Helgarpósturinn - 21.04.1979, Qupperneq 20

20
Laugardagur 21. aprfl 1979. —helgarpósturinn._

himintungla á þeirri þriöju og á
fjóröu klukkunni var ör sem
stööugt gekk i hring.
Rúrí, hvaö ert þú aö fara meö
þessum verkum?
„Þetta er bara önnur
skilgreining á tlma en sú sem
viö erum vön I okkar daglega
lifi. Þegar maöur hugsar til þess
hve jöröin er búin aö fara oft
umhverfis sólina og svo hve hún
á eftir aö fara þessa sömu leiö
óendanlega oft þá veröa
minúturnar sem viö mælum allt
I svo óskaplega ómerkilegar.”
„Heimurinn” er verk sem
samanstendur af heimskorti á
vegg og elleftu trékössum sem
allir hafa grastorfur I botninum
og litljósmyndir af himni I lok-
inu. Rúri skrifaöi myndlista-
mönnum viöa um heim bréf og
baö þá aö senda sér torfu frá
„LÍFIÐ I VróU SAMHENGI
— Rúrí segir frá sýningu sinni í Gallerí Lóu í Amsterdam
Hér heima kannast oröiö
margir viö Gallerl Lóu I
Amsterdam. Þaö var stofnaö af
nokkrum Islendingum og einum
Hollending haustiö ’76 og þá I
Harlem I Hollandi. Haustiö ’78
var galleriiö flutt inn I miöbæ
Amsterdam, þar sem mikiö er
um galleri-starfsemi. Nú er Lóa
rekin af fimm ungum mynd-
listarmanneskjum og er ein
þeirra islensk, Guörún Þorkels-
dóttir. Frá upphafi hefur mark-
miöiö meö rekstri gallerisins
veriö aö kynna og sýna alþjóö-
lega myndlist. Almennt er álitiö
i Amsterdam aö gallerliö vinni
gott verk á þvi sviöi.
Siöastliöinn janúar sýridi Rúri
(Þuriöur Fannberg) I Galleri
Lóu og var þaö hennar fyrsta
einkasýning. Verkin sem Rúri
var meö þarna I Lóu voru nær
einum tug. Fyrirferöarmesta
verkiö var umhverfisverk. 1
janúartölublaöi „Artzien”,
myndlistartimariti sem gefiö er
út I Amsterdam, er eftirfarandi
aö finna um þetta verk:
„Umhverfisverkiö sem er I lag-
inu eins og göng var byggt á
staönum. Þetta verk gefur
galleriinu afslappaöyfirbragö. 1
þessu verki, sem og I fleiri verk-
um slnum, fjallar Rúri um tlma
meö táknrænum hætti, þar sem
á veggjum ganganna hanga
innrammaöir speglar og
breytast rammarnir á hinni
stuttu ferö manns gegnum
heimalandi sinu og jafnframt aö
taka ljósmynd af himninum á
góöviörisdegi. Verkiö er enn I
Æl
Myndlist
1 ^ eftir Svölu Sigurleifsdóttur.

göngin, sem liggja I sveig. Einn-
ig heyrast hljóö sem ég býst viö
aö komi frá segulbandstæki og
viröast þau hafa veriö tekin á
bandiö á sjávarströnd. Hljóöiö
sem myndast er maöur gengur I
sandinum á gólfinu, ásamt
sjávarhljóöinu, kemur manni I
þannig hugarástand aö maöur
fer aö velta fyrir sér breytileika
llfsins.”
Fjögur verk sem beinllnis
fjölluöu um tima voru fjórar
hringlaga veggklukkur. 1 hvlt-
um umgjöröum meö dökkbláar
skífur og án hinna heföbundnu
vlsa voru t.d. á einni klukk-
unni táknmyndir jaröar og sólar
þannig aö jöröin gekk I bókstaf-
legri merkingu umhverfis sól-
ina. A annarri klukku voru
árstlöirnar teknar fyrir, gangur
vinnslu, en henni hafa nú borist
ellefu sllkar sendingar. Hún
stefnir aö þvl aö fá torfur og
myndir frá sem flestum löndum
heims. önnur verk á sýningunni
voru tvö verk sem fjölluöu um
„sólskin” og önnur tvö sem voru
gerö úr speglum.
