Freyja - 01.03.1910, Page 11

XII 3
FREYJA
203
inguna gegn baröninum foríum. Ég bjóst viö því.” Og þriöja
roddin; þaö var 01ga,fréttaritarimi; "Sagöi ég ekki, aö bar-
óninn myndi horga henni til fulls ? Áöur en 'sól sígur i kvöld
veröur hún allslaus.”
Rómu var nóg boöiö. Hún draup höföi sinu lágt. Van-
virðing og allsleysi krepti nú að á allar hliiðar. Hún, goðið.
fann, að hún var hröpuð af stalli sínitm. En í þessu opnuðust
dyrnar, og Natalina rétti henni svo hljóðandi hraðskeyti.
“Bréf þitt meðtekið. Borgað fyrir herbergi mín til Júní-
loka. Hvi ekki nota þait?”
Hraðskeytið var frá David, og það þeytti burt sorgum
liennar eins og vindtlrinn fisinu. Eftir þaö fékk 'uppbcðið ekk-
ert á hana. Kl. 4 opnaði hún glugga sinn og heyröi þá glögt
til horn.eikaraf okks, sem fór fram hjá. Sál hennar fékk nýjan
þrótt og litlu seinna kom 'uppboðhalclarinn inn og sagði, að upp-
boðið ’hefði gengið heldur vel — betur en hann hefði búist við.
Svo fór hann, og Róma litlu- seinna í vagni til Pincio. Þegar
hélm kom-, skriíaði hún Eavid sem fylgir:
“Alt er í háalofti. Ég hefi selt út — alf nema bráðustu
nauðsynjar, og gjört vel — rneira en mörg kona getur sagt.
Sérstakiega er það gott fyrir byrjanda.
“Með alvörtt, þá fékk eg tilkynningu um að fara, og hafði
þá ekkert með alla þessa húsmuni að gjöra, og tók þvi það ráð,
að selja í tíma. Því hvað á ég að gjöra með mjúkt rúm, fína
legubekki og alt það dót, meðan þú ert útlagi og guð veit hvar.
En svo hélt fólk, að é g væri komin á höfuðið af því ég seldi
hluti, sem ég hafði enga þörf fyrir. Þú hefðir hlegið, hefðir
þú heyrt hvað fólkið sagði. En samt var ég nógu heiinsk til að
finna til. Og mér öeið il'a, þegar hraðskeytiö þitt kom eins og
engill ljóssins á bentugasta tíma. Og undi r áhrifum Adams
gamla, eða hinnar nýju Evu, fór ég í vagni til Pincio, rétt til aö
sýna þessu fína fólki, að ég væri ekki komin á höfuðið og þyrði
að sjá það. Þar voru allir fyrri tíma vinir minir og aðdáenckir
__ all'ir, sem sveimuðu eins og flugur kring um mig, meðan ég
gat orðið þeirn að einhverju liði, heima hjá mér og annarstaðar.
Það var eiis cg forlögin hefðu safnað ]ieim þangað öilutn sam-
an, svo ég gæti nú yfirvegað þá.