Helgarpósturinn - 06.05.1983, Qupperneq 4

óswrinn sKapar
Föstudagur 6. maí 1983 ^púsfurinn
He'9lPaTÓöts'é
ístensKa
texti: Ómar Valdimarsson
myndir: Jim Smart
aTHUGASEMDALAUST
INN A KVENNANÚLLIÐ
— en hæpið að „Sigríður Steina“ komist á kvennalistann
# Ágætur vinur okkar í New York sagði einhverntíma að þar í borg gæti maður
farið nakinn á handahlaupi niður Broadway án þess að nokkur maður tæki
eftir því eða teldi óeðlilegt. Jafnvel þótt nakinn búkurinn væri skreyttur blóm-
um og ávöxtum.
# Þar eru víst allar tegundir.
# Það eru nokkuð færri tegundir í Reykjavík á íslandi. En þetta kom til tals á
dögunum þegar við höfðum séð einhverja fyndnustu bíómynd síðari ára,
Tootsie, sem Stjörnubíó sýnir um þessar mundir. Hún greinir frá sérvitrum
leikara, sem ekki fær vinnu fyrir það hve leiðinlegur hann er. Hann bregður
á það ráð að fara í konugervi og verður á endanum fræg löðurstjarna.
# Þegar Tootsie gekk í fyrsta sinn um götur New York veitti henni/honum eng-
inn eftirtekt. Michael Dorsey tókst með öðrum orðum fullkomlega að blekkja
félaga sína og vini og þjóðfélagið allt að auki.
# Skyldi þetta vera hægt hér? Ekki til lengdar. Það er niðurstaða vísindalegrar
tilraunar, sem sérfræðingar á vegum Helgarpóstsins gerðu í vikunni.
# Tilraunin var þessi: Sigurður Steinarsson, dreifingarstjóri og margreyndur
skapgerðarleikari blaðsins, var færður í kvenfatnað, málaður eins og Soffía
Lóren, prýddur dýrindis hárkollu og skreyttur á ýmsan annan hátt. Rétt
eins og Tootsie. Svo varfarið um miðborg Reykjavíkur og víðarog látið reyna
á það hvort borgararnir tækju „Sigríði Steinu“ sem konu.
félagið Framsókn eða Samtök um kvenna-
lista.
Þar sem „hún“ kom á tilraunaferðalagi
Helgarpóstsins rak fólk undantekningalítið
upp mikil org. Ekki af skelfingu heldur hlátri.
Undantekningalaust sneri fólk á götunni sér
við og starði á þessa undarlegu en vel klæddu
konu. Fyrst glennti það upp augun í forundr-
an, síðan brosti það eða rak upp skellihlátur.
Þó gerðist það nokkrum sinnum, að fólk átt-
aði sig alls ekki á því að um var að ræða karl
í konugervi. Sigríður Steina fékk til dæmis at-
verður ekki sagt um hana að hún sé smáfríð
eða tiltakanlega nett og kvenleg. Sigríður
Steina er engin Sigríður Dúna.
hugasemdalaust aðgang að kvennadeildinni í
Bankastræti núll. Hún kom inn á skrifstofur
í miðbænum, spurði eftir fólki með nafni og
var vísað athugasemdalaust áfram.
En hún fékk ekki vinnu. Hvorki sem smur-
brauðsdama á ms. Eddu (ráðningarstjórinn
farinn heim) né sem aðstoðarstúlka í efna-
lauginni Snögg (búið að ráða).
Það kann að hafa skipt máli í þessu sam-
bandi, að þótt Sigríður Steina hafi verið
glæsilega búin og snyrtileg í alla staði, þá
Niðurstaðan varð þessi: Það verður að telj-
ast hæpið að Sigríður Steina fái inngöngu í
sjálfstæðiskvennafélagið Hvöt, verkakvenna-
HVERNIG SIGURÐUR STEINARSSON VARÐ AÐ FRÚ SIGRÍÐI STEINU
Undirbúningur kynskiptingstilraunar
Helgarpóstsins hófst árla morguns. Sigurður
Steinarsson tók daginn snemma og rakaöi sig
afskaplega vel - iíklega betur en nokkru sinni
síðan á brúðkaupsdaginn sjálfan.
Þegar við komum á Snyrtistofuna Jónu á
Skeggjagötu 2 þótti Jónu Hallgrímsdóttúr
snyrtifræðingi það samt ekki nægilega góður
rakstur. Það var því fariö í hendingskasti á
rakarastofuna hjá Jörundi Guðmundssyni,
þar fengin lánuð rakvél og sápa og farin önnur
umferð um kjálka og höku skapgerðarleikara
blaösins. Á eftir var hann í framan eins og
barnsrass.
Jóna taldi þennan árangur fulinægjandi og
hófst handa. Á tæpum tveimur tímum varð
algjör breyting á Sigurði Steinarssyni - Sigríð-
ur Steina fór að koma fram i dagsljósið. Jóna
byrjaði á að smyrja á hann rakakremi í undir-
lag. Augabrúnir voru plokkaðar og lengstu
hárin fjarlægð úr nösunum. Síðan var settur
á hann andlitsfarði (make-up), kinnalitur,
augnskuggar, línur í kringum augun, varalit-
ur, fölsk augnhár, gervineglur og naglalakk.
Sigurði/Sigríði verður að reikna til tekna að
allt þetta fór fram með mestu friðsemd og var
sýnd mikil þolinmæði. Það var helst þegar
aðstoðarmenn Sigríðar tóku að sér að líma á
hana gervineglurnar að gerðar voru athuga-
semdir við aðfarirnar og kvartað yfir fauta-
skap.
Þegar þessu var lokið um klukkan hálf eitt
var haldið rakleiðis á hárgreiðslustofuna
Greiðuna á Háaleitisbraut 58-60 þar sem
Oddbjörg (Doddý) Óskarsdóttir hárgreiðslu-
meistari beið með úrval af hárkollum frá
versluninni Hárprýði í sama húsi, greiður,
bursta og hárlakk og annað, sem til þarf til
slíkra verka. Doddý var fljót að sannfæra
Sigríði Steinu um hvaða kolla hentaði best og