Hvenær sýnir þú hér heima
Rúrl?
„Ætli þaö veröi ekki aö ári.
Eg hef gert svo aggressiva hluti
aö mig langaöi meö þessari sýn-
ingu I Gallerl Lóu aö gera
einhvers konar heildarsýningu
sem væri hugsuö sem skoðun á
llfinu, þ.e. aö verkin fjölluöu um
lifiö I vlöu samhengi. Annars
máttu koma þvl aö, aö um þess-
ar mundir sýna tveir Islend-
ingar I Lóu, — þeir Arni Ingólfs-
son og Birgir Andrésson.”
ÓLlKIR MIÐLAR
— Hvaö eru dagblööin á is-
landi mörg? Þessari spurningu
varpaöi Ármann Snævarr
hæstaréttardómari aö hópi
blaöa- og fréttamanna fyrir
nokkrum árum. Menn byrjuöu
aö telja. Svörin reyndustöll meö
tölu röng. — Það er ekkert dag-
blaö á islandi, sagöi Ármann
Snævarr. — Ekkert raunveru-
legt dagblaö, sem kemur út alla
daga vikunnar.
Þetta er auðvitaö mikiö rétt,
og þvl er þetta gert aö umtals-
efni hér i þessum dálkum aö
yfirstandandi mánuöur er al-
deiiis óvenju blaörýr. i aprfl eru
30 dagar, en þar af eru aöeins 20
blaöadagar, dagblööin koma
aöeins út tvo daga af hverjum
þrem I mánuöinum. Og heldur
veröur þetta aö teljast slök
frammistaöa.
Þröngir kjarasamningar
ásamt meö ýmsu ööru bafa
verulega • skert þá þjónustu,
sem blööin veita lesendum sfn-
um. Þaö er til dæmis býsna hlá-
legt, aö allt þaö sem gerist hér á
landi eöa I veröldinni yfirleitt
eftir klukkan 14 á laugardögum
fá lesendur islensku morgun-
blaöanna fyrst fregnir um á
þriöjudagsmorgni eöa töluvert
á þriöja sólarhring eftir aö at-
buröurinn gerðist. Næstum hiö
sama gildir um siðdegisblööin.
Þaö sem gerist seint á föstu-
dagskvöldii eöa laugardag-
smorgni nær ekki til lesenda
þeirra fyrr en um eöa eftir há-
degiö á mánudag. Þetta gerir
þaö auövitaö aö verkum, aö
þessi blöö eru slöust meö frétt-
irnar. Þær koma þar fyrst, þeg-
ar útvarp og sjónvarp eru búin
aö gera þeim Itarleg skil. Hiö
sama gildir auðvitaö um sjón-
varpiö, aö þvl er varöar
fimmtudagslokunina, þaö sem
gerist eftir fréttir á miöviku-
dagskvöld fá sjónvarpsáhorf-
endur ekki aö sjá eöa heyra fyrr
en á föstudagskvöld. Aö ekki sé
nú talaö um þaö sem gerist I
júllmánuöi. Þótt fimmtudags-
lokun sjónvarps haldist vafa-
laust enn um hrlö, enda um
margt ágæt, er nú vaxandi
Hann sagði: „Þeir ættu bara aö
hækka afnotagjöldin eins og um
helming. Þaö mundi enginn
telja eftir aö borga þaö, ef
sjónvarp væri allt áriö og
svoiltiö meira vandaö til
efnis en nú er gert.”
