Helgarpósturinn - 09.05.1980, Qupperneq 12

12
Föstudagur 9. maM980 hQlqarpÓsfurínn__halgFirpnczft /Hno Föstuda9ur 9- maí 1980
13
JOn Þórarinsson lónskáid f Helgarpósisviðlali
þaB sé nytsamt starf, sem þurfi
aö vinna. Ég er nú oröiö farinn aö
muna lengra aftur en flestir, sem
aö þessum málum starfa, og svo
hef ég reynslu af svona vinnu frá
þvl aö ég skrifaöi ævisögu Svein-
björns Sveinbjörnssonar. Þá
safnaöist aö mér ýmiss fróöleik-
ur, sem fyrst kemur mér aö gagni
viö þetta verk. Ég á ekki von á aö
ég uppgötvi mikiö af nýjum sann-
indum, en vonaaömer takist aö
koma þeim niöur I bók þaö skipu-
lega, aö aö gagni komi.”
— Ertu meö einhverjar tón-
smlöar I gangi?
,,Ég hef veriö beöinn um aö
ganga frá tónlistinni viö
Paradlsarheimt. Ég var nýlega I
Hamborg til aö skoöa myndina og
geri ráö fyrir aö fara þangaö aft-
ur I júní til aö taka upp múslkina.
Þetta er ekki mikil múslk, þótt
myndin sé mikil og löng.
tvö ár og mér fannst þaÖ hafa far-
iö býsna vel af staö.”
íslensK leikrilagerö
— Finnst þér þú hafa náö þeim
markmiöum, sem þú settir þér I
upphafi starfsins?
„Aö nokkru leyti. Ég haföi til
dæmis mikinn áhuga á aö efla
islenska leikritagerö. Þegar ég
kom til sjónvarpsins höföu veriö
tekin upp 5—6 smál'eikrit, sem
sum hver voru tekin beint af sviöi
og önnur voru þýdd smáleikrit.
Ég var þeirrar skoöunar, aö þar
sem fjárhagur sjdnvarpsins var
þá rýmri, væri ástæöa til aö hafa
islensk leikrit mánaöarlega aö
vetrinum. Þetta var samþykkt I
útvarpsráöi og er þar enn yfirlýst
stefna. Þetta hefur ekki tekist
nema stundum, en I minni tlö
voru tekin upp hjá sjónvarpinu
SJÓNARHORN
99 Okkar fyrstu kynni uröu áriö 1971, þegar ég var ráöinn aö
sjónvarpinu”, sagöi Egill Eövarösson, dagskrárgeröar-
maöur. „Hvernig aö þvl var staöiö lýsir Jóni ef til vill vel.
Hann á þaö til aö koma skemmtilega á óvart. Stuttu áöur en
ég var ráöinn haföi ég skilaö mlnu fyrsta framlagi sem artisti
tii sjónvarpsins. Þá var ég forsprakki I Combóí Þóröar Hall
og þáttur sem tekinn var meö okkur var bannaöur I sjónvarp-
inu. Þaö haföi talsvei ö blaöaskrif I för meö sér, þar sem Jón
kom viö sögu. Stuttu seinna labbaöi ég inná skrifstofu hans,
og hann ræöur mig I vinnu. Ég hef oft velt þvl fyrir mér hvers
• egna hann geröi þaö, en aldrei skiliö þaö til fulls. En hann
lók stundum ákvaröanir sem maður heföi ætlaö miklu yngri
manni.
Ef ég á aö lýsa honum sem yfirmannni kemur eitt orö I
hugann, heiöarleiki. Bæöi gagnvart verkefnum og mann-
skap”, sagöi Egill Eövarösson.
beinllnis faliö aö gera ákveöin
verkefni og þaö hefur gefist ágæt-
lega. Aö ekki skuli hafa veriö
meira gert af þvi en raun ber
vitni, er I fyrsta lagi vegna fjár-
magnsleysis. Sjónvarpiö hefur
löngum veriö haft I fjársvelti. I
ööru lagi varö ég var viö þaö hjá
þeim kvikmyndageröarmönnum,
sem ráönir voru til sjónvarpsins,
aö þeim fannst ranglátt aö þeir
væru látnir vinna rútlnuverkefn-
in, en svo þegar eitthvaö meiri-
háttar kæmi upp, væri þaö faliö
öörum.”
