Kennarablaðið - 01.12.1899, Blaðsíða 13

45
hverri einstakri námsgrein eða í öllnm námsgreinum yfir
höfuð, heldur á hitt, að kraftarnir æfist, hæfilegleikarnir þrosk-
ist, svo að börnin verði fær um að beita sjálf kröftum sínuin
og uppala sig sjálf, þegar skólinn sléppir af þeim hendinni.
Að sjálfsögðu er það gott fyrir hvern mann að hafa þegar í
barnaskólanum fengið dálítinn þekkingarfjársjóð, sem síðar sé
hægt að grípa til. En það er hvergi nærri nóg; þessi fjár-
sjóður endist ekki nerna til fárra daga, er í sjálfu sór alt of
lítill til þess að hann geti nægt nema ef til vill einstökum
mönnum, og týnist þar að auki fljótt. Hitt er meíra virði,
að kraftarnir æfist og styrkíst, svo að maðurinn verði síðar
fær um að afla sér þekkingar sjálfur.
Þetta, sem nú hefir verið tekið fram, á við um alla kenslu
í barnaskólum, og einnig um kristindómskensluna. Börnin
eiga að fá nokkra þekkingu á höfuðatriðum kristindómsins,
svo að hún að minsta kosti geti verið þeim sem nokkurs
konar grundvöllur, er þau síðar gætu bygt ofan á. Þá á hún
einnig að æfa skilninginn og styðja að því, að barnið geti
lært að hugsa rétt og sjálfstætt, yfir höfuð glæða hugsanalif
þess. En auk þessa á hún umfram alt að hafa áhrif á til-
finningar barnsins og vilja. Það er aðaltakmarkið. Auk þess
sem hún eins og öll önnur fræðsla á að gera barnið að nýt-
um og góðum borgara í mannfélaginu, hefir hún það sérstaka
takmark að gera það að nýtum og góðum borgara í Guðs
ríki, og þetta takmark næst því að eins, að tiifinningalíf og
viljalíf barnsins verði fyrir sérstökum áhrifum. Kristindóms-
. ræðslan á því umfram alt að vera lífgandi og vekjandi. Það
er einkanlega hún, sem á að lífga og vekja alt það bezta,
sem býr í barnshjartanu. Pað er hún, sem á að vekja barnið
til umhugsunar um köllun sína, bæði hina tímanlegu og hina
eilífu; og það er hún, sem einkanlega á að kenna því að gegna
köllun sinni eins og kristnum manni sæmir, kenna því að
lifa þannig, að meining verði í lífinu.
Hvernig verður nú þessu takmarki náð?
Það mun óhætt að fuliyrða, að trúarbrögð sé sú náms-
grein, sem einna erfiðast er að kenna. far snýst alt um ein-