Freyja - 01.01.1910, Qupperneq 3

XII 6
F’R’EYJA
iþá
þá
skyldnanna holskeílur hylja
hnarreista ceskumanns gnoö.
Á aöra 'hlið auöur og völdin
■til arðs heimtar blóðugan skatt,
•og hver sem í klær þeirra kemur
er kominn í heiminum flatt.
Á hina Mið þrengir að þörfin
—og þörfin er svipan á mann,
<og þá er á rétta slóð ratað
þœr raunir sem krossfesta hann.

Ó, guði slíkur hafvillu hópur,
sem hrópar í nauðum til þín,
Ó, geturðu hlustað ógrátinn,
er grátstafi flytja þeir sín.
Og þegjandi bölþrungnar bænir,
sem bærir ei tungu né vör,
en varnarlaus, veinandi lijörtu
um vonleysis hörmunga kjör.
Þeir segja það sjálfskapar víti,
en sumt af því glögglega’ eg veit
að liggur hjá höfðingjum heimsins,
sem hindraða menningar leit.
Með neitun þess náms sem að kennir
þœr nautnir að temja sem fyrst,
sem kemur þeim annars á klafann,
þá karlmenska’ og sjálfstœði’ er mist.