Kvöriunarlónn
— Sjónvarpiö er mikiö 'undir
smásjánni hjá fólki og veröur þvi
oft fyrir gagnrýni. Hvernig tókstu
henni?
„Það er enginn hlutur eðlilegri
en aö sá gestur, sem er inni I stofu
hjá fólki nærri þvl hvert kvöld, sé
undir smásjá. Mér fannst gagn-
rýnin skiptast I tvö horn. Annars
vegar var jákvæö, uppbyggileg
og gagnleg gagnrýni og fyrir
hana var ég þakklátur. A hinn
bóginn var svo kvörtunartónninn,
sem kom oft fram I lesendabréf-
/Udrei meirí grósha
Taliö snerist nú um stund frá
sjonvarpinu og aö tónlistinni,
aðalhugöarefni Jóns. Þá lá bein-
ast viö aö spyrja um starfsgrund-
völl tónlistarmanna, sem oft ber á
góma manna á meöal.
„Langflestir listamenn á
Islandi veröa aö sinna slnu lista-
starfi sem tómstundagamni nán-
ast,” sagöi Jón. „Þvl veröur þaö
aö segjast undravert hverju þeir
afkasta viö þau skilyröi. Flestir
vinna fulla vinnu viö kennslu eöa
önnur störf og þaö er tlmafrekt og
lýjandi, svo oft vill veröa lltil orka
afgangs til listsköpunar.
Þó finnst mér aö gróskan I
islenskum tónsmlöum aldrei hafa
veriö meiri en nú. A Myrkum
músíkdögum I vetur voru frum-
flutt fjölmörg tónverk eftir tón-
skáld á ýmsum aldri; eftir þá út-
rás hélt ég aö hlé mundi veröa á.
En svo komu bara margar vikur
á eftir meö frumflutningi I nánast
hverri viku.
Meöal þessara tónskálda var
fólk, sem hefur nýlega lokiö
námi. A meöa þau eru aö læra
held, aö þaö sé ekki til sú
Sinfónluhljómsveit I heiminum,
sem stendur undir sér fjárhags-
lega. Aöur fyrr héldu rlkisbubbar
þeim uppi, en meö aukinni skatt-
heimtu fækkar þvl fólki sem er -
þess umkomiö aö halda slikri
starfsemi uppi. Þvl hefur rlkis-
valdiö tekiö þaö aö sér.”
Fiölgun úllenðingð
— Eru hljómsveitarmeölimirn-
ir amatörar á launum, eins og
sagt hefur veriö?
„Ég held nú, aö sá sem þaö
sagöi hafi séö eftir þvl. Og ég tel
okkar Sinfónluhljómsveit á engan
hátt lakari en þær aörar, sem
starfa viö sambærileg skilyröi.
Þó játa ég þaö fúslega, aö þaö
hafa oröið mér mikil vonbrigöi að
erlendum tónlistarmönnum hefur
fjölgaö mjög verulega meö árun-
um I hljómsveitinni.Af einhverjum
ástæöum freistar þaö ekki nægi-
lega margra ungra manna að
læra meö þaö fyrir augum aö
starfa I Sinfóniuhljómsveitinni.
