Helgarpósturinn - 17.10.1980, Side 22

22
Föstudagur 17. október 1980
Hörpuútgáfan meö 7 bókatitla
„Borgfirsk blanda” í bland
með þýddum skemmtisögum
,,Ný blanda úr Borgarfiröi”
heitir ein bóka Hörpuiitgáfunnar
á Akranesi á þessu hausti. Þetta
er fjóröa bókin i bókaflokknum
„Borgfirsk blanda” og i þessari
blöndu eru þættir af skemmtilegu
og sérstæöu fólki, gamansögur,
gamanvisurog skopkvæöi, einnig
þjóölifsþættir, frásagnir af slys-
förum draumum og sagnaþættir.
Þaö er Bragi Þóröarson á Akra-
nesi sem hefur safnaö efninu I
þessa „Nýju blöndu úr Borgar-
firöi”, en fjölmargir Borgfirð-
ingar koma þarna viö sögu.
Aö auki eru væntanlegar sjö
aðrar bækur frá Hörpuútgáfunni
á næstunni. Þar má nefna
„Stuðlamál”, sem er safn af
kvæðum og rimum eftir Einar
Beinteinsson skáld frá Draghálsi,
en fjögur systkini Einars hafa
einnig verið þekkt sem afburða
rimsnillingar.
Af þýddum bókum má nefna,
„Þegar neyðin er stærst”, eftir
Asbjörn öksendal, sem er sönn
frásögn af flótta úr fangabúðum
Nazista i Noregi yfir til Sviþjóðar,
„I fremstu viglinu”, en það er 5.
bókin i flokknum um „Hetju-
dáðir” og „Stöðugt i lifshættu”
eftir metsöluhöfundinn Gavin
Lyall.
Þá er ástinni ekki úthýst þegar
bækur Hörpuútgáfunnar eru
annars vegar. Bækurnar „Sönn
ást” eftir Bodil Forsberg og „Ást
og eldur” eftir Erling Poulsen
ættu að sinna þörfum ástarsögu-
aðdáenda. Loks má geta bókar
hins þekkta Francis Clifford,
„Skothrið úr launsátri”, en þar er
lýst atburðum þegar sendiráðs-
.maður hélt 100 manns i gislingu
á hóteli i London.
Þaö segir m.a. af lifshlaupi Odds Sveinssonar á Akranesi I „Nýrri
borgfirskri blöndu”.
Sem sé þjóðlegur fróöleikur, eru m.a. á efnisskrá á Hörpuút
þýddar spennu — og ástarsögur gáfunnar þetta haustið. — GAS
Af nýjum hljómplötum:
Þrjár góðar
Kenny Loggins
— Aiive
Kenny Loggins vakti fyrst á
sér athygli þegar hann var i
hljómsveitinni Second Helping
og samdi lagiö House At Pooh
Corner, sem varð geysivinsælt
meö Nitty Gritty Dirt Band. Það
annan, þvi sólóplata Loggins
varð aldrei til, heldur, kom út
platan Sittin’In með undirtitlin-
um Kenny Loggins ásamt Jim
Messina. Og framhaldið þekkja
fiestir poppáhugamenn, þvi
næstu fimm árin (1971—1976)
voru þeir félagar meðal
skærustu stjarna Bandarfkj-
anna og sendu frá sér allt í allt 8
breiöskifur sem seldust allar i gull.
Popp
eftir Pál Pálsson

varö til þess aö útgáfufyrirtækið
Columbia bauð honum samning
ogréði Jim Messina, sem þá var
nýhættur i Poco, til að stjórna
upptökunni á fyrstu sólóplötu
Kennys. En eitthvað leist þeim
Loggins og Messina vel á hvorn
Það kom þvi flestum á óvart
þegar þetta velheppnaða ddó
lýsti þvi yfir 1976 aö sam-
starfinu væri lokið. Eftir það
dró Messina sig í hlé um þriggja
ára skeið, en Loggins jdk enn á
hróöur sinn nú sem sólóisti.
