Helgarpósturinn - 06.05.1983, Blaðsíða 14

14
Föstudagur 6. maí 1983
.piSsturinn.
Hallbiörn H
allbjörn lljartarson meö hattinn>
Bankagjald-
keri í vanda
Það er ansi taugatrekkjandi að
vinna við afgreiðslu í banka í New
York, þar sem rán allskonar og
vopnaburður er daglegt brauð. Ný-
lega handtók lögreglan þar John
Kronau, tuttugu og fimm ára gaml-
an verkamann, fyrir óreglu í fram-
komu, vegna þess að hann hafði af-
hent gjaldkera Troy Savings bank-
anum umslag, eins og háttur er,
bankaræningja. í umslaginu var
miði og á honum stóð: Vertu ekki
hrædd. Þettaer bankainnlögn. Vin-
samlega taktu peningana úr um-
slaginu og settu þá inn á reikning
minn, og þér verður ekki gert mein“
Gjaldkerinn fékk minniháttar
taugaáfall og lét lögregluna hirða
John fyrir kaldhæðinn húmor
hans.
Hurðarskellir
settur inn
Áður en Henry Werker, dómari í
New York, dæmdi mann til fanga-
vistar fyrir að hafa brotið gler-úti-
dyrahurðina í dómshúsinu, óskaði
hann eftir því að hann yrði rannsak-
aður af geðlæknum. Patrick Mc-
Carthy hafði nefnilega brotið gler í
útihurðum tuttugu og fimm dóms-
húsa á síðustu 14 árum. „Hann er
orðinn hálfgerð þjóðsaga hérna,“
sagði lögfræðingur nokkur í New
York um manninn. „Það væri auð-
veldlega hægt að stofna Patrick
McCarthy klúbb með öllum þeim
lögfræðingum og dómurum sem
hafa haft af honum aó segja“ Ekki
er vitað af hverju fæð mannsins á
glerhurðum dómshúsa stafar.
Reykingar
bannaðar
Læikkonunni ungu, Brooke
Shields, þykir margt betur gefið en
að tjá sig opinberlega. Hún er sjálf
á allt annarri skoðun og tók nýlega
þátt í mikilli herferð gegn sígarettu-
reykingum. í því sambandi veitti
hun blaðinu Sacramento Bee viðtal
og þar lét hún útúr sér þetta gull-
korn: „Reykingar deyða. Og ef þú
deyrð þá hefur þú misst mikilvægan
hluta af lífi þínu“
Sölumennska
sem segir sex
Bill Myers, miðaldra kaupsýslu-
maður’ var ákaflega hrifinn af
sportbílnum sem hann sá á bílasölu
í Edwardsville í Pennsylvaníu. Það
sá sölumaðurinn John Levandow-
sky. Og hann vildi ekki sleppa

Því verður vart neitað að Hall-
björn Hjartarson er með sérstæðari
tónlistarmönnum þessa lands.
Hann stendur utan við hinn hefð-
bundna músíkheim höfuðborgar-
svæðisins en kemur annað slagið
norðan frá Hvammstanga og rekur
einnig veitingastaðinn Kántríbæ
fyrir norðan. Hann er nú á miðjum
aldri en lætur engan bilbug á sér
finna.
„Ég hef alltaf haft gaman af þess-
ari tónlist", sagði Hallbjörn þegar
hann var spurður hvernig stæði á
þessum „Country" áhuga hans.
„Sérstaklega hafði það áhrif á mig
þegar ég var að vinna á Keflavíkur-
flugvelli í kringum 1955. Þá var
náttúrlega hlustað á Kanann og þar
hefur aldrei skort kántrímúsíkina.
Svo fyrir nokkrum árum vaknaði
Myers fyrr en hann hafði keypt bíl-
inn fyrir þá 25 þúsund dollara sem
hann kostaði. Hann bauð því kaup-
andanum í bíltúr. Og hvílíkur bíl-
túr. Sölumaðurinn vildi sýna kaup-
andanum kraftinn í sportbílnum,
setti allt í botn og þeysti af stað í átt-
ina til bæjarins Wilkes-Barre í ná-
grenninu. Meðalhraðinn var um
170 kílómetrar á klukkustund og
fjöldi lögreglubíla og mótorhjóla
eltu að sjálfsögðu. Eftir brjálæðis-
legan eltingarleik náði lögreglan að
stöðva sölumanninn með byssu-
skothríð. Bill Myers keypti þó ekki
bílinn.
