Helgarpósturinn - 27.10.1983, Blaðsíða 19

Helgarpósturinn - 27.10.1983, Blaðsíða 19
19 Bjarnfríður Leósdóttir hefur lengi verið áberandi í þeim hópi innan verkalýðshreyfingarinnar sem kallaður hefur verið „órólega deildin“. Á nýafstöðu þingi Verkamannasambandsins gerðist það að Bjarnfríður féll í kjöri til sambandsstjórnarinnar. Hún hefur nú kært kosningarnar til Alþýðusambandsins. Helgarpósturinn yfirheyrir hana um málið í dag. Nafn: Bjarnfríöu r L e 6- sd&ttir Staöa: kennari við Fjölbrautask&lann a Akranesi Fædd: 6 • 8. 1' 324 Heimiii: Stillholt 13 , Akranesi Heimilishagir: e k k j a , 3 bö: rn uppkomin Áhugamál: \le irkal^ösbaratta. og p&litík Ég hef alltaf þótt of róttæk Hvers vegna ertu að kaera, voru þetta ekki lýðræðislegar kosningar? „Ég kæri vegna þess að ég tel að það hafi verið staðið ólöglega að kosningunni. Málið er þannig vaxið að það var aldrei kannað hverjir hefðu atkvæðisrétt á þinginu. Kosn- ingin fór þannig fram að seðlar voru lagðir á borðin með nöfnum þeirra sem stungið var upp á. Síðan var kosið og kjörnefnd tók við seðlunum og fór að telja. Þegar úrslit voru kynnt var ég meðal þeirra sem voru kosin. Síðan gerðist það að Halldór Björnsson til- kynnti, eftir að góð stund var liðin, að kassi hefði fundist með 22 atkvæðaseðlum undir borði og þeir ákváðu að telja aftur. Þegar ný úrsiit komu var ég fallin, en Guðmundur Hallvarðsson var inni. Ég verð að segja að mér finnst þessi atkvæði sem „fundust" hafa fallið mjög í sama farveg. Þessi vinnu- brögð finnst mér vera forkastanleg og ólög- leg og ég lít svo á að ég eigi sæti í sambands- stjórninni þar til úrskurður kemur frá Alþýðusambandinu. Það hefur verið haft eftir þér að verka- lýðsforystan hafi verið að reyna að bola þér út úr verkalýðshreyfingunni. Hvað áttu við með því? Verkalýðsforystan héfur unnið að því leynt og Ijóst að koma mér í burtu og þar eru að verki bæði pólitískir andstæðingar mínir og samherjar úr mínurn flokki, Alþýðu- bandaiaginu. Ástæðan er sú að ég hef alltaf staðið uppi í hárinu á þeim. Þeim finnst ég of róttæk. Mér finnst verkalýðshreyfingin hafa staðið sig illa í því að verja kjör verka- fólks gegnum árin. Eg hef hvað eftir annað gagnrýnt forystuna fyrir slæleg vinnubrögð og óheilindi. Ég get nefnt sem dæmi þá ályktun sem lögð var fram á þinginu i Vest- mannaeyjum. Hún var illa unnin, allt of veik og nánast andstæð hagsmunum verkafólks. Ég hef ekkert setið á minni skoðun, ég sagði t.d. við Guðmund J. að hann bæri kápuna á báðum öxlum, hann þættist vera róttækur þegar honum þætti það við eiga. Þaö er tek- ist á um það innan verkalýðshreyfingarinnar hvort atvinnurekendum og ríkisstjórninni verði sagt stríð á hendur. Ég tel að þessi ríkisstjórn og borgarastéttin vilji knésetja verkalýðshreyfinguna og koma verkafólki aftur niður á öreigastig, þeir þola ekki hve verkafólk hefur nálgast þá í lífskjörum. Verkalýðshreyfingin hefur að mínum dómi hvergi nærri staðið sig nógu vel gegn þeim árásum sem verkafólk hefur orðið fyrir með afnámi samningsréttar og mestu kjaraskerð- ingum sem um getur. Þú gagnrýnir forystuna, en hvað hefðir þú viljað gera? Ég hefði viljað hrinda ólögum rikis- stjórnarinnar með afli verkalýðshreyfingar- innar. Engin verkalýðshreyfing á að þola skerðingu á lýðréttindum sem gerð er til að .Texti: Kristín Ástgeirsdóttir knésetja hana. Verkalýðshreyfingin á sterk vopn í sínum fórum. Ég vil að kjaraskerð- ingin verði sótt til baka. Ég vil líka að konurnar fari að taka sín mál í eigin hendur, en láti ekki karlana um að semja fyrir sig. Kjör kvenna núna eru eins og þau voru áður en Iögin um iaunajafnrétti voru sett fyrir tveimur áratugum! Konurnar, vel á minnst. Það var ininnst á „systrafélög" í fréttum af þinginu í Vest- mannaeyjum. Hvað voru konurnar að bralla? Við ræddum töluvert saman, bæði launa- kjörin og félagslega stöðu kvenna. Við vor- um jafnvel með vangaveltur um það að gera byltingu í Verkamannasambandinu og taka stjórnina yfir. Ég var beðin að fara t fram- boð á móti þeim Guðmundi J. og Karli Steinari, en ég áleit það vita vonlaust, af því að ég treysti ekki á styrk kvennanna, þvi miður. Konur hafa oft haft tækifæri tii að standa saman að sínum málum innan ASÍ en þær hafa ekki notað þau tækifæri. Ég minnist t.d. Akranessverkfallsins fyrir nokkrum árum þegar við vorum að berjast fyrir breytingum á samkomulaginu