Freyja - 01.03.1910, Blaðsíða 12

204
FREYJ \
XII s
"Sáu þeir mig — fornvínirnir? Nei. engínn .enginn. Ég
ok gegn um raSir þeirra, þar sem þeír hneigðu sig hver ti!
annars, á allar hliöar við mig, eins og ósýnileg vera. Beygöi:
þaö mig, eða æsti? Langt frá. I dag var ég stoltari en nokknu
sinni fyr, því ég veit aö sá tími kemur, aö jafnvel þctta fólk
reynir, mín vegna,—já, jafnvel mín vegna, en sérstaklega vegna
þín, að gleyma þessum degi og leita þeirrar vináttu, sem það
hefir nú kastað frá sér. Þess vegna gaf ég öllum fult tækifæri
til að sýna síg í sinni réttu mynd. Og þegar sólin tók að síga
á bak viö St. Péturs turnana og aliir að fara heim, vissi ég
hverjír voru ánægöastír og hverjir fyrirurðu sig mest. Ég vildi
að þú hefðir verið þar til að sjá og heyra, því að þaö var þess
virði.
“En svo verð ég að minnast á fleira. Napoleon, Iögmaðiur
Brúnós, sá Charles Minghelli í fangabúningi í Regina Coli. Ef
drottinn, sem niðurraðar sálum manna í líkarni, sem skiftast
eftir kyni, hefði gjört mig að háyfirdómara á ítalíu. Hve óút-
segjanlega miklum stakkaskiftum myndu ekki mál manna taka.
En undir núverandi kringumstæðum efast ég um, að ég vildi
skifta. Ég sendi þér koss á vængjum vindanna, og hann ætti
að verða heitur. — Rórna.’’
P.S.—Vinkonu minni liður enn þá illa, og þó- hún sé ekki
kölknð kyrkjukona í vanalegum skilningi, er hún farin að hrópa
‘ heilaga móðir” í hvert sinn og hún háttar. Og stundum ligg-
ur mér við að óttast, að hún fremji sjálfsmorð, svo illa liggur á
henni. Ég hefi hvatt hana ti-l' að lifa, vegna mannsins hennar,
ef ekki annars. Hefi ég ekki sagt þér, að hann sé ekki heima
sem stendur? Það rnyndi hryggja þig, ef ég dæi áður en þú.
kæmir heim — er ekki svo? En ég dey af löngun til að heyra
álit þitt á þessu — um hana. Skrifaðu! Skrifaðu ! Skrifaðu!”
X
*
Þegar greifainnan þóttist loksins viss um dauða sinn, lét
hún senda eftir presti. Meðan hún beið hans lét hún dubba sig
al'a upp cg klæða sig í við'hafnarmikinn morgunkjól frá þeirn
dögum, er lífið !ék við hana. Meðan hún gjörði syndajátningu