Þá má bæta þvl viö, aö
sjálfsagt er þaö llka tlma-
spursmál hvenær starfsfólk
sjónvarpsins hættir aö una þvi
aö vera ár eftir ár neytt til aö
taka sumarelyfi alltaf á sama
tima, dýrasta feröatima jafnt
innanlands sem utan, meðan
TAKTUR, TUNGU-
MÝKT. LETI
A Sinfóniutónleikunum 5. aprll
voru flutt verk eftir Rossini,
Prókofféff og Beethoven. Nú
skulum viö slúöra svolltiö um
þessa ágætismenn og umhverfi
þéirra meö hjálp Victors Borge
o.fl.
Músikalskur mathákur
Rossini átti meö fádæmum auö-
velt meö aö semja lög, jafnvel um
of, eöa likt og Siguröi Breiöfjörö
var næstum of létt um aö yrkja.
Þeir voru reyndar mjög jafn-
aldra, f. 1792 og 1798, og mmna
ofurlltiö hvor á annan framan af
llfshlaupinu, þótt kringumstæöur
og endalok væru óllk.
En Rossini var alveg óheyri-
lega latur. Hann heföi liklega
ekki einu sinni nennt aö skrifa
múslk, ef þaö heföi ekki veriö
honum lang fyrirhafnarminnsta
vinnan til aö hafa ofani sig. En
hann þurfti mikið ofanl sig og
varö akfeitur. Og þaö eina sem
hann I rauninni nennti aö gera,
var aö elda mat, en hann var
meistarakokkur.
Helst vildi hann hafast viö 1
bælinu og éta góöan mat. Einu
Rossini — óheyrilega latur
þolandi tilhugsun, aö öll vinnuaf-
köstin á blaöinu færu til ónýtis,
svo aö hann bætti viö einni rödd,
breytti dúettinum I tersett og
felldi inn I óperuna.
Þegar Rossini var orðinn 37
ára, haföi hann ekki viö aö taka á
móti viöurkenningum frá þjóö-
höföingjum I öllum áttum,
svosem neftóbaksdósum frá
Rússakeisara og vindilsstubb frá
Ferdinand Spánarkonungi. Og
peningarnir streymdu að honum
hvaöanæva. Þá hætti hann lika aö
Eyrna lyst
eftir Árna Björnsson
sinni var hann aö skrifa dúett I ó-
peru, en blaöiö rann úr hálfsof-
andihöndum hans niöur á gólf og
undir rúmiö. Rossini var of latur
til aö ná I blaöiö svo hann skrifaöi
bara nýjan dúett. Þaö var fyrir-
hafiiarminna. Skömmu seinna
tók einhver blaöiö upp af gólfinu
fyrir hann. Þá fannst Rossini ó-
kompónera, og þau 40 ár sem
hann átti ólifað skrifaöi hann
varla nótu nema einstaka smá-
verk, sem ósjaldan báru heiti
einsog „Ansjósur”, „Radisur”
eða „Forréttur”.
Þvi aö nú gat hann loks helgað
sig því, sem hannhaföi alltaf vilj-
aö: aö búa til góöan mat og gefa
hann vinum sinum meö
músikölskum bragöbæti. Enda
voru menn einsog Gounod, List,
Rubinstein og Saint-Saéns tlöir
gestir I veislum Rossinis. For-

Fjölmidlun
eftir Eiö Guönason
1
þrýstingur á Rikisútvarpiö, aö
hefja sjónvarp i júlf. Ungt fóik
og fulifriskir sakna ekki sjón-
varpsins þessa sumardaga, sem
starfsfólk fær sumarleyfi sln.
Þaö gera aftur á móti aldraöir,
sjúkir, einstæðingar og þeir sem
ýmissa hluta vegna eru litt eöa
ekki feröafærir. Vitaskuld
mundi hækkun afnotagjalda
fylgja slikri ráöstöfun, en fæstir
mundu telja eftir aö greiöa
hana. Sennilega yröu þeir fleiri,
sem tækju undir meö rúmlega
áttræöum verkamanni hér I
Reykjavik, sem ég ræddi viö ný-
lega og sem fylgist gjörla meö
öllu efni, er sjónvarpið flytur.
aörir þegnar þjóöfélagsins eiga
val um þaö hvenær sumarleyfi
er tekiö.
