Helgarpósturinn - 26.02.1982, Blaðsíða 4

Föstudagur 26. febrúar 1982tlQlcjdrpOStUrÍnn
4 f
NAFN: Ólafur Laufdal. STAÐA: Veitingamaöur. FÆDDUR: 10-8- 1944. HEIMILI: Vesturberg 82.
BIFREIÐ: Pontiac 79. FJÖLSKYLDUHAGIR: Giftur Kristinu Ketilsdóttur, 3 börn.
ÁHUGAMÁL: Skemmtanaheimurinn.
Héti staðurinn íslensku nafni hefði hann
ekki vakið nærri eins mikla athygli
Broadway, hinn nýi skeramtistaður i mjóddinni i Breiðholti, heíur verið nánast sttíðugt I (réttum frá
þvl hann var opnaður fyrir nokkrura mánuðum. Óhætt er að segja að fólk sé ekki á eitt sátt um ágæti,
ekki bara nafnsins, heldur skemmtistaðarins iheiid, og hefur umræða um hann farið fram á siðum blaö-
anna jafnt sem I heimahúsum. Sumir finna staðnum ailt tii foráttu; nafnið sé Ijétt, þetta sé okurbúlia,
drykkjubæli og þar að auki grunsamlegt hvernig staðurinn var fjármagnaður. Aðrir telja Broadway
það besta sem gerst heíur I islensku skemmtanaiffi um áraraðir, og vist er að ekki hefur fólkið vantað
þar um helgar. ólafur Laufdal, hinn umdeildi eigandi Broadway, er f yfirheyrslu Helgarpóstsins I dag.
— Hvernig fjármagnar ungur
fjölsky Idumaöur eins og þú
byggingu sem kostar yfir 10
milljónir?
„HUsið hefur nú ekki verið op-
ið nema i um tvo og hálfan mán-
uð þánnig að endanlegur kostn-
aður við það liggur ekki fyrir.
Aætlaður kostnaður við húsið
var rúmar átta milljónir og ég
er ekki búinn aö sjá neitt sem
breytir þvi.
Húsið er byggt á aðeins fimm
mánuöum, og það gerir það aö
verkum að ég er ekki farinn aö
borga nema litinn hluta af hús-
inu þegar ég er búinn aö opna
það. Galdurinn felst i hraðan-
um. Ég hef i'gegnum Hollywood
áttviðskiptivið iðnaöarmenn og
ýmis fyrirtæki sem ég hef láns-
traust hjá, þannig að ég fer ekki
að borga reikningana að veru-
legu marki fyrr en ég er farinn
að fá tekjur af þessu húsi. Ég
get sagt þér sem dæmi aö ef ég
hefði dregið, segjum i tvo mán-
uði, að opna húsiö, þá heföi ég
sjálfsagt þurft að selja það.
Þetta byggist alltá hraðanum”.
— Hvað kemur inn hérna á
einni viku?
„baö eru um 700 þúsund nUna
á mesta annatima ársinsl’
— Hvað reiknarðu með að
vera lengi að borga þetta hús
upp, eins og þaö Ieggur sig?
„Það get ég edcki sagt. Ég get
ekki reiknaö það nákvæmlega
vegna þess að ég veit ekki hvaö
ég kem til með að hafa mikiö að
gera. Þaðer reiknað með svona
fimm árum i að która okkur
framUr þessu.”
— Nú hafa ýmsir efasemdir
um að þú standir einn og
óstuddur á bak við þetta.
„Ég stend einn og óstuddur á
bak við þetta ásamt eiginkonu
minni, föður og tengdaforeldr-
um. Við erum hluthafarnir og
búið. Allt annaö er bara tómt
rugl. Þetta liggur ljóst fyrir á
hluthafaskrá. Aðrir veröa held-
ur ekkihluthafar nema ég veröi
tilneyddur til aö selja hlut i
byggingu vegna fjármagns-
skorts. Og það sé ég ekki
framá, vegna þess að þetta
hefur gengiö mjög vel. Allt tal
um að aðrir standi á bak við
þetta er ekkert annað en gamla
islenska öfundsýkin og illgirni.”