Þaö er llka áberandi, aö þeir
fiðluleikarar, sem hafa bæst viö
slöustu 20 árin, eru undantekn-
SJONARHORN
SJÓNARHORN
99 Jón er harögreindur og fylginn sér”, sagöi Pétur Guö-
finnsson, framkvæmdastjóri Sjónvarpsins, þegar hann var
beöinn aö lýsa Jóni I fáum oröum. „Ýmsir höföu spáö aö hann
yröi kannski öröugur samskiptis hér I sjónvarpinu, en þaö
revndist alls ekki vera. Þaö er einnig óhætt aö segja aö vlötæk
menntun hans hafi komiö sér afskaplegavelt starfidagskrár-
stjóra lista- og skemmtideildar, þar sem viöfangsefnin eru
mjög fjölbreytileg f f
^^Ég hef þekkt Jón lengi, fyrst sem kennara minn og síöan
sem samstarfsmann I tónskáldafélaginu”, sagöi J[ón
Asgeirsson, tónskáld. „Hann kom á sinum tlma til landsins
meö nýja strauma frá Bandarlkjunum, enda var hann
nemandi Hindemiths. Þaö þótti þá all nýstárlegt þó nú trufli
þaö fáa. En hann veitti þá nýjum hugmyndum innl tónlistarllf
þjóöarinnar.
Jón er skapfastur, traustur og rökfastmyogl tónlisttamdi
hann sér sérlega vönduö vinnubrögö f f
Manni hættir til aö
llta á þessa menn sem
jötna, sem ungir höf-
undar eiga erfitt meö aö
standast samjöfnuö viö
Samt er engin ástæöa
til aö örvænta um aö þeir
veröi ekki llka jötnar þeg
ar fram llöa stundir. Og
margir þeirra sýna.aöi
þeim býr mikill vaxtarmáttui
Það er svipaö um flestar
gagn
reyndi ég nú aö haga oröum mln-
um þannig aö ekki væri særandi
eöa meiöandi. Hitt kom fyrir, aö
ég haföi brodd I mlnum skrifum
og var mér þá stundum svaraö en
viö þvl er ekkert nema gott aö
segja.
Þetta er tlmafrekt starf, eins og
tónleikahald er hér mikiö, og I
samningi mlnum núna viö VIsi er
gert ráö fyrir aö ég megi skrifa
þegar ég vil, en þurfi þess ekki.”
Velvilji og kjarkur
— Hvert er hlutverk
rýnanda, aö þínu mati?
„Þetta er stór spurning og
sjálfsagt eru til viö henni mörg
háfleyg svör. Til aö halda sig viö
jöröina tel ég aö hún eigi fyrst og
fremst aö vera leiöbeinandi fyrir
almenning og I einstaka tilvikum
fyrir flytjendur og höfunda. Mér
finnst aö hún eigi aö vera velvilj
uö gagnvart öllu þvl, sem
sýnist vera gert af góöum
vdlja. En jafnframt þarf
gagnrýnandi aö hafakjark
til aö blaka viö yfirborö
mennsku og fúski.”
vaxanðl ðhugl ð pOlilfk
— Þessar hugmyndir falla aö
mestu undir stjórnmál. Hefurðu
haft einhver afskipti af pólitlk?
„Ekki teljandi. Til þessa hef ég
veriö I störfum sem ekki hafa
samrýmst pólitlk. En ég er ekki
frá þvl aö áhugi minn á stjórn-
málum fari heldur vaxandi meö
árunum. En ég býst ekki viö aö
skipta mér meira af þeim málum
opinberlega en hingaö til. Eg hef
nóg annaö aö gera, þótt ég láti
þau aö mestu eiga sig.”
Vanðinn ao velja
— Hvernig finnst þér aö vera
laus úr föstu starfi?
„Þaö fylgir þvl unaösleg til-
finning. Ég er ekki bundinn viö aö
vera á ákveðnum staö á ákveö-
inni stundu. Og ég get tekiö viö
eöa hafnað verkefnum eftir þvl
sem andinn innblæs eöa tlminn
leyfir. Ég hef ekki ráöiö svona
tlma mlnum slöan ég var barn.
