Helgarpósturinn - 27.03.1981, Síða 5

5
Er nú til afgreiðslu á aðeins
61.200.25™»
Þetta er ótrúlega hagstætt
verð íyrir bíl, sem hefur bæði
afl og styrk til að endast lengi
við íslenskar aðstæður. Erfiða
vegi og óblítt veðurfar.
En POLONEZ er ekki bara kraftakarl.
Hann er líka búinn flestum þeim þægind-
um, sem miklu dýrari bílar státa af. Við
bendum á vandaða innréttingu, tvöfalt
hemlakerfi, stillanlegt stýri, Halogen þoku-
ljós, rafknúna rúðusprautu, upphitaða aft-
urrúðu með þurrku og svo mætti lengi telja.
Þú færð mikið fyrir peningana og FIAT
þjónustu í kaupbæti. Það skiptir líka máli.
Skoðaðu POLONEZ 1981 fyrst.
sem hefur sérhæft sig i ,,art
therapy”. Þessi fræðigrein er
ung, en er hugsuð til hjálpar fyrir
fólk að tjá sig og losna þannig við
innri spennu og sálarflækjur, þar
með að þekkja betur sjálfan sig.
Ég hafði kynnst Siggu i vetur,
er ég var á námskeiði hjá henni,
þá uppgötvuðum við sameiginleg
áhugamál, varðandi fatlaða.
Siggu, eins og hún er ætið kölluð,
langaði til að koma á námskeiði
með blönduðum hóp fatlaðra og
ófatlaðra. Við slógum saman og
fengum Guðrúnu Halldórsdóttur,
skdlastjdra Námsflokkanna, i lið
með okkur og mynduöum full-
kominn mannlegan kokkteil.
Viö náðum saman 8 manna hópi
blönduöum, fötluðum og ófötluð-
um, en að auki var sá yngsti 11
ára og sá elsti rúmlega
fimmtugur. Auk þess að skipta
þessu að jöfnu milli leikrænnar-
og myndrænnar tjáningar var
meiningin að sjá hvernig þessir
hópar gætu blandast. Sigga kom
svo galvösk og við tindum saman
dótið, sem við ætluðum að nota i
timanum.
Fólkið mætti allt að undan-
teknum einum, en við skiptumst
bara á að vera i staðinn fyrir
þann er vantaði. Um 12 leytið
erum við vön að fá okkur smá
snarl, en halda siðan áfram til kl.
2. Eftir timann kemur Sigga
alltaf upp til min til að gera úttekt
á timanum, og var þetta engin
undantekning.
Siðan var það tekið rólega,
lagaður matur i ró, en um kvöldið
fór ég með vinkonunni að sjá leik-
ritið „Kona” eftir Dario Fo hjá
Alþýðuleikhúsinu. Mér fannst
sýningin frábær og stóðu þær sig
allar einstaklega vel. Þegar heim
var komið fór maður þegar að
hlakka til næsta dags, 22. mars
alþjóðadags fatlaðra, þó ekki
hvað sist vigslu sundlaugarinnar.
Ot frá þessum þægilegu
hugsunum sofnaði ég.
Endir.

FIATUMBODIÐ h.f SMIÐJUVEGI4 KOFAVOGI S77200
holrjorphoh irtnn FÖ5tuda9ur n. mars iroi
Námskeiðið um kvöldið fór siðan
fram þó heldur þætti mér slak-
lega mætt. Talaöi siðan um stund
viö vinkonuna i sima, svona til að
fá dálitla andlega vitamins-
sprautu, rútinustörfin fyrir
morgundaginn og hrotumaskinan
sett i gang.
Fimmtudagur
Fór að lesa bréf, sem ég hafði
fengið daginn áður frá Sviþjóð,
eítir að ég var nokkurnveginn
vaknaður. Bréfið var frá manni,
sem ég hafði kynnst siöastliðiö
sumar og er hann sölumaður fyrir
sérhannaða seglbáta fyrir fatlaða
og heitir Göran Sjödén. Sjálfur er
hann fatlaður (á svipaðan hátt og
ég), og hafði ég fengið að sigla
svona báti hjá honum i sumar.
(STÓRKOSTLEGT!!!)
Hann hafði sagt mér frá tveim
slikum, en notuðum, til sölu, mjög
vel förnum. Ég hafði svo skrifað
honum i vetur til að spyrjast fyrir
um þá, verð, hvort hægt væri að
kaupa bara annan eða hvort yrði
að kaupa báða og um sérútbúnað.
