Helgarpósturinn - 09.05.1980, Blaðsíða 14

Föstudagur 9. maí 1980 _he/garpásturinn-
KÁLFAKJÖT
MEÐ
TÓMAT-RJÓM ASÓSU
Þaö er Davíö Guðmundsson,
framkvæmdastjóri Dagblaðsins
VIsis, sem leggur okkur til
helgarréttinn aö þessu sinni og
við fáum ekki betur séö en
kollegar okkar hinu megin við
götuna hafi leitað langt yfir
i skammt þegar þeir réðu Sigmar
j Morgunpóst sérstaklega til að
I sjá um sælkerasiðuna. Og hver
! skyldi eiga skotið i lok upp-
! skriftarinnar sem kemur hér á
i eftir:
I
! Uppskrift fyrir 4 matgranna.
j
! 4 sneiðar kálfakjöt
' (file ca. 1 1/2 cm. þykkt)
J smjör
! 500 gr. sveppir
i 2 dl. hvitvin
! 4 mtsk. tómatpure
j paprika (duft)
| 5 dl. rjómi
! 10 ólivur, skornar i sneiðar.
!
j Þá er best að byrja á sósunni og
! síðan að steikja kjötið. Hakkið
| sveppina, smátt og steikið þá
I aðeins i smjöri á pönnu, hellið
hvitvininu i og látið sjóða.
I Hrærið siðan tómatpure,
j papriku og rjómanum út I og
látið sjóða nokkrar mínútur, ef
sósan er of þunn er hægt að
jafna hana örlltið, kryddið eftir
! smekk. Káifakjötið steikist ca.
1-2 min á hvorri hlið I smjöri.
Setjiö kjötið á fat og hellið sós-
unni yfir. Puntað með ollvum.
Borið fram með grænu salati og
góðum litlum kartöflum.
Gott er að fá ost og ávexti I
dessertt.
Sa drikker man kun klare vand
med.
Davið Guðmundsson fram-
kvæmdastjóri Visis, er ekki
alveg ókunnur pottum og pönn-
um, enda ku hann vera kokkur
góður.
Sérvíilinn
þrírétta veislumatur
á aðeins 6.400 kr.
Matseðill föstuda ginn 9.
laugardaginn, 10.,
sunnudaginn 11. mai 1980.
FORRÉTTUR:
Sildarsalat
eða
Kjötseyði Trois Filets
AÐALRÉTTUR:
Gljáður Hamborgarhryggur
m/rauðvinssósu. Verð: 6.400,-
eða
Grillsteikt Heilagfiski
Margury. Verð: 4.800,-
DESERT:
Bláberjais
Matreiðslumenn helgarinnar eru:
Guðmundur Valtýsson og Hörður Ingi
Jóhannsson.
Hátíðarmatur
á hvunndagsverði!
KSKUK
Laugavegi 28
,,Þá tók minn maöur upp kylfutöskuna og grýtti henniofan I vatnsslkið”. Jóhann og Einar voru hressir á
goifvellinum úti á Seltjarnarnesi.
Golfmenn koma úr vetrardvalanum
„EKKI ÍÞRÓTT
FYRIR NÝGIFTA”
„Vatnið er farið af aftur”.
,,Ég trúi þér ekki. Djöfuls
vaskurinn”.
Þannig flugu hnútarnir milli
samstarfsmannanna og vinanna,
Kjartans L. Pálssonar og Gylfa
Kristinssonar Iþróttafrétta-
manna á Visi er við rákumst á þá
úti á goifvelli Ness á Seltjarnar-
nesi i vikunni. Þeir voru ekki aö
snapa eftir Iþróttaviðburðum
þarna útfrá, heldur voru þeir að
koma vaskinum og salerninu I
goifskála Ness I fullan gang, enda
er sumarvertfð golfmanna nú
rétt hafin og þvl vissara aö
ómissandi tæki eins og saierni og
vaskur séu innan seilingar. Þess
má geta svona i framhjáhlaupi,
tii að skýra tilvist þeirra félaga,
Kjartans og Gylfa, þarna I við-
geröunum, að Kjartan er hús-
vörður golfskálans I sumar.