Þaö tók mig margar vikur, áður
en ég áttaöi mig á þvl til fulls aö
þetta var ekki bara sumarleyfi,
sem tæki enda.”
— Hefuröu nóg af hugmyndum i
tónverk?
„Tónsmiðar minar hafa lengst
af veriö igripastarf, unniö I mjög
nauraum tómstundum. Vandinn
viö aö semja tónlist finnst
mérekki liggja I aö fá
hugmyndir, heldur aö
velja úr þeim og vinna
úr þeim.”
menn sem jötna...”
„Þaö fylgir þvf unaðsleg tilfinn-
ing...”
eru þau heilshugar i tónlistinni og
þá kemur einna mest frá þeim.
Þegar brauöstritiö tekur viö, er
hætt viö aö dragi úr þvl. Hins veg-
ar er feykilega mikils aö vænta af
þessu fólki, ef þvl eru boðin sæmi-
leg starfsskilyröi.”
RíKi r stao ríKísouDDa
„SIBan ég byrjaöi fyrst aö
starfa aö tónlistarmálum hafa
ýmsir hlutir breyst hérna. Til-
vera Sinfónluhljómsveitarinnar
skapar starfsvettvang fyrir tón-
skáldin og þaö, aö I landinu skuli
vera til menn, sem eru starfandi
aö þessum málum, breytir miklu.
Múslkllfiö væri afskaplega mikiö
fátæklegra án Sinfóníu-
hljómsveitarinnar. Þar er ég ekki
aöeins aö tala um tónleikana, þvl
meö tilstyrk þeirra manna, sem
þar starfa sprettur ýmis annar
gróöur. Svo er hér almennur
áhugi fyrir nýrri tónlist, Þaö sést
meðal annars á þvl aö aösókn aö
tónleikum, þar sem ný verk eru
flutt, er ti.1 fyrirmyndar, miöaö
viö þaö sem maöur sér I ná-
grannalöndunum. ’ ’
— En á aö láta fjöldann greiöa
fyrir þá fáu, sem sækja tónleika
hljómsveitarinnar? Mætti ekki
bara hækka verðiö á aögöngu-
miöunum, eins og margir fara
fram á?
„Þetta er partur af miklu
stærri spurningu. Hún gildir
alveg eins um skólana,
sjúkrahúsin. Hér hefur veriö tek-
in sú stefna, aö vissum hlutum er
haldiö uppi af almannafé. Ég
„Ég hef ekki ráðiö svona tima
rainum sfðan ég var barn..”
um 80 leikrit, langflest Islensk.Þó
nokkrir höfundar uröu fyrst
kunnir I sjónvarpinu.
Eins vildi ég reyna aö vanda
efnisval eftir þvl sem tök voru á.
Fyrstu árin náöi sjónvarpiö ekki
til Noröur- né Austurlands og þvl
áhorfendahópurinn ekki stór.
Verö þaö, sem viö gátum greitt
fyrir erlent efni, miöaöist viö þaö
meö augljósum afleiöingum.
Þetta smábreyttist nú og á
slöustu árum held ég aö veröiö
megi teljast sómasamlegt miöaö
viö notendafjölda og það sem aör-
ar þjóöir borga.”
Ulanhússmenn
— Kvikmyndagerðarmenn
hafa sagt aö sjónvarpiö hafi gert
allt til aö kyrkja Islenska kvik-
myndagerö. Hvaö segir þú um
þaö?
„Þaö veröur oft vart viö óná-
kvæma notkun oröa I þessu sam-
bandi. Þvl er nú fyrst til aö svara
aö meira en helmingur kvik-
myndageröarmanna eru starfs-
menn sjónvarpsins. Það má vera,
aö sumum þeirra hafi fundist
hagkvæmara aö vinna verkefni
fyrir sjónvarpiö sem
,,freelance”-menn. Þaö ætti svo
sem ekki aö skipta sköpum hvort
menn vinna sitt verk sem fastir
starfsmenn eöa ekki.