Hann hefur hingaðtil sent frá
sér þrjár velheppnaöar stúdió-
plötur (Celebrate Me Home,
Nightwatch og Keep The Fire),
og um siðustu helgi kom út
tveggjaplatna hljómleikaal-
búm, sem kallast einfaldlega
Kenny Loggins Alive. Þaö hefur
að geyma 19 lög, rjómann af
áöurnefndum sólóplötum hans
— tam. Whenever I Call You
Friend, What A Fool Believes,
Celebrate Me Home, Love Has
Come Of Age og This Is It — plús
Here.There And Everywhere
eftir Lennon og McCartney og
nýjasta lag Kennys, I’m
Alright, úr kvikmyndinni
Caddyshack, sem var ofarlega á
mörgum vinsældarlistum ekki
alls fyrir löngu.
Asamt Doobie Brothers ofl. er
Kenny Loggins nú eitt stærsta
nafnið á vesturströnd Banda-
rikjanna. Og ef einhvern langar
til aö upplifa þá stemmningu
sem rikir i tónlistinni þar er
hljómleikaalbúm hans tilvalið
tæki til þess.

Steve Forbert—
„Little Stevie Orbit”
Þegar Steve Forbert sendi frá
sér fyrstu plötu sina, Alive On
Arrival, fyrir tveimur árum
þóttust sumir tónlistar-
spekúlantar sjá að hér væri
loksins kominn hinn langþráði
arftaki Bob Dylans (ég er hins-
vegar á þeirri skoðun að bið
eftir slikum manni sé tóm
vitleysa), hann hefur hrjúfa
rödd, spilar á kassagitar og
munnhörpu og er þjóöfélagslega
þenkjandi I textagerð sinni.
Fobert eyddi öllum slikum pæl-
ingum með næstu plötu.
Jackrabbit Slim, sem sýndi svo
ekki var um villst að hann er
fyrst og slöast tónlistarmaöur
sem fer sinar eigin leiöir. Sem
hann undirstrikar enn frekar
með þriöju plötu sinni, „Little
Stevie Orbit, sem kom á mark-
aðinn fyrir skömmu.
Það er ekki hægt að eigna
Steve Forbert einhverja eina
tónlistarstefnu. Hann leikur allt
I senn: rokk, kántrl, popp, blús
og jafnvel djass. Enda er
sérstaða hans I tónlistarheimin-
um mikil.
Clarence White ofl.
— Siver Meteor
Það var einmitt á
vesturströnd Bandarlkjanna
sem kántrirokkið varð til á ár-
unum I kringum 1970. Þeir tveir
tónlistarmenn sem einna
mestan þátt áttu I mótun þess
voru Gram Parsons og Clarence
White, báöir framúrskarandi
gitarleikarar og söngvarar.
Báöir létust einnig áriö 1973 af
völdum eiturlyfjaneyslu, Gram
Parsons beint, en Clarence
White óbeint (blindfull kona
keyrði yfir hann þar sem hann
varaðróta hljóöfærum uppi
flutningabil eftir hljómleika).
Silver Meteor, sem ber undir-
titilinn: úrvalssafn framsæk-
inna kántrilaga (kántrirokk
hefur stundum verið kallað
framsækið kántri) hefur að
geyma 12 hljóðritanir sem
gerðar voru á árunum 1969—’73
og þykja merkilegar, bæöi að
gæðum og ekki slst sem sögu-
legar heimildir. Fjögur lög eru
hér sem ekki hafa áöur komið út
á plötu, en þaö eru grunnupp-
m txrcuarmmmivm
tmp «v***«,v onoTwrns ci.aKENCE wnm
tökur að fyrstu sólóplötu
Clarence White, sem hann hafði
byrjað á hálfum mánuöi áðuren
hann dó. Með honum I þessum
lögum eru nokkrir þekktir
Kántrirokkarar, ss. fiölarinn
Byron Berline, bassaleikarinn
Leland Sklar og Ry Cooder.
Clarence White og Gene
Parsons (trommur, bassi,
mandólin) sjá um undirleik I
tvennum lögum sem Everly
Brothers eiga hér og komu út á
litilli plötu 1969. Casey Kelly og
félagar (Lee Sklar, Russ
Kunkel, Sneaky Pete og Craig
Doerge) eiga tvö lög, einnig
Blue Velvet Band, sem er flokk-
ur úrvals „pikkara”. Söngkon-
an Barbara Keith, sem gaf út
eina frumsamda breiðskifu árið
’72 og hætti siðan i bransanum,
á eitt lag og gitardúóið Levitt
and McClure eitt.
