Freyja - 01.12.1906, Qupperneq 16

FREYJA
IX. 5-
1 Í2
Næsta hálftíma var mér hjartanlega illa viö frænda miim
því þaö var engum blöðum um þaö aö fletta, af hverju henni
leið betur nú en aö undanförnu, hún hlaut sjálf að finna það
innan skamms ef hún heföi ekki þegargjört það. En ég var
staðráöinn í einu. Litla drenginn skyldu þau aldrei hafa,hann
skyldi æfinlega minna mig á fjölskylduna mína og vera sjálfur
óafmáanlegt teikn um hana. Við skyldum verða vinir og eld-
astsaman, og svo kannske Edith og frændi byði okkur til mið-
dagsverðar stöku sinnum, og því yrðum við auðvitað fegnir
jafnvel þó það ýfði sárin. ,,Ertu ánœgð með þetta, Edith?“
sagði ég loks og vatt mér að Edith.
„ Já, víst er ég ánægð, “ sagði hún og brosti ánægjulega.
,,Ég veit engan hlut skemmtilegri en að gjöra húsverk, ann-
ast börn og — —. “ hér þagnaði hún og roðnaði við.
,,Og hvað?“ sagði ég.
,,0-gmanninn sinn.“
,,Ég œtlaði að segja eitthvað verulega fallegt, en í því
skœldi krakkinn og hún fauk af stað en sneri þó aftur í dyr-
unum, leit til mín og sagði: ,,Og þú hefir verið svo góður—
svo dœmalaust góður, alveg eins — eins og ég væri virkilega
konan þín. “ Hún var svo töfrandi, og mig langaði svo mik-
ið til að segja eitthvað fallegt, en hún var borfin áður en ég
kom því út.
Daginn eftir kom ég með ókunnan ferðamann til mið-
dagsverðar. Hann var skemmtilegur og roeðinn og hafði frá
mörgu að segja, meðal annars hvað hjónabandslögin vœru
einkennileg í sumum ríkjum Bandaríkjanna svo sem New
Jersey og Pennsylvania. ,,Selji maður einhvern hlut, “ sagði
hann ,,verður konan að skrifa undir söluskilmálana, og láti
maðar vandalausan kvennmann skrifa nafn sitt undir þess
konar skjöl, þá er það löglegt hjónaband. En í þessu ríki er
það enn þá auðveldara, því hér þarf maður ekki annað en
segja að stúlkan sé konan sín í tveggja manna viðurvist og
þá eru þau hjón. “
F'rændi tók þessum fréttum dræmt,en ég var allur á nál-
um af gleði, því vœri þetta satt, var Edith mín, og þá þættí
mér gaman að sjá Hinrik frænda eða nokkurn annan taka