Staðreyndin er sú, aö sjónvarpiö
hefur nær undantekningalaust
keypt allar Islenskar myndir,
sem því hafa boöist. Eins hefur
utanstofnunarmönnum veriö
um dagblaöanna og upphringing-
um, jafnvel seint á kvöldin og þá
oftar en'hitt meö tilstyrk Bakk-
usar. Þaö var heldur leiöigjarnt.
Þetta fólk haföi jafnvel ekki séö
þá hluti, sem þaö var aö
gagnrýna.”
Yngðisl upp
— Hvaö er þér minnisstæöast
frá sjónvarpsárunum?
„í fljótubragöi eru þaö kynnin
af þvi ágæta fólki, sem þarna
vinnur. Þegar ég kom aö sjón-
varpinu var ég þriöji eldsti maöur
stofnunarinnar. Flest var fólkiö
mjög ungt, fullt áhuga og starfs-
vilja. Ég er ekki frá þvi aö þaö
hafi yngt mig upp töluvert.”
— Hefur sjónvarpiö staönaö?
„Ég er ekki dómbær á þaö. Viö
höfum elst saman, sjónvarpiö og
ég og starfsfólkiö, er ekki eins
ungt lengur og kannski ekki eins
fullt af æskufjöri og áhuga. Ég
veit þaö ekki, ég get ekki dæmt
um þaö.”
— Hefur þú ekki áhrif á gang
mála þar?
„Ég á marga góöa kunningja
hjá sjónvarpinu og kem þangaö
stundum. En ég hef enga tilburöi
til aö hafa þar áhrif. Ef til mln er
leitað um ráö, þá veiti ég þau eftir
bestu vitund, en hef ekki sjálfur
frumkvæöi. Ég fór frá sjónvarp-
inu af fúsum og frjálsum vilja. Ég
heföi getaö veriö aö minnsta kosti
fimm árum lengur. Ég var búinn
aö vera nærri 11 ár og mér fannst
þaö nógu langur tlmi, bæöi fyrir
mig og sjónvarpiö.”
ingalaust konur. Þeir fiöluleikar-
ar karlkyns sem viö höfum eign-
ast, hafa sest aö erlendis. Þaö er
dapurlegt tlmanna tákn, aö frá
. bærir fiöluleikarar eins og
Ingvar Jónsson og Einar Svein-
björnsson, skuli hafa valiö aö
starfa erlendis. Hljómsveitinni
heföi oröið mikill styrkur aö
þeim. Þetta er umhugsunarefni.
Launakjörin eru ef til vill ástæö-
an.
Hljómsveitin þarf stööuga
endurnýjun. Þvl er ekki aö neita,
aö hjá sinfónluhljómsveit I litlu
landi eins og hér, er stöönunar-
hættan ákaflega mikil og þvi þarf
aö vaka vel yfir henni.”
Að taKa ð Dné sér
Jón Þórarinsson hefur oft skrif-
aö tónlistargagnrýni i dagblöö.
Þetta er yfirleitt vanþakklátt
starf, sem flestir eru tregir til aö
taka aö sér. Og þeir, sem geta
skrifað af viti um tónlist, eru
flestir sjálfir tónlistarmenn. Sú
spurning hlýtur þvl aö vakna
hvort hægt séaöskrifaum kollega
sína svo mark sé á takandi.
„Gagnrýni þarf ekki aö vera
fólgin I þvl aö taka menn á hné
sér,” sagði Jón. „Hún getur veriö
gagnleg fyrir þvl. Hitt er annaö
mál, aö hér I fámenninu veröur
fljótt nokkuö staglsamt aö skrifa
um tónlist. Maöur er aö skrifa um
sömu hlutina aftur og aftur. Enda
held ég að. segja megi, aö flestir
trénist upp á þvl áöur en mjög
langur timi liöur
Meöan ég skrifaöi aö staöaldri
Valð Ijðrmagnsins
„Annars mætti segja margt um
viöskipti dagblaðanna og lista-
starfseminnar I landinu”, hélt
Jón áfram. „Ef ég á aö halda mig
viö tónlistina, er þaö sem fyrst
stingur I augun hvaö alls konar
tónlistariönaöur fær mikiö rúm á
slöunum, en alvarleg tónlistar-
viöleitni litiö.
