Helgarpósturinn - 23.12.1981, Blaðsíða 6

6
Miðvikudagur 23. desember 1981 —he/garpásturinn
Hljómsveitarstjórinn, Alexander Maschat, Hiö nýja sviö og hljómsveitargryfjan i Gamla biói — sem óðum tekur á sig svip
niðri i gryfjunni — listamenn á sviði. Óperuhúss. Sviösmynd er eftir Gunnar Bjarnason.
Sígaunabaróninn
að komast á svið
ARNAR-
HÓLL
VERÐUR
„ÓPERU-
KJALLARI”
,.Við hugsum okkur gott til
glóðarinnar núna, þegar óperan
tekurtil starfa, enda erum viövel
staðsettir”, sagöi Guðbjörn Karl
Ólafsson.annar eigenda hins nýja
veitingahúss Arnarhóls á horni
Ingólfsstrætis og Hvcrfisgötu, er
Helgarpústurinn ræddi stuttlcga
við hann.
,,Nei — við höfum reyndar ekki
hugsað okkur að breyta nafni
staðarins, kalla okkur óperucafé
— en okkur ersvo sem sama þótt
fólk kalli okkur „Óperukjallar-
ann”. Við höfum hugsað okkur að
hafa sérstakan matseðil til taks
þegar frumsýningar verða. Og ó-
perugestir geta þá gert hvortsem
þeir vilja, aö snæða hjá okkur
fyrir sýningu ellegar eftir.”
Fyrsti „óperumatseðiilinn” hjá
þeim Arnarhólsmönnum saman-
stendur af reyktum laxi, rækjum
með piparrótarsósu ellegar uxa-
halasúpu i forrétt. t aðalrétt verð-
ur svo boðiö upp á glasseraða önd
og svo sufflé-bollu með vanilluis
og mokkakremi á eftir. Auk þess
aö bjóða þennan matseðil á lægra
verði en annars, fylgir með li'till
áletraður postulinsplatti handa
gestum að hafa til minja.
Nýr og spennandi þáttur bætist í reykvískt menningarlíf með byrjuðu nýju ári.
íslenska óperan.sem fengið hefur samastað í Gamla bíói,frumsýnir í fyrsta sinn
þann 9. janúar n.k. Sígaunabaróninn.
„Nýr" er kannski ekki rétta orðið, þvi óperur hafa verið f luttar hér á landi áður,
en óneitanlega mun það þykja nýtt, að við höfum nú eignast okkar óperuhús í
hjarta höf uðborgarinnar og sú viðbót mun án efa verða spennandi viðbót við
borgarlíf ið.
Þessa dagana er unnið af krafti innan veggja Gamla bíós. Annars vegar eru iðn-
aðarmenn að störf um við að breyta bióhúsinu að þörf um óperunnar, og hins vegar
æfa listamenn á nýju sviði af miklum krafti.
Þegar blaðamaður leit inn á æf ingu fyrir helgina, var starf að af krafti í hverjum
kima, erlendir sérfræðingar að koma fyrir nýjum Ijós'abúnaði, hljómsveitarstjór-
inn, Alexander Maschat ásamt leikstjóranum, Þórhildi Þorleifsdóttur, að æfa
söngvarana Onnu Júlíönu Sveinsdóttur, Olöfu Kolbrúnu Harðardóttur og Garðar
Cortes,og létu listamennirnir hamarshögg iðnaðarmanna lítið á sig fá, að því er
virtist.
Gamla bióhúsiö (byggt 1926) hefur tekið
stakkaskiptum. Byggt hefur verið nýtt svið,
gólf og hljómsveitargryfja, búningsaðstaða i
kjallara og svo geymslur.
Arni Eeynisson, framkvæmdastjóri óper-
unnar, sagðist reikna með að i framtiðinni
þyrfti að auka við geymslurýmið, einkum aö
koma upp búningageymslu.