Hann var nú að svara mér og
sagði, að þeir væru báðir seldir en
stakk upp á nýjum og gaf upp
verðið sundurliðað. Að visu var
verðið mér að fullu ofviða, en
maður má þó láta sig dreyma!
Klukkan hálf eitt var ég kominn
út i Vesturbæjarlaug, en eftir
æfinguna dreif ég mig inn i Glæsi-
bæ til að versla. Þar er einstak-
lega gott að gera innkaupin, mat-
vörur, ljósmyndavörur, pappir,
bækur o.s.frv. Að ég ekki minnist
á þann munað, að vera öruggur
með stæði. Uppi á planinu mega
nefnilega fatlaðir leggja bilum
sinum, með þvi skilyrði að setja
sérstök merki i framrúðuna.
Þó ýmsar verslanir hafi sér-
merkt stæði fyrir okkur, þá er
eins og það sé einhver árátta hjá
allt of mörgum að leggja þar.
Liklega með hugsuninni: „Hvað
ætli þessir fötluðu séu að þvælast i
búðir?” Er ég kom heim þurfti
náttúrlega að koma vörunum
fyrir, siðan gleypa eitthvað i sig
og drifa sig niður. Þannig er
nefnilega mál með vexti, að
vegna þeirra námskeiöa, sem eru
fyrir fatlaða, hefur hússtjórnin
hér í Hátúni 12 lánað prýðis-
góöan sal, endurgjaldslaust. Nú
var jú komið að þessu námskeiði
fyrir fötluð börn, sem ég hef
þegar minnst á Þau voru þegar
komin, flest eða öll, svo hægt var
að byrja strax. Við höfum þetta
afskaplega afslappað þarna,
köllum hvert annað gælunöfnum
og tökum okkur kókpásu i
miðjum tima (ca. 10 min.), en
timinn er frá 17:30 til 19:00. Rétt
er að taka það fram, að öll þessi
námskeið sem ég er með eru
kostuð af Námsflokkum Reykja-
vikur, þetta i samráði við
Styrktarfélag lamaðra og
fatlaðra.
1 seinni hlutanum komu svo
blaðamaðurinn og ljósmyndari,
báðir frá Morgunblaðinu. Ljós-
myndarinn náði nokkrum
myndum og i lok timans ræddi
blaðamaðurinn við þrjá krakka
og svo við mig i.smá stund. Jæja,
upp i ibúð til að taka til fyrir
næsta námskeið, sem er i Lauga-
lækjarskóla. Þangað fer ég ætið
með Ferðaþjónustunni, enda ekki
mögulegt annað. Þegar þangað
kom sá ég fram á lélega mætingu
og samdi við strákinn, sem hafði
keyrt mig að kikja við eftir
klukkutima. Þessi samningur
kom sér vel, þvi aðeins einn nem-
andi mætti, svo við tókum bara
lestur og framsögn dálitið i gegn
og ræddum svo bara um heima og
geima þar til bilstjórinn kom og
sótti mig. Slappaði af það sem
eftir var af kvöldinu, fleygði mér
útaf, sofnaði.
Föstudagur
Vaknaði snemma, enda sama
og ég hef áður sagt frá á þriðju-
dagsmorgnum. Um hádegið
talaði ég við vinkonuna i sima.
Hún var þá orðin fárveik og
bauðst ég þvi til að stjana við
hana eins og ég gæti. Svo i laugina
i 10 stiga gaddi.
Seinna um daginn fór ég svo
með vinkonuna i apótek og renndi
með stelpuna i leiðinni til Siggu
Björns. (Sigriður Björnsdóttir),
en þar er hún á námskeiði 2svar i
viku i myndrænni tjáningu. Þetta
námskeiö hjá Siggu stendur frá
kl. f jögur til hálf sjö, en þá sótti ég
hana og kom henni heim til sin.
Um kvöldið var ég með nám-
skeiðhér niðri i húsinu i tengslum
við „Sjálfsbjörgu félag fatlaðra”
klukkan hálf niu. Þar var fin
mæting og fór ég að velta þvi fyrir
mér hversu miklu betri mætine
væri alltaf hjá þessum hópum
fatlaðra en hinna ófötluðu.
Reyndi siðan að vera eins hand-
fljótur að sofna og ég gat og tókst.
Laugardagur
Varð að vakna snemma, þvi
hálf tiu myndi Sigga koma hress
að vanda og til i slaginn. Já,
hvaða slag? Það er nú saga að
segjafrá: Sigga, þ.e.a.s. Sigriður
Björnsdóttir er myndlistamaður,