Tekur sér fri frá Iþróttaskrifum.
En það voru ekki aöeins menn
að gera við vaska úti á golfvelli
Ness. Golfmenn hafa þegar tekið
uppkylfurnar og farnir að sveifla
þeim. Þarna voru t.a.m. tveir
vlgalegir aö hefja hringinn og
ekki vantaði tilþrifin. Þeir heita,
Jóhann Einarsson og Einar M.
Einarsson. Sá fyrrnefndi kvaöst
hafa verið „krónlskur” dellukarl
I golfi síðustu 7-8 árin, en Einar
sagðist hafa fengið bakteríuna I
fyrrasumar. Báðir voru þeir
ákveðnir I því, að gefa ekkert
eftir þetta sumarið og mæting
þrisvar I viku væri lágmarkið.
— En hvers vegna eru menn I
golfi? Hvað er það sem kitlar,
þegar iitil hvlt kúla er slegin út I
buskann og siðan rölt á eftir
henni?
„Spyr sá er ekki veit”, svaraði
Jóhann. „Ætli það væri ekki lang-
einfaldast að svara þessu með
þvl, að lána þér nokkrar kylfur og
kúlur og láta þig rúlla eins og einn
hring. Þá geturðu svarað spurn-
ingunni sjálfur”. En auk spenn-
unnar og heilsuræktarinnar sem
þessu fylgir, þá er félagsskapur-
inn alveg sérstakur. Hér rikir
alveg einstaklega skemmtilegt
andrúmsloft”.
„Grýtti golfdraslinu”
— En er þetta Iþrótt fyrir alla.
Er þetta ekki aðeins fyrir karla-
sport?
„Þvi fer fjarri”, og nú var það
Einar sem var til svara. „Þetta
er Iþrótt sem allir geta stundað.
Sannkölluð almenningslþrótt
enda eru þær margar fjölskyld-
urnar sem mæta saman út á golf-
völl og fara einn eða tvo hringi.
Hitt er svo annað mál, að þessi
iþrótt eins og raunar flestar er
mikill tlmaþjófur. Eg myndi þvl
segja, að þetta væri sport fyrir
alla, nema þá sem eru nýgiftir og
standa I byggingaframkvæmd-
um”.
Og við þökkuðum þeim félögum
en Jóhann vildi ekki sleppa okkur
fyrr en við heyrðum eina magn-
aða golfsögu, sem sýndi svart á
hvltu að ýmsir golfmenn tækju
Iþrótt slna alvarlega og þætti
miður ef höggin mistækjust.
„Það var hér einn Islend-
ingur”, sagði hann. „Ég held ég
nefni engin nöfn, en hann er flug-
kappi mikill. Hann var I golfi úti I
Luxemburg og þetta hafði verið
dapur dagur hjá honum og ekkert
gengið upp. Og á siðustu holunni
tók út yfir allt. Hann þreif þvi
kylfutöskuna með öllu hafurtask-
inu og fór upp_ á brú eina, sem er
yfir síki þar á vellinum og grýtti
töskunni niður i sikið I ofsa bræði.
Síðan gekk hann I þungum þönk-
um upp I golfskálann þarna I
Luxemburg, fékk sér einn gráan
og var fámáll. Hann skolaöi niður
drykknum og gekk slöan út. Menn
fylgdust auðvitað grannt með
honum og hugðust kanna hvort
honum væri runnin reiðin og þá
hvort hann myndi sækja golf-
drasliö sitt I slkið. Nú, minn
maður gekk að slkinu tók upp
töskuna, teygði sig ofan I hana,
tók upp billyklana og kastaöi
siðantöskunniofan I sikið á nýjan
leik með enn meiri tilþrifun en
áöur. Slöan gekk hann frá, fór I bll
sinn og ók á braut. Þetta þótti
maður sem tók hlutina alvar-
lega”.
Galdrakarlar
Diskótek