Freyja - 01.03.1910, Blaðsíða 4

196
FREYJA
XII 8
sem engi rússnesk halda böðuls bönd,
en Saga krýnir sæmd er aldrei deyr.
Þig Saga man, er glatast hafa þeir.
Svo taktu stafinn e.nn í hnýtta hönd,
—þau hrygðarmerki um Karas-námur tjá
og tugi ára eyddum þrældóm viö.
Og aftur festi aö þreyttu baki, bönd
þá byrði þjóðarinnar sem þig á
og alla tíma lagt þú hefir lið,
og slitna skó á )úna fcetur láttu,
því lifa í útlegö héðan í frá máttu.
Samt get ég ekki grátið yfir þér,
svo göfug, stór, —þinn sigur ægir mér
og söng hann knýr frá sálum allra vor,
—-Vér sjálfir vildum feta þín í spor.
Vor þróttur eykst að vita aö þú ert
og áður varst, og hvað þú hefir gert.
TIL ÁSTAR-GYÐJUNNAR.
Um karlmanna ástir ég kæri mig ei,
ég kann ekki heldur að virða það grey.
Og Ástargyöja, þú getur ei þitt,
gróðursett blóm-skrúð áhugarland mitt,
þar frjósaman akur þú finnur ei neinn,
því frostharður veturinn ríkir þar einn.
Þfn vorsólin hlýja ei vermir þann svörð
þó vildi hún fegin í huga míns jörð.
Far heldur þangað sem finna þú mátt
frjóari jaröveg, en gæta þess átt
aö starfir þú ekki af strákskaparlund
og stelir burt friðsœlli rósemdar stund.
Piparmey,