En þetta var nú útúrdúr.
Þótt blöðin komi ekki út nema
tuttugu daga i þessum mánuöi,
þá þarf þjóöin ekki aö vera
fréttalaus. Útvarp og sjónvarp
sjá fyrir þvi, þótt fréttasjúkum
þætti auðvitað best aö hafa blöö-
in sin lfka.
Slfellt er talað um samkeppni
hinna ólíku fjölmiöla, blaöa út-
varps og sjónvarps. Auövitaö er
samkeppni milli þessara aöila.
Samkeppni um aö flytja sem
bestar og Itarlegastar fréttir og
samkeppnium aö koma fréttum
'i ' / f
Aldraöir, sjúkir, einstæöingar
og lltt feröafært fólk saknar
sjónvarpsins yfir sumarmánuö-
ina.
fyrstur á framfæri. Þetta er
auövitaö eölilegt og allt þaö. En
sé betur aö gáö, þá eru
þessir miölar svo óllkir I eöli
sinu, aö ekki er nema um mjög
takmarkaða samkeppni aö
ræöa, og hlltur ævinlega svo aö
veröa.
Aö þvi er hraðann varöar er
engum kleift aö keppa viö út-
varpið. Þaö getur veriö á undan
öllum meö fréttirnar og skákaö
hinum meö beinum útsending-
um og tiðum fréttum. Þaö er.
hinsvegar undarlegt og um-
hugsunarefni hversu litiö út-
varpiö gerir af sliku, hafandi þó
allt sem þarf, ekki slst góöa
fréttamenn. t kosningum og er
stóratburðir hafa gerst hefur út-
varpið oft staöiö sig vel, mjög
vel meira aö segja en þaö er
eins og hvunndags ráöi fram-
teksleysiö rlkjum.
Sjónvarpiö þarf tlma af
tæknilegum ástæöum. Fram-
köllun og klipping á filmum tek-
ur sinn tima. Raunar eru núna
til tæki, sem nota má viö frétta-
öflun, þar sem myndsegulbönd
eru notuð I filmustaö, og þar
sem stytta mætti timann frá
töku til sýningar mjög verulega
og eins mætti hafa beinar út-
sendingar i fréttatlmum. Ekki
skortir þarna áhuga starfs-
manna til aö bæta þjónustu viö
hlustendur. Þaö sem á stendur
er hinsvegar þaö, aö tæknileg-
um yfirmanni þessara mála I
sjónvarpi þóknist aö hafa á
þeim áhuga. Þangaö til breytist
ekkert i tækni fréttaöflunar. Á
sinu, sviöi getur enginn aöili
keppt viö sjónvarpið, þvf þaö
flytur lifandi myndir. En þaö er
eins og útvarpiö er miöiil
augnabliksins.
Blööin eru oft slöust meö
fréttina. Fólk er búiö aö heyra
eöa sjá aðalatriðin. Þá er
þaö þlaðanna aö fylla út I ramm
ann'. Blööin hafa lika þann óviö-
jafnanlega kost ólikt útvarpi og
sjónvarpi, sem velja þér tlma til
aö hlusta eöa sjá, aö þú velur
sjálfur timann til aö lesa blaöiö.
Gerir þaö þegar þér sýnist, og
lest hratt eöa hægt aö vild, og
getur gripiö I blaöiö aftur og aft-
ur eins lengi og þú nennir aö
halda þvl til haga.
Þessir þrir miölar vinna sam-
an, þótt þeir á yfirboröinu keppi
hver viö annan. Þeir bæta hver
annan upp, hafa óllka kosti og
ókosti. Þessvegna erum viö
tæplega vel upplýst nema fylgj-
ast meö þeim öllum aö ein-
hverju leyti, og þá sérstaklega
er þess gætt aö allir nema út-
varpiö eru þeir meö talsveröum
hléum og veröa sjálfsagt enn
um langa hrlö, — þvl miöur.