Ég Imynda mér aö ástæöan
liggi I þvl aö bak viö iönaöinn
standa fjársterk fyrirtæki, sem
aö þvl er sýnist, eyöa miljónum I
dagblaöaauglýsingar á ári
hverju. Maöur freistast til aö
álíta aö meö þvl nái þau einhverju
tangarhaldi á blööunum. Sumt af
þessu fé er erlent, og þaö er ójafn
leikur fyrir algerlega fjárvana
alvörutónlistarmenn aö keppa viö
sllkt.”
Jöinar
Jón hefur lltiö minni áhuga á
bókmenntum en tónlist. Ég spuröi
hann hvaöa rithöfunda hann teldi
besta Islenska.
„Þaö er alltaf erfitt aö dæma
um samtlöina,” sagöi hann.
„Þegar maöur hefur fylgst meö
höfundum eins og Þórbergi siöan
hann skrifaöi Bréf til Láru og
Halldóri slöan Vefarinn mikli
kom út, mótast maöur af þvl. 0
þegar ég var smástrákur ■
á Seyöisfiröi var Gu[
mundur Hagalln búsettur
þar og var aö gefa út
slnar fyrstu bækur.
aörar listgreinar og tónlistina, að
gróskan er ótrúlega mikil. Ótrú-
lega margir vinna ótrúlega vel aö
ótriílega mörgu miöaö viö þær aö-
stæöur sem listum eru skapaöar.
Þaö er hraksmánarlegt miöaö viö
þaö sem rlkissjóöur fær I aðra
hönd frá listum.”
SKapð verKeíni
„Ég tel ekki aö rjúka eigi til aö
stofna styrkjasjóöi til aö bæta
þessar aöstæður. Þaö á fyrst og
fremst aö skapa verkefni fyrir
fólk. Leyfa þvl aö vinna og borga
fyrir vinnuna. A tónlistarsviöinu
mætti gera þetta meö þvl aö
skipuleggja tónleikaferöir. Um
allt land eru félagsheimili I
tugatali, vel fallin til tónlistar-
flutnings, en þvl miöur eru þau
notuö til flestra hluta annarra, og
sumra lltiö uppbyggilegra. Vand-
aöir tónleikar þrisvar til fjórum
sinnum á ári yröu mikill menn-
ingarauki fyrir byggöalögin, um
leiö og þeirsköpuöu listamönnum
starfsvettvang og markmiö.
Þetta þyrfti ekki aö kosta nema
litiö fé miöaö viö allt annaB.
Annaö sem mætti gera til
styrktar Islenskum höfundum er
aö efla útgáfu á innlendum plöt-
um. Ekki meö poppi. Sá iönaður
viröist standa sig. Plötuútgáfa er
auöveldasta leiöin til aö koma
tónlist á framfæri nú, þegar al-
menningur á yfirleitt frábær
hljómflutningstæki á heimilum
slnum. Nú um árabil hefur þaö
veriö viöburöur, ef alvarleg Is-
lensk tónlist er tekin upp hér á
landi.
Mér finnst ekki vansalaust, aö
ekki skuli aö þessu starfaö.
Hljómplötur myndu auka út-
breiöslu Islenskrar tónlistar
erlendis og yröu meira aö segja
gjaldeyrisaflandi.
Af einhverjum ástæöum hefur
flutningur Islenskrar tónlistar
erlendis dregist mjög saman á
siöustu árum. Tekjur af sllkum
flutningi eru þær sömu I krónu-
tölu ár eftir ár á meöan krónan
slgur stööugt. Þaö er augljóst, aö
fyrir útvarpsstöövar er allt annaö
mál aö grafa upp verkiö og fá
mannafla til aö flytja þaö, en aö
fá þaö tilbúiö á plötu.
