Freyja - 01.04.1905, Blaðsíða 15

VII. 9-
FREYJA
233-
til þeirra eigin vilja, eins og væru þœr sjálfar ekki takandi meö i
reikninginn í þess konar tilfellum, “ sagöi ungfrú Wood.
,,Eg býst viö aö konunni gœti liðið mjög vel meö það frelsi,
sem þér taliö um, “ sagði Imelda eftir nokkra umhugsun. ,,Ef
fjárhag hennar væri svo borgið, að hún væri sjálfstœð í þeim efn-
um. En myndi ekki einmitt þetta frelsi, hafa aðrar miður æski-
legar afleiðingar? Vér vitum að til er fjöldi kvenna,sem ekki kærir
sig um að verða mœður, svo að hinar, sem vildu það.myndu ekki
nærri bæta hitt upp.og ungbörnin eru líka viðkvæmar plöntur, sem
ekki nærri æfinlega ná þroska skeiði. Myndi þetta frelsi þá ekki
verða til að eyðileggja mannkynið smátt og smátt. “
,,Þetta væri náttúrlega ekki œskilegt. En fullkomið frelsi
kvenna í þess háttar sökum, er einmitt lækning þessara meina.
Börnin yrðu færri, en hraustari, af því sérhver móðir væri þá bet-
ur undir það búin að verða móðir, og verði öllum kröftum sínum
og allri þekkingu sinni til að tryggja líf og heilsu barnanna sinnai
Skaðinn kæmi þá ekki annarsstaðar fram en í grafreitnum—í færri
ungbarna gröfum. Fólkið yrði þá með tímanum langlífara, betra
og göfugra, og siðferðislega heilbrigðara, þegar engum dytti í hug
að þröngva kosti móðurinnar, og engin móðir léti þröngva kosti
sínum, “ sagði gamli maðurinn.
,,Ég býst við að þetta sé rétt, en hvernig getur konan öðlast
þetta frelsi?“ sagði Imelda.
,,Með því að skilja sjálf að þetta frelsi sé hyrningarsteinninn
undir þá byggingu sem hún á að byggja. En hún þarf utan að
hjálp til að ná þessu frelsi. Svo lengi sem maðurinn er auðsins
þrœll, svo lengi verður konan mannsins ambátt. Því frá honum
fœr hún uppeldi sitt. Fjárhags barátta mannsins og frelsis bar-
átta konunnar verða samferða. Með því fyrra er hvoittveggja
fengið. og þá getur konan byrjað á endurbóta verki sínu, “ sagði
Wilbur Wallice, og augu hans tindruðu, og augu Maigrétar hvíldu
á honum með velþóknun. Nú skyldi Imelda það sem hún sagði
í lystigarðinum, og þess vegna horfði hún nú rannsóknar augum á
þenna mann, en sá ékkert sem vekti hjá henni ótta fyrir velferð
vinu sinnar. Því væri ekki svipur þessa manns hreinn,á.tti það orð
ekki við svip nokkurs manns.