Freyja - 01.04.1905, Blaðsíða 19

VII. io.
FREYJA
237.
séö. Viljir þú gráta þau í mig, þá skal ég flytja þig yfir í hiö mikla
plöntuhús Dauöans, þar sem hann grœöir blóm og viði, sem hvort
um sig hefir manns líf. “
,,Ó, hvað vildi ég ekki til vinna aö fá barniö mitt aftur?‘.‘sagöi
móðirin kjökrandi. Hún grét æ því meir, unz augu hennar hnigu
niður á vatnsbotninn, og uröu að fegurstu perlum. Síðan tók vatn-
iö liana upp, og sveiflaði henni, sem í hengihvílu, yfir á ströndina
hinumegin, en þar var hús sem var margar mílur á lengd, það var
ekki vel hœgt að segja hvort það var einungis skógvaxinn fjallhell-
ir, eða hvort það hefði verið byggt af mannahöndum. Aumingja
móðirin gat ekki séð það,því hún hafði grátið úr sér augun. “Hvar
get ég fundið Ðauðann, sem tók barnið mitt?“ spurði hún. ,,Hann
er ókominn enn, “ sagði gömul og gráhœrð kona, sem gekk um og
gœtti plöntuhúss Dauðans. ,,En hvernig fannstu veginn hingað,
og hver hjálpaði þér?“ ,,Guð hjálpaði mér, “ svaraði hún, “hann
er miskunsamur og það verður þú einnig að vera. Hvar á ég að
leita barnsins míns?“ ,,Ég veit það ekki, “ sagði gamla konan,
en þú getur ekki séð neitt. Mörg blóm og tré hafa visnað í nótt,
og Dauðinn kemur bráðum til að endurplanta þau. Þú veizt að
hver maður hefir sitt lífsblóm, eða lífsins tré, hvort heldur sem
honum hefir hlotnast. Þau hafa sama útlit og aðrar jurtir, en
hjörtu þeirra s'lá. Barns hjörtun slá einnig. Það er ekki ómögu-
legt að þú getir þekkt hjartslátt barnsins þíns ef þú reynir. En
hvað villtu gefa mér til að segja þér hvaða ráð þú átt svo að hafa?“
,,Ég hefl ekkert að gefa, “ sagði hin ógœfusama móðir. ,,En ég
skal fara heiminn á enda fyrir þig, ef þú villt. “
,,Þess þarf ég ekki með, “ sagði gamla konan. ,,En þú get-
ur gefið mér mikla svarta hárið þitt, þú hlýtur að vita hvað það er
fallegt, og það myndi gleðja mig mjög, svo getur þú fengið hvítu
hárlokkana mína í staðin, þeir eru betri en ekkert hár. “ ,,Er það
ekki annað en þetta sem þú villt fá, “ sagði hún. ,,Ég lœt það
með ánœgju. “ Síðangaf hún henni fallega hárið sitt,en fékk í stað-
inn hvítu hárlokkana gömlu konunnar. Svo fór hún inn í hið mikla
plöntuhús Dauðans, þar sem blómstur og ungviðir voru til samans.
Sumstaðar stóðu smágjörvar hyacinthur undir gagnsœum glerkúl-
um, en sumstaðar stór-eikur. Annárstaðar voru vatnsjurtir, sumar