— Hvernig fara ungir menn að
þvi að fá milljónalán I btínkum i
dag?
„Viðskiptabanki minn,BUnað-
arbankinn, veitti mér fyrir-
greiðslu sem er alls ekki
óvenjuleg, og ég vil segja minni
en ég átti aö fá, ef eitthvað er
miðað við þau viðskipti sem ég
hef haft þar. Viðskipti Holly-
wood og bankans hafa gengið
mjög vel, innkoman er mikil, og
stöðugt inniegg.sjö daga 1 viku.
Það er þvi ekkert óeðlilegt við
þaö þó bankinn veiti mér fyrir-
greiðslu, ef hann vill vera minn
viöskiptabankii nýrri byggingu,
svo framarlega sem veð og slikt
er á hreinu, sem það er.
Fólk viröist hreinlega ekki
þola að ungir menn vinni og
leggi á sig erfiði til að eignast
hluti eins og þennan. Alltaf er
spurt: hver stendur á bak viö
hann? Hvar fær hann pening-
ana? Ef þetta væri aöili eins og
Sambandiö eða eitthvað svo-
leiðis, þá væri þetta meira en
sjálfsagt, og engra spurninga
spurt”.
Nafnið á staðnum, Broadway,
fer í taugarnar á mtírgum.
Hvernig varð það til?
„A svona stað þarf að finna
nafn sem vekur athygli. Ég er
aö reka hér bisniss, sem á að
vera áberandi. Hér koma um
200 til 300 þúsund útlendingar á
ári. Ef þeir spyrja hvaö sé um
aö vera á kvöldin og þaö er þulin
upp fyrir þá runa af islenskum
nöfnum, þá ná þeir þvl ekki. Um
leið og Broadway er nefnt er 99
prósent öruggt að þeir athuga
máliö nánar. Þetta er staður i
Broadway anda, hér er dansað,
hér eru sýningar, leiksýningar,
tónleikar, kabarettar og fleira.
Þetta er lítið Broadway hér i
Reykjavik. Alþjóðlegt nafn hef-
ur lfka mikið að segja erlendis,
þegar hingað þarf aö fá erlenda
skemmtikrafta. En ég er viss
um að ef staðurinn hefði heitið
islensku nafni hefði hann ekki
vakið nærri þvi eins mikla at-
hygli. Þá hefði einfaldtega veriö
minna að gera.
Eitt langar mig til að benda á.
Umræðan um þennan stað hefúr
verið mikiö i fjölmiðlum. Bæði
eru það blaðamenn sem skrifa
óvandaöar æsifréttir án þess að
leita heimilda, og einnig eru
gestir stööugt aö hóta manni
með blöðunum. Það virðist vera
nóg að ef einhver missir hæl
undan skó hérna fyrir utan, eða
eitthvað álika, — ef ég er ekki
um leið búinn að lofa að bæta
tjónið þá er þvi hótað að málið
verði i Dagblaðinu daginn ef tir.
Allir virðast geta komist i blöð-
in.”
— Ertu ánægður með þennan
staö að tíllu leyti. Finnst þér
ekki sjálfum of mikið fylleri
hérna inni?
„Þaö er staöreynd að eldra
fólk drekkur langtum meira en
það yngra. Það hefur meiri fjár-
ráö og getur veittsér meira. Fer
lika sjaldnar út að skemmta
sér.
Helst vildi ég aö fólk mundi
kaupa sig hér inn á talsvert
háu verði, þvi þá þyrfti ekki að
halda vini aö fólki. En þaö er nú
einu sinni þannig hér á landi að
hér hefur fólk áratugum saman
fengið gefnar skemmtanir. Að
fólk skuli ekki þurfa aö borga
nema 20 krónur til að sjá i
Broadway „show” sem veruleg
vinna erlögð i, það erfáránlegt.
Þetta er hvergi svona i heimin-
um nema hér. Bara á Spáni, því
annars ódýra landi, þarftu að
borga 150 krónur í inngang á
skemmtistað.
— En hvað með matinn og
þjónustuna hérna á Broadway;
hefurðu á tilfinningunni að þetta
sé allt fyrsta flokks?
