Freyja - 01.12.1906, Qupperneq 44

140
FREYJA
IX. 5.
fullgjör að ofan, höngu enu rayndir B ættarinnnr. I sal þessnm var
ll 1 livelfing og ge.ig 1 t>ir,a. þvei’j y.ir ual.nn þa; seiil hvelíingin
hðfst. XJppi í livelfingunni var jafnan skuggsýnt þó hið neðra.
væri bjart af Ijösum. Klukkan 12 voru ljósin slökkt, því vofur
sýna sig sjaldan í birtu, öll nenia eitt í gestastofunni og ajinað í
ganginum og bar af því síðara nokkra skitnu inn í myndasalinn.
Fólkið beið með eftirvæntingu þess, að eitthvað ryfl þögnina.
Allt í einu heyrðist þrusk handan úr ínyndasalnuni, gainli maður-
inn stóð upp, drap fingrinum á niunninn t;l merkis um að fólkið
skyldi þegjandi fylgja sér eftir, Hljóðlega læddust nú allir yflr í
myndasalinn og sjM *Jpp, að baki einnar k vcnn-inyndarinnar á
veggnum andspænis dyrunum liðu tvær vofur hvor á eftir annari,
upp á bita, sem var rétt yfir myndinni, og létu eftir sig hvíta
rák. Önnur vofan var svo há, að hún náði af bitanum alla leið
upp í mænir og mundi það ekki innan viðátta fet. Hin var lield-
ur minna en meðal maður á hæð. Báðar voru vofurnar sveipaðar
hvítum dragkyrtlum og liðu hægt og tignaiiega bita af bita hring-
inn í kring í salnum, þar til þær komu þar að, er þær höfðu upp
st.igið. Þar stönzuðu þær, andvörpuðu djúpt og liðu svo niður á
bak við myndina. En er sú fyrri var aðeins hörfin og sú síðai i
hálf koinin niður, heyrðist skruðningur mikill, svo hlunkur og síð-
ast lágt vein, og þar með var öllu lokið.
,,Segið þið nú að B. ærtaifylgjan fylgi ekki slotinu,11 sagði
karl hróðugur mjög,þegar fólkið kom inn í gestastofuna aftur.
,,Eg hefði ekki viljað verða af þessari sjón fyrir tíu þúsund pund
sterlings,“ bætti liann við,
Enginnsagði orð, allir höfðuséðog beyrt vofurnar, mótmæli
komust því ekki að.
En systurdóttir húsbóndans fór ekki inn f gestastofuna með
liinu fólkinu, heldur hraðaði hún sér þangað sem hljóðið kom síð-
ast og fann þar báða sonu sína liggjandi á gólfinu, fiækta í línlök-
um talsvert meidda en hvorugan beinbrotinn. Þeir voru vanir að
hátta kl. tíu á hverju kvöldi og þeirii leglu liöfðu þtir oroið að
fylgja þetta kvöld. Engirin fuiðaði sig á fjarveru þeirra þetta
kvöld né heldur datt nokkruin í hug að bendla þá við vofurnar, en
samt voru það þeir. Þeir höfðu st-111 té heyrt áheiti Iræi.da síns,
og koniið sér saman utn að veiða við því. Sntn.n a á þarvéru
tíma sítium höfðu þeir fundið levnidyr á bak við niyndinar, þar
sem vofurnar komu upp. Þar settu þcir upp stiga seni-náði upp að
bitanum, en tjölduðu fyrir hann með hvitu lérefti, eða það sem