Að þvf búnu ók hann sjálfur til Glencove, þar sem vinur hans söra Gordon bjó. Þegar Reid var farinn, tók Ilelen að búa lík móður sinnar undir greftrunina, vann hún það eins og hvert iinnað skylduverk, þögul og stillt. Það var ekki fyr en Karl litli sonur hennar vaknaði og spurði hana gráWndi, hversvcgna amma vaknaði ekki eða hví hún vildi ekki tala við sig, að hún gat ekki lengur stillt sig um að gráta sárt og lengi. Það var þungt skylduverk að verða að segja barninu að amma væri dá- in og hefði þegar talað við það og kysst það í síðasta sinn, en það varð samt að gjörast. Móðir Helenar var vel kynnt og átti marga vini f Lakeside allt. , fram að þeim tfma að sonur Ilelenar fæddist, og jafnvel eftir það hefðu sumar Lakcside konurnar viljað vera ráðgjafar þeirra mæðgna, hefði Hclen komið til þeirra eins og iðrandi syndari, því þær voru ekki harð-

x

Freyja

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Freyja
https://timarit.is/publication/33

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.