Helgarpósturinn - 27.06.1980, Blaðsíða 17

17
^Jielgarpósturínn-Fös^dagur 27. jún? 1980
f ■>

Mr
Sally Field sem Norma Rae i samnefndri mynd
Sumarmyndir kvikmyndahúsanna:
EITT OG ANNAÐ
FRAMBÆRILEGT

Kvikmyndahúsin i Reykjavik
eru nú sem óöast aö hefja
sýningar á sumarmyndum sínum
sinum. Helgarpósturinn haföi
samband við forsvarsmenn
þeirra og forvitnaöist um þaö sem
kvikmyndahúsagestir fengju að
sjá fram á haust.
Laugarásbió hefur um þessa
helgi sýningar á Óöali feðranna,
þeirra Hrafns Gunlaugssonar,
Snorra Þórissonar og Jóns Þórs
Hannessonar, en Óðaliö er siðast
þeirra þriggja langmynda, sem
gerðar voru hér i fyrrasumar.
Þegar sýningum á þeirri mynd
lýkur, veröur tekin upp nýjasta
mynd Ingmars Bergman, Haust-
sónata, þ.e. ef undanskilin er
heimildamynd um eyjuna Farö,
þar sem hann býr. Meðal aðal-
hlutverka i Haustsónötunni fara
þær Liv Ullman og Ingrid Berg-
man, en myndin segir frá þvi er
mæðgur hittast eftir sjö ára fjar-
vistir og fara að rifja upp lif sitt.
Þykir þetta nokkuð góð mynd, og
þá einkum samleikur þeirra
Ullman og Ingrid Bergman.
Þá verður sýnd myndin Fang-
inn i Zenda, sem er bandarisk frá
árinu 1979, þar sem Peter Sellers
er bæði i aðalhlutverkinu og leik-
stýrir.
The Big Fix heitir mynd, sem
leikstýrö er af Jeremy Paul
Kagan með Richard Dreyfuss og
Susan Anspach i aðalhlutverkun-
um, og fjallar um ólguárin i lok 7.
áratugarins.
The Seduction of Joe Tynan
fjallar um pólitiskt brambolt og
þarer þaö Alan „Hawkeye” Alda
sem fer með helsta hlutverk og
skrifar handritið. Leikstjóri er
Jerry Schatzberg.
Loks má nefna myndina A
Þaö hefur komiö fram i Helgar-
póstinum, aö Félag islenskra
leikara hefur sett fram einhiiöa
iaunataxta fyrir kvikmyndaleik
félagsmanna sinna, taxta sem
Félag kvikmyndageröarmanna
telur sig ekki geta sætt sig viö.
Þorsteinn Jónsson leikstjóri
myndarinnar Punktur, punktur,
BEINT UTVARP
FRÁ 10 KLST.
LJÓÐALESTRI!
Ljóöadagurinn 1980 eöa Poesi-
dagen 1980 nefndist mikil ljóöa-
hátiösem haldin var i Stokkhólmi
1. júni sl. meö þátttöku um 30
skálda þar af einum fulltrúa frá
hverju Noröurlandanna utan
Sviþjóöar og fulltrúi tslands var
Steinunn Siguröardóttir. Var
samfelldur ljóðalestur frá kl.
13—23 um kvöldiö meö dálitlum
músikinnslögum og fór dagskráin
fram i stórum samkomusal sem
nefnist Berwaldhallen. Óvenju-
legast var þó aö sænska útvarpiö
var meö beina útsendingu frá
flutningnum allan timann og
skaut jafnframt inn viötölum viö
Ijóöskáldin, og mun slikt ekki
hafa veriö reynt áöur þar i landi
og trúlega hvergi. Þaö voru
sænska rithöfundamiðstööin og
rikisútvarpiö sem stóöu aö Ljóöa-
deginum 1980.
MEDVERKANDE
komma, strik, sem tekin verður i
sumar, hyggst leysa þetta mál
með þvi að semja viö leikara um
að takist samningar milli félag-
anna fyrir frumsýningu myndar-
innar, fái þeir greiðslur sam-
kvæmt þeim. Takist samningar
hins vegar ekki fyrir frumsýn-
ingu myndarinnar, mun Þor-
Frá æfingu á flugkabarettnum.
Kabarett á
Hér kemur gleöifrétt m.a. fyrir
þá sem eru farnir aö hafa áhyggj-
ur af sjónvarpslausum júlimán-
uði. Þeim er bent á að iabba sig
niöur á Hótel Borg i sumarbliö-
unni. Þar veröur sýndur „Flug-
kabarett” um helgar, og jafnvei
einnig á virkum dögum ef undir-
tektirnar veröa góöar.