Af þessari upptalningu má sjá
að hér er úrvalstónlistarfólk á
ferðinni, enda stendur undirtitill
plötunnar svo sannarlega undir
sér. Enginn sem hefur gaman
af þessari tónlist ætti að láta
Silver Meteor framhjá sér fara.
Hvað er popp?
Popp. Hverslags fyrirbæri er
þaö nú eiginlega? Hvernig má
það þrifast? Til hvaöa hluta er
það nytsamlegt? Er þaö list? Er
það kannske bara peningaspil?
Þessar spurningar og margar
fieiri hlýtur ábyrgur poppskri-
bent aö brjóta til mergjar. 011
þessi andaktuga nálægö alvöru
menningarvita á siðum blaösins
kallar á svör og skilgreiningar.
Sliku frestar maður ekki enda-
laust. Maöur getur ekki boöið
fólki upp á eitthvað sem maður
veit ekki hvað er. Þó ég hafi
veriðviöloöandi poppiði' áratug,
er ég enn i lausu lofti hvað
þessar spurningar varöar. Ég
viöurkenni semsagt aö allan
timann vissi ég ekki hvaö ég var
að gera. Vonandi verður mér
fyrirgefið ef ég viö fyrsta tæki-
færi leiði sjálfan mig og les-
endur I allan sannleika um þetta
mál.”
Þessar hugsanir þyrluðust um
hug minn um daginn, þegar
skilafrestur þessarar greinar
var tekinn að styttast. Þar sem
ég erákaflega ósjálfstæður per-
sónuleiki, en úrræðagóður ef
mikið liggur við, datt mér I hug
aö lita inn hjá nokkrum kunn-
ingjum minum og freista þess
að út úr þeim hrykkju nokkur
gullkorn, sem mér mætti auðn-
ast aö bræða saman og gera að
minum eigin gullklumpi I formi
velframsettrar og skotheldrar
kenningar.
Fyrst bar mig á fund Seöla—
Sigga. Hann er gamall skóla-
bróðir og viö stofnuðum saman
fyrstu bitlahljómsveitina heima
i héraði. Hann var gitarleik-
arinn, en var rekinn þegar útséð
þótti aö honum tækist ekki aö
stilla gripinn, sem var Sound-
string af dýrustu gerð. Hann
hafði peningavit og geröist um-
boösmaður okkar. Þaö var að-
eins byrjunin. Hann þróaði sig
smátt og smátt og er nú m.a.
fyrir Soundstring hér á landi.
,,Hvað erpopp”sagði hann og
hló. „Þú ert nú meiri kallinn
Attu ekki einhvern betri, nei
annars hann er þrælhelviti
góður þessi. Vindil? Hvað er
popp? Jæja annars kallinn minn
svona i alvöru hvernig gengur
baráttan? búinn að byggja?
Ekki byrjaður? hvað með það,
menn eru misfljótir til lifsins og
ekkert viö þvl að segja”.
Þegar mér hafði tekist að
koma honum i skilning um að
mér væri fúlasta alvara meö
spurningunni, horföi hann á mig
fullur hluttekningar. „Til hvers
svona pælingar? Eg held að það
sé li'tið uppúr þeim aö hafa all-
tént sýnist mér þú ekki fitna á
þeim. Spurningin er hvar er
poppið og hvernir vilja það. Þú
hneykslast. Mér er alveg sama.
Ég veit ósköp vel að ég lifi á þvi,
en hvað ert þú að gera? Skrifá
um það, það er sæmilega borgað
er það ekki? Þarna sérðu vinur
minn og gamli spilafélagi
galdurinn er að spyrja sig réttra
spurninga. Fólk vill popp það er
málið”.
Fólk vill popp, það er málið,
þetta get ég notað. Skolli er
hann nú alltaf hnitmiðaður og
praktiskur hann Siggi. En þetta
er varla nógu kúltúrlegt né
tæmandi til aö geta staöið eitt
sér. Nú fann ég aö ég þurfti aö
hitta hann Gagnrýna-Garðar.
