Freyja - 01.01.1910, Page 10

T46
FKT'jYJA'
i •>>:
XII 6
... 'sfSUin ■ ■ ■ ■ 1 '
mætti setwla fanganum — Brunó —■ or5 éðá þr^f,.borga.f)?r,ir ■
klefa han.da honnrn, betra fæði og-lj.ós. r. €>g. -’íáfti' hariijr ]>ví -
Róma baö .hann þá' aö veita Brúnþ-þettá.tí»gí«kylcír'-hún hjrga.
Síöan skrifaöi hún Brúftð'eftirfyÍgjfmdi Iýiuir: . ■ ■•■■■
“Kæri yinar! Láttu; e'ftkf Iiugfallast. Asjvínum þínum er
vel borgiö ; drengurinn þínn er í góöum 'stáb.. Spiifer-því rolegá.
hessi sorgátími íiöur skjótt.- • .R.'V.’’
Sama kyöld skrifáöí Róma Eigvíd'.syolátandí Bréf5: .
“Davi.cl,- Davíd frtwiri! I>aö.. er s;nemt ftö-k'álíá'j>íg slíku
gælunafni. En • þaö er j' Kiiga mínum og á pennanum áöur en
ég ræð viÖ þaÖ. I>ú baöst míg að skrífa þér tim Itvaö gjörðist
ttér. Ég er nú byrjuö, þó ég vití ekki hvar eöa jiyeti(JÍg: briéffö á
að ná þér. Forlög. v.er.ða að ráðá 'frám úr þ,ví...,,,I>ó •uek.ki sé'ú
nerna 18 kl.st. síðan víö.■ skiIcí'jmFfíu’St ír'ér ]iaö,hci.Iljinannsalfluri
“Þó framoröiö, ytsrí, þegar Víö skílcþum,, fó.r, égí•;samt ekki
aö sofa. Hugsatrimar •héldu mér vakandi. Ég .sva.f.dítfö-'bg'
vaknaöi snemma. Morguninn var fagur eítir manndráps-'nótD:
ina. Ekkert vagnsk.röltp engin hróp vanalegra umfeföariáíá.
Kyrðín var eíns át^karileg éíns bgjs'tpnnitrinn.,-isem a ttnífári 'vár
genginn. f--, tó":: '* . . ‘ .'
“Samkværiit' héí'Önj(.þmuí flýttíi ég mér til Elínar.[tui .er
nýskilin viö látna spp.irin ,sinn —Guö'tiiessí hana —.pg.gengin
i klaustur. Þar. heitlttr. httn.'áö givö niuni græö.a, sár-;sín.—Það
hlýtuir að vera gptt aö tfúá því. Gjöri.r þtr,þaöi3V»' j !UI b ...,
Hér iangaftt haná-til ’áö. s’egja.hon1um.le;yttdarniáI''sitt, én ga.t:
þaö ekki. ;'J í:y : 1 ; ‘
. _. >>;■■■ ■I"í' ...... . . ; ■■■ <
“Ég fékk ekkí áö sjá Bfiúsó, cu ;skl;:aÚi''svo fyrir., aö, Ijanaa-
heföi ljós cg góöa' þeöu,. Ó.; aö‘é,g‘g'æti gjÓrt eitthvað, svo únt
það mrinaði! En. tilráunir .ntínar cru ekki nema drcpi i sjóinn.
þvi rob af vinum þínuni eru í fangelsi. s'
“Rómaborg er nú éin’s óg mannlausu borgirnar i sögiuunn.
Engir nema bermenn sjást á ferö. Hvervetna er auön og tóm.
Að eins kyrkjur og sjftkrabús eru opin, og læknar og sendi-
sveinar þeirra þeir einu. sem sjást á ferö.
“Eitt einasta blaö hefir veriö prentað i dag, cg það cr fult
at' stjórnar-fyrirskipunum og yfirlýsiugum. Allir eiga aö v.era