Flugkabarettinn er stilfærð
uppfærsla á leikritinu Flugleik
sem sýnd var i tengslum við vöru-
sýninguna i Laugardalshöllinni á
slnum tima. Þá misstu margir af
honum, en hafa nú tækifæri til
þess aö bæta úr þvi. Að flugkaba-
rettinum standa þau Gisli Rúnar,
Helgarpósturinn hafði sam-
band við Þráin Bertelsson leik-
stjóra kvikmyndarinnar sem ver-
ið er að gera um Snorra Sturlu-
son, vegna þeirra ummæla
Sigurðar Sverris Pálssonar og
Erlendar Sveinssonar að þeir
firrtu sig allri ábyrgð á myndinni.
Þráinn sagðist ekki vilja gefa út
neina yfirlýsingar en sin vegna
mætti hver sem er firra sig
steinn greiöa þeim eftir drögum
að samningum, sem leikarafélag-
iöhefur gert, meö einni breytingu
þó. Hvorki Þorsteinn né GIsli Al-
freðsson formaður Félags is-
lenskra leikara vildu þó segja
hver sú breyting væri, þar sem
ekki var búið aö fjalla um hana á
fundi hjá leikurum.
Aöspurður um það hvernig leik-
arafélaginu litist á þessa leiö Þor-
steins, sagði Gisli Alfreðsson, að
þvi litist vel á hana og teldi hana
fullkomlega eðlilega. Þess má
geta aö samningaviðræöur milli
félaganna tveggja fara i gang
mjög bráölega.
Borginni
Edda Björgvins, Edda Þo’rarins,
Saga Jónsdóttir og Guðlaug
Bjarnadóttir, auk Brynju Bene-
diktsdóttur sem leikstýrir. En
Kabarettinn verður frumsýndur
fimmtudaginn 3. júli.
1 Flugleik er tekiö fyrir hlut-
verk hinnar sibrosandi flugfreyju
sem er kannski ekki eins eftir-
sóknarvert og i fljótu bragði
viröist.
Leikritið er ekki langt og á
meðan menn njóta sýningarinnar
geta þeir fengiö sér matarbita til
aö narta I, eða keypt sér vin á
barnum til að dreypa á i róleg-
heitum. Skemmtileg tilbreyting
frá einhæfum helgarfyllerium.
ábyrgð á þessari mynd. Þegar
hann hafi tekið að sér að leikstýra
henni, hafi hann jafnframt reikn-
að meö að taka á sig fulla ábyrgð
á myndinni.
t 18 ==gpS5=55Er
PUNKTURINN:
Greiðslur samkvæmt
væntanlegu samkomulagi
Þráinn tekur á sig alla ábyrgö
SUNG/Ð INN / HJORTUN
Hingað út kom Eisenhower
enda haldnir margir fundir.
Þaö versta er aö hæsin háir
honum mjög um þessar mundir.
Þessu vfsukorni stakk kunn-
ingi að mér um daginn, og hvaö
sem má segja um visuna, þá er
þaö vist, að ekki var Pavarotti
hás á föstudagskvöld. Hann hef-
ur hinsvegar örugglega verið
þreyttur, þegar tónleikunum
lauk.
A efnisskránni voru ariur eftir
Verdi, Puccini, Boito, Massen-
et, Cilea og Ponchielíi. Þá lék
sinfónlan inn á milli forleiki og
millikafla úr óperum eftir
Verdi, Mascagni, Rossini, og
Berlioz. Stjórnandi hljómsveit-
arinnar á tónleikunum var Kurt
Herbert Adler.
Það er eitthvaö alveg sérlega
hrifandi við góðan söng. Það er
vist, aö þeir tvennir tónleikar,
sem almennasta ánægju gesta
hafa vakið á þessari Listahátið,
eru Schoenbergtónleikarnir I
Þjóðleikhúsinu og þessir tón-
leikar Pavarottis.
Þaö er engin tilviljun,
aö I bæði skiptin var um
virtúósasöng að ræða, hjá Rut
Magnússon og Luciano Pava-
rotti. Þegar fariðer rétt meö hið
dásamlega hljóðfæri, röddina,
er eins og tónlistarmaöurinn
geti opnaö hjörtu tilheyrenda
upp á gátt. Þetta virðist alla-
vega eiga við um okkur Islend-
inga, en það kann að helgast af
þvi aö sú músikhefð, sem við
eigum, er sönghefö og sáralitið
annað.
Þaö er þó mikill munur á
þeim tvennum tónleikum, sem
hafa verið bornir saman hér að
ofan. Pierrot Lunaire er alls
ólikt verk þeim, sem Pavarotti
söng.
Allt það sem Pavarotti söng
vari hinum heföbundna stil hins
fræga Italska óperuskóla. Pier-
rot Lunaire er verk I svo ólikum
stil að það er eins og um sé að
ræöa tvö tungumál. Þó er þaö
sameiginlegt með Pierrot og ar-
iunum sem Pavarotti söng, aö
þar er fyrst og fremst um að
ræða dramatisk' verk, verk,
sem krefjast tilþrifamikillar
túlkunar.
