Freyja - 01.12.1906, Qupperneq 23

ix. 5.
FREYJA
119
SkrifaS fyrir Frcyfu af
O. A Dalmann, Minneota Minn.
-------o------
Það var allt á ferö og ffugi, vinnukonurnar sópuöu göng,
ljós voru hengd hingaö og þangaö svo fólkið rœki sig ekki á
rétt um jólanóttína eða sópaði moldarv'eggina með sparifötun-
nm sínum, Vinnumennirnir voru komnir heiin af beitarhús-
unum og þjónustur þeirra höfðu leyst skó þeirra og dregið af
þeim vosklœðin og þerrað ískalda fœturna á þeiin með enn
meiri nákvœmni og hlýleik en venja var til, ekki af því að
þeim væri svo vel við þetta viðbjóðslega skylduverk eða
vinnumennina, heldur sökum þess, að jólanœturhelgin var
runninn og það var einskonar óritað lögmál í allra meðvitund
á himilinu, að leitast viö að gleðja alla og gjöra þeim til geðs
á gleðinnar liátíð. En því miður var undantekning á þessari
góðu reglu, jólaástin náði ekki æfinlega til munaðarleysingj-
anna eða niðursetninganna.
Bína var niðursetningur, sextán vetra gömul og hafði
verið fermd um vorið, því það voru landslög að ferma niður-
setninga eins og annað fólk. Hún var vel vaxin, fríð sýnum
og leit út fyrir að vera eldri en hún reyndar var, en samt fékk
bóndinn hálft ómaga meðlag með henni, því hann hafði mikiö
að segja í hreppsráðinu.
Því var fleygt að Bína ætti ekki við sem beztan kost að
búa. En hvað gjörði það? Hún var m unaðarleysingí og haföi
að mun aukið útgjaldabyrði hrepþsins-
Þau hjónin áttu dóttur á líku reki og Bínu og voru þœr
nrikiö sainan, eins og eðlilegt var, enda kom þeim vel saman
þegarþœr voru látnar afskiftalausar. Eftir’því sem árin liðu
fjarkvgðust þær að því er líkamlegt atgjörfi snerti, því bónda-
d Vttir var ófríð og höldaiég á fæti, kom það því oft rir að
gestir túku Bínu fyrir bóndadóttur ogsýndu henni tilhýðiiega
v óingu, en hina óáhtiegu heimasætu héJdú þeir vera niður-
setninginn. AHt þetta hafði sínar afleiðingar fyrir Bínu, því