Freyja - 01.09.1904, Blaðsíða 20

44
FREYJA
VII. 2.
I dalbrekku draumlandsins fagra
viö dagrennings glóeyarskin,
þar skrautlituS fiSrildi fljúga
í fjarlæg8, þar á ég mér vin.
Já, inndælt er útsýni dalsins
vi8 árrö8uls vermandi blóS,
hvar lindin mín Iiöast í bug8um
me8 Iifandi straumgígju hljóS.
Ó, sœlt er að sitja í hvammi
hjá sti8andi vatnanna ni8,
er máninn me8 rafgeisla ritar
um réttlœti, sakleysi’ og fri8.
Þar Ieíkur á IjóShörpu fossinn
þa8 lagboö, sem öllum er kært:
,,Ó, guS vors lands, “ Alfa8ir alheíms,
sem allsta8ar hljómar svo skœrt,
Og enga sjón ínndœllí lít ég
en algleymis svefnkonungs íand,
—mitt sálarlífs heimkynni8 helga
þar hugur ininn lendir við sand.
Svo stilli ég streng mínnar hörpu
og stemmi’ hann viÖ ástljóðin þín
um dagstund sem vökunótt dimma
þú, draumgyðja’ ert unnustan mín.
Þ, Kr. Kristjánsson.