Tilþrifamikla túlkun fengum
viö llka ómælda á báðum tón-
leikum. Pavarotti er maöur,
sem mikiðber á, hvar sem hann
er, hann er hár vexti og mikill
um sig. Þaö er þó ekki fyrr en
Pavarotti I Laugardalshöll —
ógleymanleg lifsreynsla, segir
Ólafur Bjarni m.a. i umsögn
sinni.
hann fer að syngja að vald hans
verður tilfinnanlegt. Hann þrif-
ur athygli manns strax á fyrsta
tón og heldur henni svo alger-
lega að þegar hann hefur lokiö
aríunni, finnur maöur að hver
einasti vöðvi I likamanum er
spenntur. Þannig er eins og
maður hálf hrynji saman, þegar
siöasti tónninn deyr út.
Þessi hæfileiki til þess að
þrifa sál áheyrandans og halda
henni með söngnum er alveg
einstæöur. Sllkir söngvarar fæð-
ast ekki á hverjum degi. Rödd
Pavarotti er einstæö. Bæöi er aö
hann hefur hreint ótrúlega hæð,
þaö er sagt að hann feili aldrei á
háa-c, og eins er röddin svo fag-
urlega björt og tær aö það er aö-
eins hægt aö bera hann saman
við einn söngvara að þvi leyti og
það er Jussi Björling.
Þaö veröur aö hafa i huga, aö
tönleikar eins og þessir eru
ótrúlega erfiöir fyrir söngvar-
ann. A söngskránni voru sjö ar-
iur, og svo söng Pavarotti þrjú
aukalög. Þegar hann syngur
óperu þarf hann ekki að syngja
nema kannski tvær eða þrjár
stjörnuariur þar sem mikiö er
lagt á röddina. Efnisskráin á
tónleikunum var eingöngu
samansett af stjörnunúmerum
og álagið á söngvaranum þvi
miklu meira, fyrir vikið. Það
má hverjum manni vera ljóst,
aö það er ekki til sá náttúru-
tenór I heiminum, sem gæti lagt
svo mikiö á röddina i einu, án
mikillar skólunar og aga.
Skólun og agi eru hlutir, sem
Pavarotti hefur mikið af. Þaö
kann að viröast sem hann syngi
þetta á kraftinum, og það er rétt
að hann hefur nógan kraft og
þarfnast hans, en krafturinn
einn er ekki nærri nóg. 1 söng
Pavarotti fóru saman agi,
kraftur heitar tilfinningar, og sú
blanda gefur góðan söng.
Það er i raun ómögulegt að
telja upp hverja einstaka ariu
eða verk, sem sinfóntan spilaöi.
Þaö er aöeins hægt að segja aö i
heild voru þessir tónleikar
ógleymanleg lifsreynsla. Það er
satt, aö Laugardalshöllin er
óþolandi staður til þess að hlusta
á tónlist I, og eins til þess aö
spila hana I eða syngja. En það
er jafnvel eins gott, að eitthvaö
var aðfinnsluvert, þvi annars
hefðu þessir tónleikar veriö
nánast óþolandi fullkomnir. En
nú eru eflaust margir staö-
ráönir i að heyra Pavarotti
aftur við betra tækifæri og eins
margir sem vilja kynna sér
betur þau verk, sem hann söng
brotúr. Þaö er vel, og viö skul-
um vona að Listahátiö geti boöiö
upp á Pavarotti aftur, sem
fyrst.
Aöur en botninn er sleginn hér
i, verður aö minnast á stjórn-
andann Kurt Herbert Adler.
Hann varö þeirrar gæfu aönjót-
andi, skömmu fyrir tónleikana,
að verða faöir og er þó rúmlega
sjötugur. Það fór ekki framhjá
neinum, að hann var ánægöur
með lifiö, hann var fullur af
galsa og stráksskap á tónleikun-
um og átti sinn þátt i þvl aö
skapa andrúmsloft fullt af gleði.
Hann tileinkaði nýfæddri dóttur
sinni, Sabrinu Sif, eitt hljóm-
sveitarverkanna, „Chasse et
Orage”, úr „Les Troyens a
Carthage”, eftír Berlioz, og
áheyrendur kunnu vel aö meta.
En sem sagt þetta voru ein-
stæðir tónleikar, og sem betur
fer voru upptökumenn viö-
staddir og festu allt sem geröist
á segulband og filmu, svo við
getum notið þess aftur siðar.
Þvi miöursá Rikisútvarpiöekki
ástæðu til að taka upp Schoen-
berg tónleikanna, svo hinn há-
punktur hátlðarinnar varöveit-
ist ekki nema I minningunni.
En Listahátlðin var þess viröi
að halda hana, þó ekki væri
nema vegna þessara tveggja
tónleika.