„Já, hikstalaust. Á Útsýnar-
kvöld selst til dæmis upp á
tveimur timum, og það er sama
fólkið sem kemur aftur og aftur.
Og langfiestir hrósa matnum.
Þetta getur þvi ekki verið mjög
slæmt”.
— A ég að trúa þvi að þú fáir
engar kvartanir?
„Jú, ég fæ kvartanir. En það
er mjög li'tið. Það eru kannski
einn eða tveir menn yfir kvöld-
ið. Enda mætti heita undarlegt
ef 500 manns væru allir jafn
ánægðir. Almennt hefur fólk
veriö ánægt.”
— Varla með verðið á gosinu.
Af hverju selurðu Utinn skammt
af gosi á tuttugu krónur?
„Verðið á gosinu er dulbúinn
aðgangseyrir. Það er ekkert
annað. Ef þessi álagning væri
ekki á gosi þá mundu flest veit-
ingahúsin toka, þvi álagningin I
víninu nægir ekki til að reka
þau.”
— Selurðu vatnið?
„Nei, þaö hefur aldrei veriö
gert. Ensvoég haldi áfram með
hitt. Mér finnst þaö fáránlegt að
borga bara 20 krónur hér inn.
Mér finnst það alls ekki sjálf-
sagt að hlutir kosti það sama
hér,á virkilega finum skemmti-
stað,og á öllum öörum stöðum á
landinu. Alagningin á að vera
frjáls á áfenginu og aðgangs-
eyrinum.”
— Af hverju fórstu Ut í þetta
ævintýri? Var ekki Hollywood
nóg fyrir þig?
„Jú, i' rauninni. Þetta hefur
ekkert með peningalöngun aö
gera. Mig langaði til að sanna
fyrir sjálfum mér að þetta væri
hægt. Sjáðu til. Ég er 37 ára
gamall og hef unnið i þessum
bransa stööugt frá þvi ég var 15
ára gamall. Fáir, eða ég held
enginn,hér hefur eins mikla al-
hliöa reynslu i þessu og ég. Ég
hef sett mig vel inn i þennan
svokallaöa skemmtanaheim og
tel mig þekkja hann nokkuð vel.
Vinnan sem liggur i þessu er
mikil. Vinnudagurinn er langur
og fjarvistir frá heimilinu eru
svo miklar að peningar geta
ekkert bætt þar um. Frá minum
bæjardyrum svarar þetta ekki
kostnaði ef þannig er litið á mál-
in. En mig langaði til að gera
þetta, vegna þess að ég vissi aö
ég gæti það. Hér hefur að min-
um dómi, og greinilega eru
fleiri ásama máli, vantað svona
hús! Ég vildi sanna fyrir sjálf-
um mér að ég gæti þetta, og það
er ég búinn aö gera. Ég geri
þetta ekki fyrir peninga, þetta
er miklu frekar einhverskonar
ástriöa.
Ég ætla aö vera I þessu til
svona 45 ára aldurs og þá er ég
hættur. Það er ákveðið mál. Ég
hef náð þvi takmarki sem ég
ætlaði mér i gamla daga, og
miklu meira en það. Og ég neita
þvi ekki aö ég er orðinn mjög
þreyttur á þessari vinnu. Þetta
er næturvinna að miklu leyti og
ég er stöðugt aö skipta viö fólk
sem er drukkiö. Það er ekkert
sérstaklega gaman”.
— En ert þú ekki i aðsttíðu til
aö láta aðra vinna verkin fyrir
Þ‘g?
„Jú, það kemur aö þvi. Von-
andi. En héma byrjaði ég með
mikiö af fólki sem er óvant, þó
hluti þess sé læröur. Fólkið
þekkir ekki minar hugmyndir,
og þá er ekki um annaö aö ræöa
fyrir mig en að vera hérna á
staönum á meðan hann er op-
inn. Þetta er óheyrileg vinna.
En það sér nú fyrir endann á
henni, sem betur fer.”
eftir Guðjón Arngrimsson ________________________________________myndir: Jim Smart