■m ■ ■ r
Fjor i
flugvélinni
Flugfélög geta lent í undarlegum
málum. United Airlines stendur nú
t.d. frammi fyrir kæru konu nokk-
urrar sem 17. desember 1981 ferð-
aðist með vél félagsins, ásamt
tveimur uppkomnum börnum, frá
Los Angeles til New York. Aðsögn
hennar gengu tveir naktir menn-
fram og aftur ganginn í vélinni
meðan hún var í loftinu og við-
höfðu að mati frúarinnar sóðalegt
orðbragð, og snertu brjóst hennar
að minnsta kosti einu sinni. Og þeg-
ar hún bað flugþjón að gera eitt-
hvað í málinu, segir frúin að hann
hafi aðeins yppt öxlum og sagt:
„Strákar eru og verða alltaf strák-
ar.“
GLUGGA
PÓSTUR
SP'txynu efcu evn-
úernnén: Pfi/eécíti/i í
AöUendi
PTa/bne/uP b&e/fí-
cntjf, Ae^u/i
u/>n /Utp meSa/
/tamma í éeyi^um
PMancla/UÁ^anna
hér og úti í heimi mikill áhugi á
þessu. Það kom upp hálfgert
kántríæði, bæði í tónlistinni og á
tískumarkaðinum. Það varð til þess
að ég fékk áhuga á að koma frá mér
einhverju af því efni sem ég átti,
enda taldi ég að það mundi falla vel
inní tíðarandann.
Á Kántrí 1, en svo hét platan sem
kom þá út, var ég náttúrlega að
þreifa fyrir mér, því enginn hafði
gert neitt þessu líkt áður. En ég fann
strax að þetta átti rétt á sér því fólk
tók plötunni vel, og margir höfðu
sambandi við mig til að þakka mér
fyrir.
Það varð til þess að mig langaði
að gera betur, vegna þess að ég vissi
að ég gæti það. Eftir á sé ég auðvit-
að að mörgu var ábótavant á þeirri
plötu. I þetta skipti vandaði ég allan
undirbúning miklu betur og sjálf
vinnan á plötunni er mun betri en á
þeirri fyrri. Platan varð líkadýr, um
helmingi dýrari en ég hafði gert ráð
fyrir. Við unnum í þessu í Stúdíó
Stemmu yfir alla páskana, um
hálfsmánaðar törn nánast allan sól-
arhringinn.
Öll vinnan verður vonandi til
þess að platan þyki eftirsótt. Ég hef
aldrei haft í huga að græða á þessu,
ég geri þetta allt fyrir ánægjuna og
ekkert annað. En ég er ákveðinn í
því að þetta verður mín síðasta
kántríplata. Ég hreinlega tel mig
ekki geta gert betur“, sagði Hall-
björn.
Sjúkdómurinn AIDS
hrellir homma — og aðra
Um fimm hundruð flugdrekar
munu fljúga á heilmikilli drekahá-
tíð í Breiðholtinu á morgun, ef veð-
ur leyfir. Steinþór Ólafsson, mynd-
menntakennari við Ölduselsskóla,
átti hugmyndina að hátíðinni og
stjórnar gerð flugdrekanna.
„Hugmyndin er ættuð frá Sví-
þjóð, þar sem ég var í námi“, sagði
Steinþór við Helgarpóstinn. „Þar
er á hverju vori haldin mikil dreka-
hátíð“.
Steinþór sagði flugdrekagerðina
alveg fyrirtaks verkefni fyrir unga
myndmenntarnema. „Það er ekki
nóg með að þeir bjóði upp á mikla
möguleika í litun og teikningu,
heldur eru þeir útaf fyrir sig ágætt
kennslutæki í forrnfræði. Svo
hafa þeir þaðfram yfir teikningar,
að engin hætta er á að þeir gleym-
ist niðri í skúffu - þeir eru oftast
notaðir þar til þeir eyðileggjast",
sagði Steinþór.