um tekjutryggingar til kvenna i frystihúsunum. Þá stóð aðeins eitt verkakvennafélag með okkur og við vorum í andstöðu við Verka- mannasambandið og ASÍ. Ég get nefnt annað dæmi. Þeir taxtar sem miðað er við þegar t.d. fæðingarorlof, tryggingar, bónus og laun fyrir nætur-, eftir- og helgidaga- vinnu eru ákveðin, eru fyrir neðan lág- markslaun. Herdts Ólafsdóttir á Akranesi kom með tillögu um að engir viðmiðunar- taxtar væru fyrir néðan lágmarkslaun, er sú tillaga var feild. Þetta kemur verst niður á konunum, en þær stóðu ekki saman. Það kom framáþinginu í Eyjum að47% af tekj- um verkakvenna eru fyrir dagvinnu, 28% fyrir eftir- og næturvinnu og 25% eru bónus. Hlutfallið hjá körlunum er enn lægra eða 41% fyrir dagvinnu. Þetta sýnir okkur betur en margt annað hve langt við eigum í land með að fólk geti lifað af dag- vinnu. Þarna hefur verkalýðshreyfingin ekki staðið sig nógu vel. Ég get nefnt eitt dæmi til viðbótar um samstöðuleysi kvenna en það er við kosningar til miðstjórnar ASÍ: konurnar gætu náð svo miklu fram ef þær stæðu saman. Ég var felld úr miðstjórninni á sínum tírna, þeir hafa lengi verið að stugga við mér. Eftir kosningarnar um daginn sagði Karl Steinar við mig: Nú er búið að fella þig, helvitið þitt". Það hefur verið talað um „órólegu deildina" innan ASÍ og þú ert talin til henn- ar. Hafa þessi mótmæli ykkar og andspyrja við forystuna haft eitthvað að segja? Ég tel það lífsnauðsyn fyrir verkalýðs- hreyfinguna að innan hennar sé til afl scm gagnrýnir og kemur fram með önnur sjónarmið. „Orólega deildin" varð til 1976 og var undanfari sóistöðusamninganna 1977 sem eru bestu samningar sem verka- lýðshreyfingin hefur gert. En síðan hefur allt verið gert til að halda okkur utan dyra og ég endurtek það að þar eru mínir menn ekki betri en hinir. Ég tel að með öllu því makki sem átt hefur sér stað innan verkalýðsforyst- unnar hafi íhaldið nú tryggt sér tögl og hagldir innan ASÍ. Þótt Björn Þórhallsson sé gáfaður maður og góður, þá er hann ihald. Með íhaldinu færist verkalýðshreyf- ingin ekki í átt til sósíalisma og ég ieyfi mér að vera óánægð með það. Hvers vegna er kennari við Fjölbrauta- skólann á kafi í verkalýðsmálum? Ég er sprottin upp úr jarðvegi verkafólks og sósíalisma og ég ákvað að bjóða fram krafta minaí þágu verkafólks. Mér finnst að það þurfi að lagfæra kjör þeirra sem verst eru settir og þar vil ég vinna. Ég hef oft verið gagnrýnd fyrir að vera að skipta mér af verkalýðsbarúttunni af því að ég vinn ekki sem verkakona. Ég vil bara benda á t.d. Karl Steinar Guðnason og Karvel Pálmason sem báðir eru kennarar og verkalýðsforingjar um leið. Hannibal Valdimarsson var líka kennari. Mér finnst ekkert mæla gegn því að fólk leggi þeim málstað lið sem það trúir á. Þú segir að þínir menn i Alþýðubandalag- inu hafi unnið gegn þér, gildir það lika um starf þitt innan flokksins? Já. Það er búið að bola mér þar út líka. Það er nefnilega ekki nóg með að skoðanir mínar þyki óþægilegar heldur gildir það líka að konur eiga að vera ungar og fallegartil að vera gjaldgengar í pólitik. Það skarst oft í odda milli min og flokksforystunnar meðan Alþýðubandalagið sat í síðustu ríkisstjórn. Ég var algjörlega á móti því að Alþýðu- bandalagið ætti hlut að því að skerða kjara- samninga, Það ætti að vera verkalýðsflokk- ur og verja kjör verkafólks. Að mínum dómi var Alþýðubandalagið allt of lengi í ríkis- stjórninni. Þú bíður úrskurðar Alþýðusambandsins um það hvort þú situr í stjórn Verkamanna- sambandsins eða ekki, ef svo fcr að þú ert úti, ætlarðu að halda áfram baráttu þinni og mótmælum gegn forystunni? Eg held áfram á rneðan mér er stætt. Ef enginn vill njóta krafta minna í verkalýðs- hreyfingunni eða stjórnmálum verð ég að sætta mig við það, en ég ætla að ganga göt- una á enda og láta feila mig þar sem það er hægt. Ég hef hreina samvisku, en mér líður óneitanlega illa vegna þess sem gerst hefur. Ef ég get ekki haldið áfram að starfa á opin- berum vettvangi þá er eins gott að hætta. Ég veit að það er veikleiki minn að mig skortir hyggindi. Ég er óvægin og minn málflutn- ingur kallar á andsvör, en ég biðst ekki vægðar. _Myndir: Árni Árnason___________________

x

Helgarpósturinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Helgarpósturinn
https://timarit.is/publication/47

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.