Helgarpósturinn - 18.09.1981, Blaðsíða 11

—he/garpásturinrL. Föstudagur 18. september 1981
Jjorrjsr
íurfnn.
ÞaO er gamla Ollendúllendoff-IiOiO sem heldur uppi hnmornum I leikhúskjallaranum I vctur.
Kjallarakvöldin:
Fullt af stórkallalegum gálga-
húmor í kjallaranum í vetur
Gestum ÞjóOleikhúskjalIarans ingu á föstudags- og laugardags- Jónsson, Edda Björgvinsdóttir og
veröur boOiO upp á kabarett sýn- kvöldum I vetur. Þau GIsli Rúnar Randver Þorláksson eru höfund-
Slökkvum á sjón-
varpinu og gerum
eitthvað annaö
Námskeið hjá Handmenntaskólanum
og Heimilisiðnaðinum
Langar þig til þess aO læra aO
hnýta, vefa eöa teikna? Allar göt-
ur siöan 1913 hefur Heimilisiönaö-
arfélagiö haldiö uppi námskeiö-
um I ýmiskonar handmennt. En
áriö 1979 var búinn til skóli sem
Heimilisiönaöurinn nú rekur.
Sigriöur Halldórsdóttir, kenn-
ari tjáöi Borgarpósti aö nám-
skeiöin væru mjög vinsæl og þá
sérstaklega námskeiöiö, vefnaö-
ur fyrir byrjendur. Þaö námskeiö
stenduryfir isjövikur og er kennt
þrisvar i viku. Þaö kostar kr. 1350
fyrir utan efniskostnaö. Sigriöur
sagöi aö útskuröar námskeiöiö
væri lika mjög vinsælt, þau eru
kennd i niu vikur, tvisvar i viku.
Hámarks nemendafjöldi er tiu i
hverju námskeiöi.
Ekki fást beinlínis nein réttindi
út úr þessum námskeiöum, en
Sigriöur sagöi aö nemendur
fengju vottoröum námsástundun
sem þeir siöan gætu notfært sér
bæöi i starfi og skóla.
Handmenntaskólinn er meö
kennslu i teikningu og er þaö
bréfaskóli. Aö sögn Hauks Hall-
dórssonar, teiknikennara hefur
skólinn haft þaö mikiö aö gera i
teiknikennslunni aö enn hafa þeir
ekki getaö tekiö aö sér aö kenna
máhin. Nemendur skólans eru
bæöi utan af landi og úr Reykja-
vik. Sá elsti er fæddur 1399 og sá
yngsti er ekki nema elleíu ára.
Hvert teikninámskeiö tekur um
fjóra til átta mánuöi, allt eftir þvi
hversu fljótur nemandinn er aö
senda inn úrlausnir. Haukur
sagöist ekki geta tekiö undir þaö
aö þetta væri ópersónuleg
kennsla þvi nemendur og kennar-
ar skrifuöust jú mikiö á. Hann
sagöi og aö þetta væri allt saman
skemmtilegtog aktivtfólkog fullt
af áhuga.
Haukur sagöi lika aö allir gætu
lært aö teikna, en þaö væri per-
sónubundið hversu langan tlma
þaö tæki.
Þaö væri alveg þaö sama og
þeir sem væru músikalskir væru
fljótari aö læra á pianó en þeir
sem ekki væru þaö. En allir geta
lært aö spila eftir nótum. Þaö
væri semsagt númer eitt aö hafa
áhugann. Þá vitum viö þaö,
hvernig væri þaö lesendur góöir
aö slökkva á sjónvarpinu og gera
eitthvað annaö? EG
ar „Kjal larakvöldsins” svo-
kallaöa. I samtali viö Gisla Rúnar
kom fram aö nú þegar væru til tvö
prógrömm sem flutt veröa til
skiptis og þaö þriöja er til ef hin
fyrri gefa góöa raun.
Gisli Rúnar er leikstjóri
kabarettsins og leika höfundar
verksins i kabarettnum auk
tveggja annarra leikara þeirra
Sigriöar Þorvaldsdóttur og
Sigurðar Sigurjónssonar. Sökum
þess hversu mikið leikararnir
hafa aö gera i öörum verkum
munu þau Sigriöur og Sigurður
ekki geta veriö meö á öllum
sýningum og veröa þvi fengnir
aðrir tveir leikarar til þess aö
hlaupa i skaröiö. Hverjir þaö
veröa er enn ekki ákveðið.
Handritið aö kabarettnum var
skrifað i sumar og æfingar eru i
þann mund að hefjast. Búist er
viö aö frumsýningin eigi sér staö
seinnipartinn i október.
Handritið er býsna bústiö og
þungt, tekur hvert prógramm
fyrir sig um þrjá stundarfjórö-
unga i flutningi.
Fyrirkomulagiö á „kjallara-
kvöldunum” veröur þannig aö sá
sem hyggst veröa þessarar
skemmtunaraönjótandi fer ileik-
húskjallarann, fær sér góöan
dinner og siöan kabarettinn i
ábæti.
Þaö veröurauðveltfyrir fólk aö
fylgjast með þvi hvaöa pró-
gramm er hverju sinni, þaö kikir
bara ileikskrána sina. Eöa I dag-
blööin. Gisli sagöiog aö þau heföu
ákveöiö aö kalla þessa þætti
kabarett til þess að þurfa ekki aö
kalla þá revfu. Revian væri sam-
kvæmt þeirra kokkabókum eins-
konar spéspegill nútiöarinnar.
Þar væru atburöir teknir fyrir
sem ættu sér ákveöna fyrirmynd I
þjóöfélagskraöakinu. Þvi fylgdi
hins vegar sá ókostur aö þaö væru
bólur sem hjöönuöu fyrr en varir.
Þess vegna ákváöu þau aö nota
revíuformiö meö meiri almennri
tilhöföun. Þetta veröa paródisk
leikatriöi með músik og kðreó-
graffsku fvafi. I kabarettnum
veröa atburöirog málefni meö al-
mennu ivafi. Þau taka sem dæmi
fyrir leigusala i bænum og
skepnulegan framgang þeirra,
málefni sem brennur á vörum
allra ekki bara núna. Þannig
veröa prógrömmin laus i tima og
rúmi.
t lokin er rétt aö benda á þaö aö
á „kjallarakvöldunum” veröur
mjög stórkallaleg og um leiö fin-
leg kómík f vönduöum teaterum-
búnaöi. Ef maður þekkir „úllen-
dúllendoff” liöiö rétt þá ætti
manni ekki aö leiöast eina minútu
i Þjóöleikhúskjallaranum I vetur. 1
EG,