Nótnaútgáfa er auövitaö nauö-
synleg lika, en hún nægir ekki
ein .”
„Þó ég sé eins gamall og á
grönum má sjá, finnst mér langt
frá þvi aö æviskeiöiö sé á enda.
Ég hef iifað mörg skemmtileg
timaskeið. Mér hefur aldrei leiðst
á ævi minni. En samt vona ég að
það skemmtilegasta sé framund-
an.”
Sllku svari má búast við, þegar
spurt er hvert hafi verið
skemmtilegasta tlmabil ævi
manns. Sérstaklega þegar
maðurinn er I fullu fjöri og á
miklu ólokiö, eins og Jón Þórar-
insson tónskáid og fyrrum yfir-
maður lista- og skemmtideildar
sjónvarpsins.
Ég lét spurninguna samt vaöa,
þvl vissulega hefur ævi Jóns átt
sér mörg tlmabil. Fyrst komu
námsárin, og tónlistarkennsla,
slöan störf við rlkisútvarpið, þá
framkvæmdastjórn Sinfónlu-
hljómsveitarinnar og loks
deildarstjórn viö Sjónvarpiö. Nú
er hann kominn á eftirlaun og
hvaö tekur þá við?
iNylsðml slðrl
„Ég ætla ekki aö vera iöju-
laus,” sagöi Jón. „Og þaö er víst
engin hætta á þvl á meðan maöur
er aö byggja. En auk þess vona ég
aö ég geti sinnt áhugamálum,
sem setiö hafa á hakanum fyrir
brauöstritinu. Ég ætla aö skrifa
tónlist og ágrip af Islenskri tón-
listarsögu 1840—1950. Þaö reikna
ég meö aö veröi höfuöverkefni
mitt næstu þrjú árin.
Spennandi? Nei, þaö er þaö
ekki. En ég hef á tilfinningunni aö
Hingaö til hef ég haft allt of llt-
inn tlma til aö sinna tónsmiöinni.
StarfiB á sjónvarpinu :var
krefjandi, bæöi á tlma og allan
manns hug. Þar var ekkert af-
gangs til neins annars. Eina verk-
iö, sem ég samdi þann tlma
umtalsvert var fyrir þjóöhátlöina
1974. Til þess verks tók ég mér
nokkurra mánaöa launalaust
leyfi.”
Durlð líKð ðð lifð
— Hvers vegna tekur tónlistar-
maöur aö sér starf yfirmanns
lista- og skemmtideildar
sjónvarpsins?
„Tónlistarmenn þurfa nú aö
lifa eins og aörir menn. Þeir lifa
ekki nema mjög fáir á tónlist
sinni. Ég var búinn aö vera kenn-
ari I 20 ár meö öörum störfum og
mér fannst ég eiga þaö á hættu aö
staöna I þvl. Auk þess var ég orö-
inn fimmtugur og taldi þvl ekki
seinna vænna aö finna mér nýtt
starf, ef ég ætti aö láta veröa af
þvl á annaö borö.
Mér fannst aö vinna viö sjón-
varp gæti veriö spennandi, sem
hún svo reyndist vera. Ég verö að
viðurkenna, aö ég haföi enga trú á
að sjónvarp gæti þrifist hér. Var
meira aö segja einn sextlumenn-
inganna, sem undirskrifuöu mót-
mæli gegn sjónvarpinu. Sem bet-
ur fer, reyndist starfsemi sjón-
varpsins blómlegri en maöur
haföi leyfi til aö gera sér vonir um
fyrirfram. Þegar ég kom til sjón-
varpsins, var þaö búiö aö starfa I
„EG
EHHI AD
VFM
IDJULAUS”