Eins og við var að búast sat
hann inná Mokka i óða önn við
aö frelsa heiminn yfir rjúkandi
súkkulaðiog rjómaköku. „Popp,
ertu ekki búinn að sjá i gegnum
það eftir öll þessi ár? Þaö er
kannske engin furða” Hann
horfði i gegnum mig. „Þaö er
heilaþvottur, nei deyfilyf, hið
nýja ópium fólksins heföi félagi
Marx kallaö þaö”. Hann þurrk-
aöi rjómann úr skegginu.
„I staö þess að brjóta af sér
hlekki aldagamallar kúgunar
auövaldsins er alþýðan hneppt i
fjötra gervimennsku og sefj-
unar, sem smiðaðir eru af gjá-
lifisfurstum alheimskapitalism-
ans með dyggri aðstoð veik-
geðja beibifeisa, sem syngja
„er ég kem heim i BUðardal
biður min brúðarval” I staö
„öllu ég bylta skal”. Að visu
skal ég viðurkenna að I hinni
hrjúfu áferö poppsins og mögn-
uðu undiröldu reggeasins má
greina mismeðvitaða byltingar-
þrá og hana hræðist yfirstéttin,
þessvegna hampar hún þeim
efnilegustu, gefur þeim hlut-
deild I gæðum sinum svo þeir
syngi um ástina. Og sjá fólkiö
dillar sér i' stað þess að bylta.
„Hann stóö upp til að ná sér i
aðra rjómaköku.
Ekki kemur maður aö auöum
kofanum hjá honum Garöari
hugsaöiég, skolli gott þetta sem
hann sagði um þetta mismeðvit-
aða. Fólk vill mismeövitaö
popp. Sko til þetta er allt að
koma, enhvergi nærri nóg, enda
aðeins búinn aö fá álit tveggja
efnishyggjumanna hvors á sin-
um pól. Nú var timi kominn til
að rabba viö tónlistarmann. Ég
var ekki fyrr kominn niöri
Bankastræti en ég mætti Axel
Sellófan. Hann er sprenglærður
músikant og er nú einn aöalkall-
inn á tónlistardeildinni. „Há-
vaði” sagöi þessi gamli kennari
minn. „Ertu ekki hættur þess-
um asskota.
Ég varð grimmur. „Mér
finnst þetta harla fordómafull
og óvisindaleg afgreiðsla, þú
geturekki kallað þetta bara há-
vaða”.
„Engan æsing vinur þessi
mússikef mússik skyldikalla er
sprottin af sóðalegustu hvötum
mannsins. Hversvegna ekki aö
stiga skrefin aftur á bak uppi
trén til fuils, hefuröu tekið eftir
þvi hvernig fólk breytist I full-
komin villidýr við áhrif þess-
ara-r tónl... hávaða.Þetta
virkjar einhverjar stjórn-
stöðvar neðan þindar sem örva
holdlegar fýsnir og beina hug-
anum frá hinu háleita og fagra,
en þetta skilur vist enginn nema
sá sem hefur náö að sameina
vitund sina dýrðarheimi hinna
gömlu meistara og þroskað sig
frá þessum lágkúrulega imba-
takti”. Hann sló nokkra takta
saman með lófunum og gerði sig
hálfvitalegan i framan.
Skolli getur svona þroskaður
maöur veriö klámfenginn..
neöan þindar, þessu sleppi ég.
En hún örvar. Popp er mismeð-
vituð örvun sem fólk vill.
„Filingur”, svaraði Steini
Streggur, þar sem hann lá og
sleikti afganginn af sumarsól-
inni. „Hvað er þá filingur?”
„Vá bara filingur, þú getur
velt þér uppúr orðaleikjum.
Mitt er að spila. Ég tjái mig með
bassanum, þú getur fundiö ein-
hver orö sem segja það sama.
•Ef einhver filar það sem ég er
að gera,eitt bros, stappandi
fótur þá er tilganginum náð”.
„Billegt þetta meö filinginn, en
ég get ekki gengiö framhjá
honum. Popp er mismeövitaður
filingur sem fólk vill örva. Nei,
Popp er örvun sem mismeö-
vitaö fólk filar. Nei Popp er fil-
ingur sem örvar mismeðvitað.
fólk... Nei, ég gefst upp, — i bili.