Kennarablaðið - 01.12.1899, Síða 14

46
tómar hugmyndir, og það að nokkru leyti hugmyndir, sem
liggja ofar skilningi hinna fullorðnu, og þá því fremur skilningi
barnanna. Yerkefni kristindómskennaranna er ntí það, að tít-
skýra þessar hugmyndir, að svo miklu leyti, sem það er mðgu-
legt, og að stuðla að því, að trtí barnanna lifni og glæðist.
Nú geta menn við keiislu flestra annara námsgreina stuðst við eitt-
hvað sýnilegt eða áþreifanlegt, og þetta gerir börnunum námið
bæði auðveldara og skemtilegra. Þannig er þvtí ekki varið með
trtíarbragðafræðsluna. Þær hugmyndir, sem þar ræðir um,
verða eigi skýrðar á„sýnilegan né áþreifanlegan hátt. En þegar
það ntí þannig er ómögulegt að koma við því bezta, sem yflr
höfuð er hægt að byrja barnakenslu með, þá verður að grípa
til hins næstbezta, og það eru sögurnar og dæmin tír daglega
lífinu. Biblíusögurnar eru þá þær sögur, sem vanalega er
byrjað með, og er það eðlilegast vegna þess, að þær liggja næst
efninu, sem títlista skal, eða réttara sagt, efnið liggur í þeim.
Að því er biblíusögunáminu viðvíkur, er einkum þrent, sem
þarf að athuga: Hvernig á að byrja? Hvernig á að halda
áfiam? Hvert er takmarkið?
Eins og óg áður hefi tekið fram, er ntí vanalegt að byrja
á upphafi kenslubókarinnar og láta svo börnin læra hverja
söguna eftir aðra utanbókar, þangað til bókin er btíin. Þessi
aðferð, að byrja á byrjuninni og hlaupa ekki yflr neina sögu,
hefir nokkuð til síns ágætis, sem sé það, að á þann hátt fæst
fram meiri söguleg heild en ella mundi verða. En aftur á móti
er þess að gæta, að þegar þessi aðferð er viðhöfð, er mjög
hætt við, að ýmsar af sögunum verði of torskildar börnunum.
í kenslubók í biblíusögum er ómögulegt, að allar sögui'nar
geti verið jafnauðskildar, og því síður að fyrstu sögurnar sóu
auðv'eldari en hinar síðari. Hið gagnstæða á sér einmitt að
miklu leyti stað, því að mikill hluti af sögunum tír gamla
testamentinu er torskildari og liggur börnunum fjær heldur
en flestar sögurnar í nýja testamentinu, að dæmisögunum
undanskildum. Ef vel væri, þyrfti að sameina þetta þannig,
að börnin að vísu lærðu fyrst auðveldari söguraar og síðar
hinar torskildari, án þess þó að söguheildin og orsakasam-