Um síðustu helgi var sýning á
flugdrekunum, en ámorgun verða
þeir semsagt látnir fljúga. „Flug-
mennirnir“ munu safnast saman í
dalverpinu sem liggur í gegnum
Seljahverfið, fyrir ofan gróðra-
stöð Alaska, og ef veður og vindar
leyfa munu um 500 fulgdrekar af
ýmsum stærðum og gerðum
hefjast á loft og svífa yfir ná-
grenninu.
Skömmu eftir áramótin 1981
kom 31 árs gamall maður inná
slysavarðstofu á sjúkrahúsi í Los
Angeles með svo miklar bólgur í
hálsi að hann náði vart andanum.
Maðurinn, sem var hommi, hafði
einnig lést ótæpilega á undanförn-
um mánuðum og vó þegar þarna
var komið sögu innan við 50 kíló.
Læknarnir stóðu á gati. Sjúkdóms-
einkennin líktust engu sem þeir
höfðu áður séð. Tveimur vikum
seinna fékk maðurinn heiftarlega
lungnabólgu og hægt og hægt fjar-
aði lif hans út.
Læknarnir töldu ólíklegt að þeir
fengju annað eins tilfelli. En það
leið ekki á löngu jrar til annar ungur
hommi leitaði til þeirra með hlið-
stæð sjúkdómseinkenni og honum
varð heldur ekki bjargað.
Læknarnir í Los Angeles, sem
voru forviða, höfðu samband við
kollega sína í New York, og þeim til
mikillar furðu höfðu þeir staðið
frammi fyrir sama vandanum.
Þetta varaðeins byrjunin. Sjúkling-
unum fór fjölgandi og allir voru
þeir hommar á besta aldri. Nú eru
sjúkdómstilfellin orðin yfir 1300 og
af þeim sem sýkst hafa eru 37,6
prósent látnir. Sjúkdómsfaraldur
þessi, sem kallaður er AIDS
(Acquired Immune Deficiency
Syndrome, eða „Áunnir gallar í
ónæmi“) er einn sá bænvænasti um
þessar mundir, og hann er ekki
lengur bundinnvið homma í Banda-
ríkjunum, heldur hefur hann borist
til Evrópu og komið fram jafnvel í
ungbörnum.
Læknar standa ennþá á gati, og
þegar þeir hafa talið sig vera komna
á sporið, þá hafa komið upp ný og
ný tilfelli, sem kollvarpa fyrri hug-
myndum.
Hvernig svo sem baráttan við
þennan sjúkdóm endar, er Ijóst að
hann hefur haft mikil áhrif á
homma í Bandaríkjunum og líf
þeirra. Á þeim tveimur til þremur
árum sem sjúkdómurinn hefur ver-
ið þekktur hafa mörg hundruð
hommar látist. Á tímabili geip um
sig mikil skelfing, því þá var talið að
sjúkdómurinn væri alfarið bundinn
við homma, og margir töldu hrein-
lega að æðri máttarvöld væri að
refsa þeim fyrir syndsamlegt líferni.
Svo reyndist nú ekki vera, en það er
samt ljóst að þessi sjúkdómur
grasserar fyrst og fremst í homma-
samfélögum nokkurra stórborga í
Bandaríkjunum, því af 1300 sjúk-
dómstilfellum eru 900 hommar. Af-
leiðingin er m.a. sú að mjög hefur
dregið úr hinu „villta Iífi þeirra —
þeir velja félaga sína af kostgæfni.
Á meðan reyna læknar allt hvað
þeir geta til að komast fyrir sjúk-
dóminn, sem þeir enn vita nánast
ekkert um. Þeir vita ekki hvað veld-
ur honum, ekki hvernig á að með-
höndla hann og ekki hvort hann
kemur til með að verða að allsherjar
stórkostlegum faraldri, eða deyja
hægt út.