„Sem stendur hugsum við bara um að
ljúka þessum breytingum sem nú er unnið
að”, sagði Arni, „og vinna að þessari fyrstu
uppfærslu. Hvaö siðan tekur við, höfum við
ekki ákveðiö. Kannski dreymir okkur um að
geta sýnt tvær eöa þrjár óperur hér á ári
hverju”.
Samhliða óperuflutningi mun íslenska
óperan svo reka kvikmyndahús, sýna bió-
myndir eins og verið hefur, og vafalaust mun
bióreksturinn styðja við bak óperunnar fjár-
hagslega.
Aætlað var aö öllum breytingum á húsinu
yrði lokiö fyrir nýársdag, þvi aö þá átti að
frumsýna Sígaunabaróninn. Svo fór þó, að
fresta þurfti frumsýningardegi fram til ni-
unda janúar, vegna þess að á siðustu stundu
þurfti aðskipta um leikstjóra. Þórhildur Þor-
leifsdóttir tók við af austurrikismanni, sem
upphaflega var fenginn til verksins.
Bankarog fyrirtæki lána
Hinn góöi arfur Sigurliða Kristjánssonar
kaupmanns og konu hans varð náttúrJega til
þess að Islenska óperan hóf starf, en enn er
arfurinn þó óhreyföur. Það sem hingað til
hefur verið greitt á vegum óperunnar er
lánsfé úr bönkum og krit hjá fyrirtækjum.
Þannig var Gamlabió keypt fyrir lánsfé úr
banka, en kaupverð þess var 8,5 milljónir
króna. Ljósabúnaöurinn,sem nú er verið að
setja upp, var sömuleiðis keyptur fyrir láns-
fé, en hann koktar um hálfa milljón króna.
Þórhildur Þorleifsdóttir leikstjóri að
störfum.
„Arfurinn góöi er enn bundinn i steinsteypu
út um borgina”, sagði Arni Reynisson,”og
kemst ekki i nothæft form fyrr en seinna. En
viðhöfum notiö góörar fyrirgreiðslu við söfn-
un lausaskulda”.
Rikissjóöur styrkti óperuna á yfirstand-
andi ári með 150 þús. krónum, en sú upphæö
mun um helmingur þess kostnaðar sem
fyrsta uppfærslan kostar. Sömuleiðis kom
rikið og Reykjavikurborg til hjálpar með þvi
að gefa söngvurum i sýningunni fri frá
kennslustörfum, svo þeir gætu æft eins og
þarf. Arni framkvæmdastjóri sagðist svo
reikna með einhverjum rikisstyrk á næsta
ári, „en ætli sá styrkur fari i mikiö annað en
að greiða tolla og gjöld. Stimpilgjaldið vegna
kaupanna á húsinu er t.d. 150 þúsund
krónur”.
En hvernig sem fjármálum Óperunnar er
variö, þá er það ljóst, að Reykvíkingar sem
og aðrir laipdsmenn, geta nú fariö að bregða
sér i óperu^xap,prúðbúið sig að hætti erlendra
óperugesta og æft raddböndin heima áður en
haldið er af stað. Kannski eigum við eftir aö
upplifa hið dynjandi lófatak og húrrahróp og
bravissimó! sem tiðum ætlar að lyfta þökum
á óperuhúsum heimsins þegar listamönnum
tekst vel upp með háa-c og aðra tóna.
Og það er rétt að taka fram, að Óperan á
ekki aöeins að verða reykvísk ópera, þvi ís-
lenska óperan ætlar að huga að óperuþörfum
landsbyggðarinnar ekki siöur og heimsækja
landsbyggðina með sýningar sinar, auk þess
að auðvelda þeim sem út um landið búa aö
koma til Reykjavikur til að bregða sér i
Operuna.
Það viröist og ljóst, að margir ætla sér að
fara i Óperuna á fyrstu lifdögum hennar, þvi
að fólk er þegar farið að panta miða. Verð
hvers miöa hefur verið ákveðið 145 krónur.
— GG
eftir: Gunnar Gunnarson
myndir: Jim Smart