Freyja - 01.04.1905, Blaðsíða 13

VII. 8.
FREYJA
231.
ðig á því, hve skjótt hún missi aðdráttarafl sitt. Hve fljótt glað-
Iynda,a81a8andi stúlkan, verði föl og augndöpur kona.hverrar lífs-
gieöi viröist veröa aö beiskju dauöans á vörum hennár.
Enn þá stóö annar upp og talaði um helgi hjóriabandsins,
helgi kyrkjunnar og helgi ríkisins. En þaö helgidóms tal varö aö
fíílahjali í eyrum hennar, því hvaö V'ar í raun og veru heilagt, þeg-
a'r faríð var aö brjóta þaö til rríergjar? Eins og í leiðslu hlustaöi
hún, og undraöist ef þessi maöur virkilega meinti þaö sém hann
sagöi. Og enn þá gœtti hún þess að oröið hefði ræðumanna skifti
og aö Althea Wood var nú aö tala í annaö sinn og hljótnaöi röddin
henna’r hreina og tilgerðarlausa, þœgilega um salinn.1 Hún hvaö
þaö gleðja sig aö heyra mál þessi rœdd blátt áfram og skynsamlega.
Það vœri Sorglegur Sannleikur aö fólk almennt þyldi þaö þó ekki,
þéss vegna væru þau viökvæmari viöfangs en ílest önnur málefni.
Húri'óskaöi aö lifa þar til fólkiö yröi sjálf'stœtt og frjálst— leyst úr
auövalds og vanans harösnúriu djtítrúm, þar til enginn yröi þrœlk-
aður,' áf því engan vœri hœgt aö þrbelka og enginn vildi þrælka
aöra, þar til fólkiö yröi frjálst fyrir sannleikann og réttlœtiö. Og
það yrði, þegar sérhver einstaklingur vissi aö hann væri einstakl-
i/igur og þekkti sitt eigið gildi. Því þegar fólkiö swi fjötrana, sem
fjötra þaö, fengi þaö iöngún til áö hrjóta þá( og meö lönguninm
mátt til aö gjöra það. Hún hvað þaö sorglegan sannleika, aö á-
hrif ríki's og kyrkju miöuöu til aö deyfa tijrinninguna og sljófga
sjónina fyrir sönnu gildi tilvefunri'ar, og áö þaö með löngum vana
hjálpaöi til aS halda fjöldanúm föngnum, og þaö svo, aö srimir
jafnvelœsktu einkis betra,en aö drekkja sorgum sínum í blóööldum
Bakkusar. En sannleikurinn gjörir manninn frjálsanri og knýr
hann til aðbrjóta alla hlekkí, og sópa burtu ormavefunum sem hindra
rannsóknina, og þaö tekst þegar sannleikanum og vísindunum hefir
tekist aö frelsa fólkiö undan sérhverju kúgunar valdi. Ástin þarfnast
engrá lága, engra banda, og ekkert riema ástin, bindur mannlegt
hjarta tíl hlýtar. Lögin eru verk inria ríku til ,að vernda þá gegn
íramleiSendunum, og þeir búast aldrei viö'að finna til þeirra ööru-
vísi en sem keyris í sinni eigin hendi, til aö keyra aöra meö.
XI. KAPITULI
Nú var s mkomunni slitiö, og vinir tóku aö heilsa vinum. en